Σε καταλαβαίνουμε, φίλε αναγνώστη. Έχεις τα δίκια σου. Παλεύεις με την καθημερινότητα, με την ακρίβεια, και με το παράλογο ή το τεμπέλικο κόκκαλο του καθενός. Με το ζόρι συγκρατείς το θυμό σου για ό,τι γίνεται γύρω σου. Ανήλικα ηλικίας από 5 έως 17 που δέρνονται ή… συνουσιάζονται μεταξύ τους (έχοντας δει τους πατεράδες τους να το κάνουν). Σε μια προσπάθεια να επικρατήσει ο πιο δυνατός και ο πιο «γαμάτος» έναντι του πιο πειθαρχημένου, αυτού που υπακούει στους νόμους της κοινωνίας και – δυστυχώς – και του πιο όμορφου.
Βρίσκεσαι ανάμεσα σε εμπόλεμες ζώνες. Ρωσία-Ουκρανία από τη μία, Ισραήλ – Ιράν από την άλλη. «Φεύγουν» ανυποψίαστοι άμαχοι πολίτες από τα μαχαίρια και τα Καλάζνικοφ τρομοκρατών, και οι εχθροί χαίρονται που υπάρχει «ένας λιγότερος». «Φεύγει» ένας νέος πολίτης του Έθνους σου, και οι εχθροί πανηγυρίζουν γιατί υπηρετούσε στο στρατό της χώρας της οποίας είχε υπηκοότητα. Και την οποία χώρα, αυτοί οι εχθροί μισούν όσο τίποτα.
Σεξουαλικά και οικονομικά σκάνδαλα συγκλονίζουν την Αμερική ένα μήνα πριν από τις εκλογές του Νοεμβρίου, με μια Kamala Harris να «χτυπιέται» από τα λάθη του παρελθόντος της και τα ψεύτικα λόγια της, προκειμένου να προωθήσει ακόμα περισσότερο τη woke agenda. Κι έναν Trump, που αφού γλύτωσε δύο απόπειρες δολοφονίας των Δημοκρατικών εναντίον του, παλεύει για να αναστήσει ξανά τη χώρα του εν μέσω αμέτρητων fake news, αποδόμησης και ad hominem επιθέσεων.
Έχεις και τις οικογένειες των θυμάτων των Τεμπών εδώ και δύο περίπου χρόνια να σε κρατάνε σε εγρήγορση. Τα σπάσανε με τη “mater familias”; Τα βρήκανε με τη “mater familias”; Ρίχτηκαν στη μοιρασιά; Δε ρίχτηκαν στη μοιρασιά; Χορεύουν οι νεκροί, ή όχι; Μήπως τραγουδούν; Με αντίτιμο ή άνευ αυτού; Πόσο πιο πλατιά μπορεί να χαμογελάσει η χαροκαμένη “mater familias” στις φωτογραφίες και τα βίντεο που κυκλοφορούν;
Εσύ όμως, φίλε αναγνώστη, βομβαρδίζεσαι με άλλα. Πιο «φλέγοντα» ζητήματα.
Έχεις δει ένα συγκεκριμένο βίντεο επί μέρες στο timeline σου στο Facebook και το X. Από 500 μεριές. Από φίλους και γνωστούς, από ακολούθους και αγνώστους.
Το βίντεο της τραγουδίστριας Ματούλας Ζαμάνη. Που η Ματούλα Ζαμάνη, που λες, φίλε αναγνώστη, ως ένα από τα τίμια και άπλυτα επαναστατημένα γεροντοφρικιά, στο τέλος μιας συναυλίας της στο Θέατρο Βράχων τραγουδώντας το «Μιλώ για σένα» (γνωστό «επαναστατικό» τραγούδι της Κομμουνιστικής Αριστεράς και της «Προόδου»), έβγαλε την XXL, υπερμεγέθη μπλούζα της. Την πέταξε, και έμεινε με το σουτιέν μπροστά στο κοινό της και τους (ιδίων κυβικών με τη Ζαμάνη) μουσικούς της.
Το σοκ που προκάλεσε η κίνηση αυτή στο ευρύ κοινό εκτός συναυλίας που την είδε, ήταν παραπάνω από αυτό που περιμέναμε.
Κι απορούμε γιατί.
Όλοι ξέρουμε ότι σε κάθε περίεργη ή άσχημη στιγμή ενός καλλιτέχνη (είτε είναι η Μαρινέλλα, είτε η Ζαμάνη) κάποιοι θα σηκώσουν το κινητό και θα καταγράψουν τα συμβάντα με πάσα – και πολλές φορές ανατριχιαστική – λεπτομέρεια.
Σε μια χώρα με κανονικούς ανθρώπους που εκπλήσσονται όταν βλέπουν τον οποιονδήποτε καλλιτέχνη να συμπεριφέρεται εκτός των κοινωνικών ορίων , το video θα έμενε στα κινητά τους μέχρι να το βαρεθούν. Μετά, απλά θα το διέγραφαν. Γιατί καλώς ή κακώς, ό,τι βγαίνει προς τα έξω, γίνεται βορά σ’ ένα αδηφάγο κοινό, το οποίο έχει μάθει να κρίνει -θετικά ή αρνητικά- όποιον εκτίθεται στα μάτια του.
