Η Δημοκρατία είναι ένα φύσει εκφυλιστικό πολίτευμα διότι δεν κυβερνά ο Άριστος αλλά αυτός που υπόσχεται ευκολία και δώρα. Και αυτά συνήθως είναι εις βάρος των επόμενων γενεών.

Έτσι, με την πάροδο των ετών, κυβερνούν όλο και χειρότεροι ηγέτες οι οποίοι μεταθέτουν τα προβλήματα στις επόμενες γενεές οι οποίες θα επιβαρύνονται από τα λάθη των προηγουμένων. Αυτό είναι εκφυλισμός. Από την Αριστεία στην Φαυλότητα μέσα σε λίγες δεκαετίες, μέσα σε λίγες γενιές.

Όμως δεν είμαι δογματικός. Δεν υποστηρίζω κάποιο συγκεκριμένο πολίτευμα, καθώς η ελπίδα δεν βρίσκεται στο εκάστοτε πολίτευμα, αλλά στους ανθρώπους που θα αναδυθούν μέσα από την μάζα για να κυβερνήσουν. Σίγουρα, σε ένα φαύλο δημοκρατικό καθεστώς όπου πρόσβαση στην δημοσιότητα έχουν μόνο συγκεκριμένα τζάκια και συμφέροντα, και ο λαός δεν επιθυμεί θυσίες, κάποιος καλός ηγέτης δεν αναμένεται να προκύψει.

“Θεωρώ πως αυτό που λείπει περισσότερο στην χώρα μας δεν είναι ένα εθνικό κόμμα, συνεπές, διότι είναι πολύτιμος καρπός σε άγονο χωράφι”

Ωστόσο, αναφερόμενος στην παρούσα κατάσταση που βιώνουμε, θεωρώ πως ένα κόμμα ταγμένο στο συμφέρον του Έθνους και όχι στην ίδια του την επιτυχία, οφείλει να μείνει απαρασάλευτο στις αρχές του, χωρίς εκπτώσεις. Διότι οι εκπτώσεις φέρνουν φθορά και εκφυλισμό στις ιδέες που διέπουν την ίδρυση του κόμματος. Ας υπάρχει λοιπόν κι ας είναι ακραίο. Ας υπάρχει κι ας μένει συνεπές. Ας υπάρχει και μένοντας απαράλλαχτο σε θεμελιώδεις ιδέες, και βλέποντας την έκπτωση και την φθορά γύρω τους, κάποιοι θα το αναζητήσουν.

Για εμένα οι βασικοί άξονες για ένα εθνικό κόμμα είναι το δημογραφικό, το μεταναστευτικό, η αποκοπή από τον ευρωπαϊκό ομφάλιο λώρο, η ανεξαρτησία γενικότερα, (που συνεπάγεται εθνικό νόμισμα) και η αποφασιστική αντιμετώπιση του Τουρκικού παράγοντα άπαξ και δια παντός (σχετική έννοια).

Κεντρική πολιτική του κράτους οφείλει να είναι ο εθνικός κοινωνισμός, τουτέστιν, κοινωνικό κράτος απέναντι στους ιθαγενείς πολίτες του, με φιλελεύθερη οικονομική πολιτική στις σχέσεις του με άλλα κράτη και προσήλωση στα εθνικά συμφέροντα. Οι εσωτερικές κεφαλαιοκρατικές δυνάμεις πρέπει να τεθούν στην προάσπιση του εθνικού συμφέροντος μέσα από μια κοινή προσοδοφόρα πολιτική, τόσο για το κράτος, όσο και για τους επιχειρηματίες την οποία θα υποδείξει η εθνική κυβέρνηση.

Ωστόσο, επειδή προσπαθώ να είμαι και ρεαλιστής, και γνωρίζω πως με αυτόν τον λαό γύρω μου, όπως κατάντησε, τα παραπάνω είναι τουλάχιστον ανεπιθύμητα, άρα απραγματοποίητα, θεωρώ πως αυτό που λείπει περισσότερο στην χώρα μας δεν είναι ένα εθνικό κόμμα, συνεπές, διότι είναι πολύτιμος καρπός σε άγονο χωράφι. Αυτό που λείπει περισσότερο είναι ένα βήμα, τόσο ψηλό και δυνατό, που να ανεβαίνει πάνω από τον βούρκο των ΜΜΕ και των διαφόρων opinion makers, και να ατενίζει από απέναντι στο ίδιο ύψος την κάθε εθνο-αποδομητική κυβέρνηση, με ρητορική και επιχειρήματα και αποδοχή που το damage control των φερέφωνων θα είναι σαν ομπρελίτσες απέναντι σε τσουνάμι.

Αν η ρητορική παντοδυναμία των διορισμένων ηγετών δεν ηττηθεί παταγωδώς, δεν πρόκειται να υπάρξει χώρος για να αναπτυχθεί ένα υγιές εθνικό κόμμα. Είναι καλό να υπάρχει μεν έστω και στις παρυφές του κοινοβουλίου (ιδανικά μέσα σε αυτό), αλλά για εμένα προέχει η καθολική συντριβή των κυβερνώντων είτε δηλαδή της κυβέρνησης είτε της “αντιπολίτευσης”.

Κι επειδή ξέρω πως με τέτοιες απόψεις σαν τις παραπάνω δεν πολιτεύεσαι, είμαι συνεπής στο ραντεβού μου σε τακτά διαστήματα να τις καταγράφω δημοσίως, ώστε να νικώ τους δαίμονες μέσα μου, που μου τραβούν το αυτί σε διάφορες προτάσεις. Κι αυτό γράφεται με αφορμή την έξωση ενός ακόμα “φίλου” από το προφίλ μου σε κοινωνικό δίκτυο, που κατατάχθηκε στις “πατριωτικές” δυνάμεις της ΝΔ “για να αλλάξει το σύστημα από μέσα”.

• 
  Διαγραφή Σαμαρά
• 
  Θρίαμβος Τραμπ
• 
  Οχι, δεν είναι ο Δένδιας υπεύθυνος για την μείωση κυριαρχίας στο Αιγαίο – Είναι όλοι τους

Δεν πιστεύω πως είναι τόσο κουτός να πιστεύει πως θα αλλάξει το σύστημα από μέσα, όταν το σύστημα έχει αλλάξει τόσους και τόσους, μάλλον πιστεύω πως είναι πολλοί αυτοί που βρίσκονται στον λεγόμενο πατριωτικό χώρο, που με μια θεσούλα είναι έτοιμοι να πετάξουν τα λάβαρα κάτω…