Αν λάβεις υπόψιν σου το αντινομικό και αντικανονικό dna του ελληνικού λαού σε συνδυασμό με την φυσική εχθρότητα προς κάθε έννοια κράτους, απ’ την εποχή του μακαρίτη του Καποδίστρια καταλαβαίνεις πόσο δύσκολο εγχείρημα είναι γενικώς να πειθαρχήσουν σε κανόνες οι Γραικοί παρά τις όποιες ευρωπαϊκές τους αλλοιώσεις και συμμορφώσεις. Ειδικά σε κανόνες που αντιστρατεύονται τις φυσικές τους τάσεις και τον δικό τους τρόπο.

Σε αντίθεση με λαούς τευτονικής και Αγγλοσαξωνικής ή και σλαβικής ακόμη προελεύσεως μαθημένους αιώνες ολάκερους στον σχολαστικισμό και στους κανόνες,η ελληνική ιδιαιτερότητα με τον δικό της μοναδικό modus vivendi βγάζει μάτι αναμφισβήτητα.

Επί πλέον προστίθεται στα ανωτέρω και η φυσική εθνολογική ροπή απ’ την Μυκηναϊκή περίοδο εις συναθροίσεις και κοινωνικά νταραβέρια μιας και λόγω κλίματος το βασικό ψυχοφάρμακο των Ελλήνων παραμένει το «μαζί» το «παρεούλα» το «αντάμα». Μια κοινωνική ζωή δηλαδή πανάρχαια κι έντονη όσο καμία στον πλανήτη γη. Ακόμα και τα Εκκλησιαστικά μας ήθη είναι και παραμένουν συνοδικά και κοινωνικά πέρα και πάνω από συνταγές ατομικής σωτηρίας και αυτοδικαίωσης.

Βάλε και τα καψούρια και τους έρωτες και πρόσθεσε επιπλέον την τέζα διαχυτικότητα που απαντάται στα μέρη τα ελληνικά απ’ την εποχή που ο Κύριος εξόρισε τον Αδάμ και την Εύα εκ του Παραδείσου της τρυφής αντιλαμβάνεται κανείς την πολιτισμική χιονοστιβάδα.

Αναμνήσεις από γιαγιάδες και θείτσες στα χωριά μας που σε φιλούσαν σαλιάρικα κατά επιτροπές και γενικώς το ελληνορωμαϊκό στυλ κοινωνικότητας με αγκαλιάσματα και σταυροφιλήματα λες και βλέπεις κουτσαβάκια μαφιόζους της Νέας Υόρκης με ονόματα όπως Βίτο κτλ είναι και παραμένει αμετακίνητο εθνολογικό θεμέλιο.

Ας ελπίσουμε να ξεφουσκώσει το κακό σύντομα και να ξαναβρούμε τους παλιούς καλούς εαυτούς μας χωρίς αντισηπτικά και με πολλά πολλά φιλιά,αγκαλιάσματα και μπαλαμούτια κοινωνικά.

~Είπον κι ελάλησα~