Τα τελευταία χρόνια βλέπουμε το νέο φεμινιστικό κύμα να προελαύνει και στην Ελλάδα έχοντας ήδη χαρίσει υπέροχες στιγμές γέλιου σε όλους μας την περασμένη δεκαετία που σάρωσε στην Αμερική.

Φυσικά, δεν πρόκειται για ιδεολογία αλλά για την απόλυτη παράνοια. Η μέση σύγχρονη φεμινίστρια είναι μια τρελή με daddy issues στα μάτια μας, που δυσκολεύεται να δίνει δέκα ευρώ τον μήνα για σερβιέτες και depon και αποφάσισε να δοκιμάσει να φάει την πατριαρχία, μιας και ό,τι άλλο υπήρχε γύρω της, το είχε ήδη φάει.

Το φεμινιστικό crew προσπαθεί να πολεμήσει τα πατριαρχικά κατάλοιπα της έμφυλης βίας (aka τη βία ενάντια των γυναικών από τους λευκούς straight άνδρες), την καταπίεση και βιασμό από τους  boomers όταν τυχαίνει να τις κοιτάξουν σε δημόσιο χώρο και η οπτική επαφή διαρκεί πάνω από 10 κλάσματα του δευτερολέπτου, οι βιαστές που είναι βιαστές μόνο αν πληρούν τα κριτήρια που αναφέραμε στην έμφυλη βία, γιατί αν δεν τα πληρούν δεν πρέπει να το λέμε, γιατί είναι ρατσισισμός. Φυσικά μαζί  με τον ρατσισισμό πολεμούν τον φασιζμό, τη χοντροφοβία, τρανσφοβία, ομοφοβία και ό,τι άλλο μπορείς να φανταστείς με κατάληξη –φοβία.

Οι τσούπρες μας λοιπόν πιστεύουν πως θα επιτύχουν την ισότητα, έχοντας ίδια αμοιβή με τους άνδρες ανεξάρτητα από τη φύση της εργασίας τους, αν πλέον δεν πληρώνουν σερβιέτες και ταμπόν, αν την μηνιαία έκτρωση την πληρώνει το κράτος- μιας και τα προφυλακτικά είναι πασέ και φυσικά να έχουν open το γατάκι τους για τους refugees. Το πιο σημαντικό τους αίτημα φυσικά είναι οι λευκοί άνδρες να μην κοιτάνε, να μην μιλάνε και να μην αναπνέουν γιατί απελευθερώνουν διοξείδιο του άνθρακα στην ατμόσφαιρα και προκαλούν την κλιματική αλλαγή.

Τι δεν θέλει όμως η σύγχρονη φεμινίστρια για να επιτύχει η ισότητα ανάμεσα στα 2 (ναι 2 είναι όχι 70) φύλα; Δεν θέλει να πάει στρατό, γιατί μισεί τον μιλιταρισμό και θα σπάσει και κάνα νύχι. Δεν θέλει η ποσόστωση να μην υφίσταται, γιατί το να έχεις στήθος είναι επιχείρημα να έχεις επαγγελματική σταδιοδρομία. Δεν θέλει να βγαίνει στη σύνταξη στην ίδια ηλικία με τους άνδρες αλλά νωρίτερα όπως συμβαίνει τώρα…Κοινώς ξέρει καλά πως δεν θέλει ισότητα, αλλά προνόμια.

Εδώ συμφωνούμε με την φίλη φεμινίστρια, γιατί αν αναλογιστεί κανείς τον ρόλο μας ως φύλο σε συνδυασμό με τα σημερινά δεδομένα, θα χρειαστούμε βοήθεια. Δυστυχώς, αν μια γυναίκα σήμερα θέλει να γίνει μητέρα και να αφήσει την επαγγελματική της καριέρα μόνιμα ή προσωρινά, δεν μπορεί. Ένας μέσος μισθός, ειδικά στην Ελλάδα, δεν αρκεί για μια οικογένεια, όσο λιτά και αν ζει. Αρκετές φορές βλέπουμε γυναίκες να φοβούνται να κάνουν οικογένεια για να μην χάσουν την δουλειά τους.

Σημαντικό ζήτημα που θα αναλυθεί περαιτέρω σε άλλο άρθρο, είναι και οι βιασμοί. Η ανίκανη πολιτεία πλέον φέρνει και εισαγόμενους βιαστές, αλλά υποθάλπει και τους εγχώριους, με αστείες ποινές, ενώ δεν μεριμνά ώστε η γυναίκα να μπορεί να αποτρέψει τον βιασμό έχοντας ένα απλό σπρέι πιπεριού, μέσα στην τσάντα της ή κάτι για να αμυνθεί.  

Όλες μας ανεξαρτήτου ιδεολογίας ξέρουμε καλά πως χρειαζόμαστε προνόμια. Η συνταγματική ισότητα, αλλά και αρκετά προνόμια για εμάς είναι εδώ. Δεν είμαστε κατώτερες ή ανώτερες από τους άνδρες, απλώς έχουμε διαφορετικούς ρόλους. Το θείο δώρο που έχουμε από τη φύση, η μητρότητα για να συνεχιστεί απαιτεί προνομία. Καιρός είναι, λοιπόν, να δούμε τι προνόμια θα διαπραγματευτούμε. Θέλουμε να γίνουμε απλά εργατικά χέρια που θα υποδουλώσουν το άλλο φύλο ή θέλουμε προνόμια για να ενισχύσουμε και να αναδείξουμε αυτό που είμαστε;