Η LGBTQ+ κοινότητα θα σε απωθήσει σιγά – σιγά. Μέχρι, προφανώς, να μετανοήσεις γι’ αυτά που πιστεύεις και για το πώς νιώθεις.
Όλα άρχισαν από τη στιγμή που ο δημοφιλής τραγουδιστής ένιωσε την ανάγκη να υπερασπιστεί τον εαυτό του και την υπόληψή του δηλώνοντας ότι είναι αποκλειστικά (super) straight, επειδή ακούστηκαν κάποιες φήμες ότι έλκεται ερωτικά από τους άντρες, και ότι έχει συνάψει ιδιαίτερες σχέσεις με κάποιους από αυτούς . Ο Βέρτης τόνισε επίσης ότι έχει φίλους gay, που δεν ντρέπονται γι’ αυτό.
Τί ήθελε να το εκστομίσει ο άνθρωπος; Άνοιξαν οι ασκοί του Αιόλου. Και τσατίστηκε η LGBTQ+ κοινότητα. Με την ειλικρίνεια της δήλωσης, άραγε; Ποιός ξέρει…
Ρώτησες, Νικολιό μας, την LGBTQ+ κοινότητα πριν εκδηλώσεις τη σεξουαλικότητά σου;
Αυτοί μανατζάρουν αυτά τα πράγματα. Πολλά χρόνια τώρα. Αυτοί θα σου πουν τί είσαι. Αυτοί θα σου πουν τί πρέπει να πεις. Αυτοί ξέρουν από πολιτική ορθότητα. Αυτοί θα σου πουν πώς πρέπει να νιώσεις. Αυτοί. Που σκούζουν κατά της «τοξικής και κακιάς Πατριαρχίας». Κι όταν ο θύτης σε έναν βιασμό cis γυναίκας αυτοπροσδιορίζεται ως γυναίκα, μπλέκουν τα μπούτια τους και δεν ξέρουν ποιά αδερφή τους να πιστέψουν.
Λύνουν και δένουν σε όλους τους χώρους. Κι αν αρνηθείς ότι σου αρέσει έστω και λίγο το ίδιο φύλο, τα επαγγελματικά σου τουλάχιστον θα πάρουν την κάτω βόλτα. Γιατί αυτά τα τόσο “προσωπικά δεδομένα”, που κανονικά θα έπρεπε να είναι απολύτως και μόνο στη διάθεση όποιου συναινεί να τα δώσει, κυκλοφορούν. Από στόμα σε στόμα. Σε όλους τους κύκλους που σε ενδιαφέρουν. Και θα χαρακτηριστείς από “πατριαρχικός”, μέχρι “macho”, μέχρι “χωρίς ενσυναίσθηση” για ανθρώπους που “κακοποιούνται και καταπιέζονται”. Οργανωμένα πράγματα.
Εν τω μεταξύ, ζούμε στην Ελλάδα του 2023. Σε μια Ελλάδα που οι 8 στους 10 άντρες είναι gay κι έχουν έστω και μία ομοφυλοφιλική σεξουαλική εμπειρία. Που βρίσκονται σε κάθε υψηλό επαγγελματικό πόστο, αφού είναι ικανοί και πολύ καλοί επαγγελματίες. Που συμμετέχουν ελεύθερα σε gay prides με τους συντρόφους τους. Και τις περισσότερες φορές, είναι γυμνοί πάνω σε άρματα και επιδίδονται σε (πολλές φορές) ακραίες σεξουαλικές πράξεις. Που πάνε μικρά παιδιά σε παιδικούς σταθμούς και παιδότοπους για να τους διαβάσουν παραμύθια drag queens. Που αν δεν έχει κάποιο σήριαλ έστω μια ομοφυλοφιλική σχέση (είτε αγοριών, είτε – εσχάτως – κοριτσιών) δεν περνάει στην τηλεόραση πλέον. Ή κι αν περάσει, δε θα έχει υψηλή τηλεθέαση επειδή θα του λείπει “αυτό το κάτι”.
Αδυνατούμε να καταλάβουμε λοιπόν πού είναι η καταπίεση και η κακοποίηση, με δεδομένα τα παραπάνω γεγονότα. Κι επιπλέον, βάζουμε στο τραπέζι το ότι η LGBTQ+ κοινότητα αυξάνεται γύρω μας με γεωμετρική πρόοδο. Και ότι μέχρι και οι παππούδες και οι γιαγιάδες πια, αποδέχονται τους συντρόφους των αγοριών εγγονιών τους, ή τις συντρόφους των κοριτσιών εγγονιών τους αντίστοιχα.