Τώρα όμως, που οι άνθρωποι είναι yolo και αγιαλαγιούχου, πρέπει να μας υποβάλλουν στο μαρτύριο να δούμε το βίντεο κι εμείς. Θα το δούμε κι εμείς, για να μην αισθάνεται μόνος όποιος το τράβηξε. Να νιώσουμε κι εμείς – όσοι το δούμε τέλος πάντων- το cringe. Την κακή ανατριχίλα που ένιωσε εκείνος όταν το έβλεπε μπροστά του σε πραγματικό χρόνο.
Θα το δούμε κι εμείς, σχεδόν φασιστικά, παρ’ ότι δεν δηλώσαμε ποτέ λάτρεις αυτού του είδους της «διασκέδασης» και της «προόδου».
Όμως…
Αρχικά, ποιά ήταν η Ματούλα Ζαμάνη πριν κάνει τη συγκεκριμένη κίνηση να βγάλει την μπλούζα της και ανέβει το βίντεο στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης;
Σίγουρα κάποιοι λίγοι την ήξεραν από παλιά και την ακολουθούσαν όπου τραγουδούσε. Ακόμη πιο σίγουρα, αυτή η κίνηση έγινε εσκεμμένα από την ίδια (αφού μάθαμε ότι την έχει ξανακάνει αρκετές φορές στα πλαίσια των συναυλιών της), γνωρίζοντας πολύ καλά ότι το video που θα την περιέχει θα καταγραφεί, και θα πάρει το δρόμο του στα κοινωνικά δίκτυα. Και ότι θα συζητηθεί ακόμη περισσότερο, αφού έτσι θα τη μάθει πολλαπλάσιος κόσμος.
Αν την κρίνουν αρνητικά για τα πολλά παραπανίσια κιλά της, δεν την νοιάζει καθόλου. Εξάλλου, τα τελευταία χρόνια η πολιτική ορθότητα επιβάλλει να μην ακούγεται κάποια γνώμη περί γυμναστικής, υγείας και απώλειας κιλών. Ή κι αν ακούγεται, να απορρίπτεται εντός κλάσματος δευτερολέπτου.
Το νέο sexy – στην προοδευτική και woke γυναίκα- είναι το παχύσαρκο. Μια γυναίκα σαν τη Ζαμάνη, καλή ώρα. Έτσι, όλες οι προοδευτικές και woke παχύσαρκες γυναίκες (με τη βοήθεια αντρών που ενίοτε τους κάνουν και δημόσιες ανήθικες προτάσεις) αισθάνονται θεές. Πιο όμορφες και από τα μοντέλα που κάνουν αιματηρές δίαιτες για να παραμείνουν σε συγκεκριμένα κιλά και να χωράνε σε συγκεκριμένου τύπου ρούχα.
Και λέμε μόνο στην προοδευτική και woke γυναίκα, γιατί ο άντρας είναι μία εντελώς άλλη περίπτωση. Στον άντρα δε συγχωρείται η παχυσαρκία. Δε συγχωρείται ακόμη και το υπέρβαρο 5 ή 10 κιλών. Για να γλυτώσει λοιπόν το ανελέητο (body)shaming για το οποίο δεν έχει την υποστήριξη και την αλληλεγγύη ΚΑΝΕΝΟΣ, ο προοδευτικός και woke άντρας σχεδόν επιβάλλεται να είναι λιπόσαρκος, φεμινιστής, και να έχει «ανοιχτούς ορίζοντες» για… τους πάντες και τα πάντα (μη σας πούμε και τα… κοάλα!).
[Αξίζει να σημειώσουμε εδώ ότι είχαμε πέσει στα πατώματα από τα γέλια λίγες μέρες πριν, όταν πάνω στο zapping της TV πέσαμε επάνω σε κάποιο ντοκιμαντέρ της ΕΡΤ3 που προσέφερε μαθήματα εκθήλυνσης των αντρών που ήθελαν να κάνουν καριέρα μοντέλου. Δύο από τις προσταγές ήταν να περπατάνε έχοντας στο μυαλό τους κάποιο μοντέρνο και χοροπηδηχτό ρυθμό, καθώς και να ανοίξουν ελαφρά το στόμα τους για να δείχνουν ότι είναι διαθέσιμοι.].
Μία άλλη παράμετρος που πρέπει να ξεκαθαρίσουμε είναι το ότι δεν πάμε σε ένα μουσικό event για να δούμε έναν τραγουδιστή ή μία τραγουδίστρια να γδύνεται επάνω στην πίστα ή επάνω στη σκηνή. Πάμε για να τον / την ακούσουμε να τραγουδάει. Εκτός κι αν η θέση της κάθε Βανδή, του κάθε Ρουβά, της κάθε Ζαμάνη ή της κάθε Λιόλιου είναι στα σκυλάδικα και τα κωλάδικα της Εθνικής Οδού, όπου μετά την εμφάνισή τους στην πίστα καλούνται να κάνουν μεταμεσονύκτια συντροφιά στον κάθε πελάτη, οπότε και υποχρεούνται να δείξουν το «πακέτο».
