Λοιπόν, παιδιά µου, πάµε πάλι να δούμε αν μπορούμε να σώσουμε για πολλοστή φορά τα λιγοστά εγκεφαλικά µας κύτταρα όταν ακούμε διαστρεβλωμένες έννοιες․
Τί είναι φασισμός, πουλάκια µου;
Φασισμός είναι:
– να (μου) λες τί να φάω (ακόμα κι αν είμαι δυσανεκτική, αλλεργική, ή αν ακόμη απλώς δε μου αρέσει η γεύση του),
– τί μουσική να ακούω (ακόμη κι αν δεν καταλαβαίνω Χριστό από ό,τι ακούω),
– τί να φορέσω (κι ας μην είμαι άνετα μέσα σ’ αυτό),
– με ποιόν να βγω αν είμαι single (ακόμα και με ποιάν, αν δώσω μια ευκαιρία μπορεί να μου αρέσει, μου λες.
Η απάντηση θα είναι μία για όσο ζω: NOT A CHANCE IN BLOODY HELL!!! Επειδή απλώς δε θα είμαι εγώ. Κι εγώ πορεύομαι με το να είμαι ο εαυτός μου. Εσύ; )
– σε ποιόν πρέπει να δώσω δεύτερη (και τρίτη, και χιλιοστή) ευκαιρία, ακόμη και αν κάτι με απωθεί (όπως π.χ. το να είναι trans άντρας για να μη με πουν transφοβική),
– με ποιόν να κάνω παρέα, ακόμα κι αν αυτός είναι gay που μισεί όλο τον κόσμο επειδή έβαλε στο μάτι έναν. Κι αυτός ο ένας δεν του ‘ κατσε, επειδή γουστάρει γυναίκες. Και τώρα, πρέπει να εισπράξω εγώ αυτό το μίσος, για να μη με πουν ομοφοβική,
– ποιά προγράμματα να βλέπω στην τηλεόραση (για να ξέρω πώς να συμπεριφέρομαι συμπεριληπτικά),
– ποιές εταιρείες να στηρίζω με το χρήμα που βγάζω (όσο πιο ΛΟΑΤΚΙ – friendly, τόσο το καλύτερο, µου λες).
– ακόμα και το πώς ή και το τί θα συζητήσω για να μη θιγεί η πολιτική ορθότητα.
…και άλλα πολλά. Ων ουκ έστι αριθμός.
Λοιπόν, ξέρεις κάτι;
Ξέρω να μιλάω, χωρίς να θίγω κανέναν.
Πριν μου το επιβάλλει η πολιτική ορθότητα.
Εσύ το έμαθες πρόσφατα. Κι όχι επειδή το ήθελες, αλλά επειδή στο τάισαν με το ζόρι. Έµαθες να είσαι πολιτικά ορθός․ Και σε βόλεψε․
Ξέρω να σέβομαι. Αυτούς που με σέβονται. Χωρίς να με νοιάζει η οποιαδήποτε ιδιαιτερότητα. Δε μετράω τους ανθρώπους από το αν είναι gay ή ΑμεΑ.
Εσύ τους μετράς. Κι έχεις φτάσει στο συμπέρασμα ότι όποιος δεν είναι gay ή ΑμεΑ, είναι φασίστας και «νοικοκυραίος»․
Σου έχω νέα: Σκατόψυχοι υπάρχουν παντού. Και στους ανθρώπους με τους οποίους αισθάνεσαι άνετα, και σε ανθρώπους με άλλες ιδιαιτερότητες. Στο χέρι σου είναι ή να τους κερδίσεις ή να φύγεις από τη ζωή τους, εφόσον αλληλοενοχλείστε.
Ευτυχώς όμως, περνώντας ο καιρός, είναι όλο και λιγότεροι γιατί ο λογικός κόσμος τους απομονώνει.
Θα στηρίξω µε το χρήµα µου όποια εταιρεία καλύψει τις ανάγκες µου, και όχι όποια µου περνάει υποσυνείδητα μηνύματα ότι το µοντέλο οικογένειας µε το οποίο μεγάλωσα είναι ξεπερασµένο․ Και συµπερασµατικά, και εγώ․
Θα βλέπω στην τηλεόραση όποια προγράμματα µε κάνουν να ξεχνάω -έστω για λίγο – την κουραστική καθημερινότητά µου․
Δε ζω, βλέπεις, µε το καθημερινό εικοσαράκι του µπαµπά και της µαµάς για να το παίζω επαναστάτης του γλυκού νερού․ Ούτε µε µισθώνει καµιά Μ․Κ․Ο για να µετράω κεφάλια υποσαχάριων τεµπέληδων․․․
Όσον αφορά εμένα και τη συνομοταξία µου, δεν είμαστε φασίστες, γλυκ@ μου.
Το ξέρω ότι δε σου αρέσει που το ακούς, ούτε το αποδέχεσαι, αλλά έτσι είναι.
Είμαστε φιλήσυχοι άνθρωποι, που αποδεχόμαστε το διαφορετικό από τότε που αρχίσαμε να κατανοούμε τί συμβαίνει γύρω μας. Και που τόσα χρόνια, δεν προσπαθούσε κανείς να σπάσει την ιδιωτικότητα του άλλου.
Μάλλον εσύ δεν αποδέχεσαι αυτό που είναι διαφορετικό στα μάτια σου.
Γι’ αυτό και θέλεις σιγά – σιγά και ανεπαίσθητα, και με τον κόσμου τον βομβαρδισμό από υποσυνείδητα μηνύματα -ή και όχι – μέσα από σχεδόν τα πάντα, να τα κάνεις όλα ίσωμα.
Θέλεις όλοι να είμαστε ίδιοι.
Όχι ίσοι.
Θέλεις να σου μοιάσουμε. Με το ζόρι․
Δε θέλεις ίσα δικαιώματα.
Θέλεις ίδια δικαιώματα.
Εγώ δε θέλω να σου μοιάσω.
Εγώ θέλω να (με) σέβεσαι.
Όπως σε σέβομαι εγώ.
Όπως σε αποδέχομαι εγώ.
- Την Kamala την προσέχει κανείς;
- Εσείς πόση Ματούλα φάγατε στη μάπα σήμερα;
- Παπάρα σε χωριάτικη σαλάτα
Αν δε (με) σέβεσαι (που ΔΕ (με) σέβεσαι, γιατί ΔΕ (με) αποδέχεσαι), δυστυχώς, οι δρόμοι μας πρέπει να χωρίσουν.
Οριστικά και αμετάκλητα.
Εγώ πάλι θα σε αγαπώ. Γιατί δε με επηρεάζεις ποτέ αρνητικά, ούτε στο ελάχιστο.
Κάτσε σκέψου, λογικέψου.
Και μάθε – επιτέλους- τί σημαίνουν οι λεξούλες που πιπιλάς σαν καραμέλλα.