Δεν ζούμε στο 1950. Όσο κι αν θέλουν μερικοί να πείσουν τον κόσμο ότι εκεί ζούμε ακόμη. Δεν επικροτεί κανείς κακοποιητικές ή ανυπόφορες συμπεριφορές. Εκτός αν έχει κατέβει από τα βουνά και δεν ξέρει πώς να φερθεί στους συνανθρώπους του. Οπότε, είναι αποκλειστικά θέμα προσωπικής του παιδείας.
Επίσης, θέλουμε να πιστεύουμε ότι κανείς από εμάς τους (super) straight δεν επικροτεί χυδαίες συμπεριφορές και θεάματα, που θα μπορούσαν να βλάψουν μικρά παιδιά και ηλικιωμένους. Από οποιοδήποτε ζευγάρι. Πιστεύουμε ακράδαντα ότι οι προσωπικές στιγμές ενός ζευγαριού πρέπει να εκδηλώνονται μόνο ανάμεσά τους, και μόνο όταν δεν είναι μπροστά σε ακατάλληλο ακροατήριο.
Να σημειώσουμε εδώ ότι κανείς δεν ψέγει και δεν αφορίζει κανέναν από ένα στιγμιαίο φιλί και μια αγκαλιά. Είμαστε όμως αυστηροί σε ο ,τιδήποτε συνιστά τραυματικό συμβάν. Ειδικά μπροστά σε ηλικιωμένους και μωρά παιδιά.
Για να επιστρέψουμε όμως στο αρχικό μας θέμα και στις δηλώσεις του (μέχρι πρότινος, απ’ ό, τι φαίνεται) δημοφιλή τραγουδιστή μας περί αυστηρά ετεροφυλοφιλικής σεξουαλικότητας, γεννάται το ερώτημα: Γιατί οι συνάνθρωποί μας που αρέσκονται σε ρευστές σεξουαλικότητες, δε μπορούν να δεχτούν ότι υπάρχει κι ένα (μικρό πια) ποσοστό ατόμων που ΔΕΝ έχουν ΚΑΘΟΛΟΥ ομοφυλοφιλικές τάσεις και θέλουν να χαίρονται το σώμα τους και το σεξ ή τον έρωτα ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΑ με άτομα του αντίθετου φύλου;
Πρέπει δηλαδή να είμαστε όλοι έτοιμοι ανά πάσα στιγμή να ξαπλώσουμε με κάποιον ή κάποια που δε μας αρέσει, μόνο και μόνο επειδή ο ίδιος ή η ίδια μας ορέγεται σεξουαλικά;
Αυτοί δηλαδή που στη συντριπτική τους πλειοψηφία είναι bisexual ή gay, θα μπορούσαν να ξαπλώνουν ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΑ με γυναίκες, αν αυτές τους ποθούσαν;
Όλοι ξέρουμε ότι η απάντηση είναι κατηγορηματικά αρνητική. Αλλά μάλλον, το έχουμε ξαναπεί : Είναι πιο εύκολο, όποιος έχει μάθει να κρίνει, να κρίνει τους απέναντι, παρά τον εαυτό του. Ο εαυτός του είναι πάντα σωστός και πάνω από όλα, αδικημένος.
Έχοντας ως βάση του σκεπτικού μας τα παραπάνω, μας συγχωρείτε πολύ, αλλά δεν μπορούμε να απαντάμε: “Ναι, μακάρι να ήμουν gay, θα το ήθελα πολύ να είμαι, αλλά δεν είμαι.”. Ξέρουμε ότι το έχουν πει πολλοί στο παρελθόν και υπάρχει περίπτωση να το πουν ακόμη περισσότεροι στο μέλλον. Όμως, είναι κάτι που σ’ εμάς δεν ταιριάζει. Δεν μπορούμε να ρευστοποιήσουμε την ερωτική μας προτίμηση. Έτσι είμαστε και πρέπει να μας δεχτείτε. Τί, όχι ;
Δεν είναι σωστό να φτάσουμε στο να ποινικοποιήσουμε την αποκλειστική ετεροφυλοφιλία για το χατήρι κάποιων που θεωρούν ότι η ομοφυλοφιλία μπορεί και πρέπει να βασιλεύσει παντού.