Άλλωστε, έτσι δε λέμε; Όσα λιγότερα ρούχα φοράει μια νεαρή τραγουδίστρια ή ένας νεαρός τραγουδιστής όσο περισσότερη σάρκα δείχνει προς το κοινό, τόσο δεν έχει φωνή. Άρα; Μήπως η Ματούλα (εν προκειμένω) μας λέει απ’ έξω – απ’ έξω ότι δεν έχει φωνή και ότι πρέπει να καταφύγει σε άλλους τρόπους για να κρατήσει και να αυξήσει το κοινό της;
Ειδάλλως, η ίδια θα είχε απαιτήσει να μην αναπαράγεται ένα βίντεο που τη δείχνει να μοιράζεται μία προσωπική της στιγμή αποκλειστικά με το κοινό της που έχει πάει να τη δει και να την ακούσει από κοντά. Το οποίο κοινό, αξίζει να σημειώσουμε, αποτελείται από πάρα πολλές γυναίκες. Ίσως έχει και αυτό τη σημασία του.
Επίσης, οι χώροι που διαλέγουμε να πάμε είναι χώροι όπου υπάρχουν συνθήκες υγιεινής. Δεν πέφτουμε ο ένας επάνω στον άλλον, κι έχουμε -τουλάχιστον- εξασφαλίσει την προσωπική μας καθαριότητα σώματος και μαλλιών. Κατόπιν όλων αυτών, κι επειδή οι καλλιτέχνες που μας αρέσουν έχουν συναίσθηση της αξιοπρέπειάς τους και διατηρούν μία όμορφη εικόνα, δεν κινδυνεύουμε να μας έρθει ουρανοκατέβατη κάποια μπλούζα – XXS ή XXL- ποτισμένη με ιδρώτα.
Κάποιοι ίσως πουν ότι θα ήταν καλό να κρατήσουμε τη γνώμη μας για τον εαυτό μας. Έτσι είθισται να λένε οι άνθρωποι που διέπονται από «πλέρια δημοκρατία» στο κατώφλι της αυγής του 2025. Θα το κάναμε με μεγάλη μας χαρά, εάν κρατούσατε μακρυά μας το στιγμιότυπο της γύμνιας της Ματούλας. Και θα διατηρήσουμε το δικαίωμά μας να πιστεύουμε και να λέμε ότι η γύμνια – παρ’ όλο που δεν είναι ντροπή για πολλούς- είναι για προσωπικές στιγμές, και εκτός όλων των αδιάκριτων βλεμμάτων. Το γυμνό μας σώμα και τις ατέλειές μας τα βλέπουν μόνο οι ερωτικά ενδιαφερόμενοι και -κατ’ εξαίρεση- ο γυναικολόγος μας.
Αυτοί οι κάποιοι μιλάνε -μεταξύ άλλων- για «αυτοαποδοχή» χωρίς να ξέρουν καν τί σημαίνει η λέξη. «Αυτοαποδοχή» λοιπόν σημαίνει να είμαστε καλά εμείς με τον εαυτό μας, έτσι όπως είμαστε. Δε σημαίνει επιβολή του «εγώ» και του «θέλω» μας, και προβολή του – σχεδόν με φασιστικό τρόπο- επάνω στους άλλους. Που στην τελική, μπορεί και να τους είμαστε εντελώς αδιάφοροι.
- Εσείς πόση Ματούλα φάγατε στη μάπα σήμερα;
- Παπάρα σε χωριάτικη σαλάτα
- Αποχαιρέτα τους Ολυμπιακούς Αγώνες που χάνεις…
Πάλι καλά που δεν γίναμε performers σε σκηνές ή πίστες, γιατί δε θα αντέχαμε τον φασισμό της – σχεδόν υποχρεωτικής – γύμνιας όταν δε θα είχαμε να δείξουμε στο κοινό κάτι πιο σημαντικό.
Κι αφήνουμε τους «σεξισμούς» και τις «χονδροφοβίες» για εκείνους που χρησιμοποιούν αυτούς τους όρους κατά κόρον (ή και κατά το δοκούν) για να πλήξουν τους ιδεολογικούς τους αντιπάλους. Και εκείνους που στηρίζουν ολόκληρη την ύπαρξή τους σε ανούσιες και περαστικές μόδες.
Εμείς, τί άλλο να ευχηθούμε; Με το καλό να βγάλει και τα εσώρουχα η Ματούλα… Διαπιστώσαμε με έκπληξη ότι υπάρχουν πολλοί μερακλήδες – και μερακλούδες- εκεί έξω.
Μόνο σας παρακαλούμε, κρατήστε και αυτή τη στιγμή για εσάς. Δεν είναι για τα μάτια όλου του κόσμου.