Και στο κάτω – κάτω της γραφής, όταν μιλάμε για συμπερίληψη, δεν βγάζουμε απ’ έξω τους straight. Και μάλιστα τους super straight. Γιατί είτε το θέλουν κάποιοι, είτε όχι, υπάρχουμε κι εμείς. Που έχουμε φίλους και συνεργάτες gay, αλλά έχουμε την ευτυχία να μη μας απειλούν με απόλυση αν δεν τους κάτσει αυτός που τους γυάλισε και που τυχαίνει να είναι φίλος μας. Έχουμε φίλες γυναίκες που τους αρέσουν γυναίκες. Τους έχουμε εξηγήσει ευγενικά ότι δε θα περάσουμε καλά μαζί τους κάτω από τα σεντόνια γιατί δε μας αρέσει το γυναικείο σώμα και το γυναικείο άγγιγμα. Και ότι αν επιμείνουν, θα χαθούμε από προσώπου γης. Κάτι που το έχουμε πράξει στο παρελθόν. Και τίποτα δε μας εμποδίζει να το κάνουμε ξανά.
Ο Νίκος Βέρτης είναι το πρότυπό μας όσον αφορά τη σεξουαλικότητά μας, και είμαστε σίγουροι ότι θα παραμείνει πιστός στις απόψεις του. Όπως εμείς. Εδώ και πολλά χρόνια. Στο παρελθόν, το παρόν και το μέλλον.
Και εννοείται ότι τον στηρίζουμε. Και ότι έχει δικαίωμα να εκφράσει την άποψή του, μια και δεν μίλησε απαξιωτικά για κανέναν. Ούτε προσπάθησε να προσηλυτίσει κανέναν στην αποκλειστική ετεροφυλοφιλία. Το μόνο που είπε, είναι ότι αυτός πάει στο κρεβάτι ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΑ με cis γυναίκες.
Για εμάς, τους υπερασπιστές του Νίκου Βέρτη, ο έρωτας έχει φύλο. Και πάντα θα τον βρίσκουμε στα μάτια και την αγκαλιά του αντίθετου φύλου.
Στο σημείο αυτό, πρέπει να τονίσουμε με όλους τους τρόπους ότι δεν κομπάζουμε όταν αναφερόμαστε στους εαυτούς μας ως Super Straight. Όσοι αναφερόμαστε, τέλος πάντων. Το κάνουμε μόνο γιατί κάποια πεφωτισμένα μυαλά κατάφεραν να συνδέσουν τον απλά straight άνθρωπο ως άτομο που είναι queer (=έχει μια μικρή ή μεγάλη περιέργεια) να γνωρίσει τον ομοφυλοφιλικό έρωτα έστω μια φορά. Κι αυτό το πράγμα έχει παρουσιαστεί πλέον με κάποιον τρόπο που δε γνωρίζουμε, ως θέσφατο στον κόσμο. Ως κάτι που δεν αμφισβητείται.
Γι’ αυτό κι εμείς αποστασιοποιούμαστε από αυτό, όσο πιο πολύ μπορούμε.
Τί είπατε; Δε σας ενδιαφέρει πόσο (super) straight γυναίκες ή άντρες είμαστε;
Ναι, και για το Βέρτη έτσι λέτε. Και κοντεύετε να τον λιθοβολήσετε με “βούλευμα express”, επειδή νιώσατε θιγμένοι που δε θέλει μερτικό από τον ομοφυλοφιλικό έρωτα.
Πώς; Δε σας ενδιαφέρει ποιοί είμαστε στην τελική;
- Την Kamala την προσέχει κανείς;
- Εσείς πόση Ματούλα φάγατε στη μάπα σήμερα;
- Παπάρα σε χωριάτικη σαλάτα
Μαντέψτε ποιοί λένε το ίδιο για εσάς. Και γι’ αυτό γράφετε τη γνώμη σας σε περιοδικά και ιστοσελίδες ευρείας αποδοχής για να τους μηδενίσετε και να τους αποδομήσετε.
Οπως και να έχει, μας δίνετε το γέλιο της ημέρας κάθε φορά. Και δεν μπορούμε παρά να σας ευγνωμονούμε γι’ αυτό.
Νίκο Βέρτη, σ΄έναν κόσμο που η LGBTQ+ κοινότητα επιθυμεί διακαώς να έχουμε τις ίδιες προτιμήσεις με τα μέλη της και να δηλώσουμε περήφανοι γι’ αυτό, δίδαξέ μας τί πάει να πει πραγματική διαφορετικότητα. Και πώς μπορούμε -και πρέπει- να τη διαφυλάξουμε.
