Ενεργειακό σοκ και καταστροφικές πολιτικές διαχείρισης της κρίσης

Σε ένα μήνα ξοδεύουμε περισσότερα απ' όσα ξοδέψαμε για την κατασκευή ενός εργοστασίου παραγωγής ενέργειας
Photo by Matthew Henry on Unsplash

Δεν ξέρω αν αντιλαμβανόμαστε τα νούμερα πλέον όσον αφορά το μέγεθός τους…

Έχουμε ένα κράτος πλέον με ΑΕΠ λιγότερο από 200 δις ευρώ τον χρόνο και θα σπαταλήσουμε κοντά στο 1% του ΑΕΠ μας, ΜΟΝΟ για έναν μήνα, ώστε κάποιοι να έχουν ελαφρύτερο λογαριασμό ρεύματος. Όσον αφορά το ρεύμα, μιλάμε πως πλέον είναι το πρώτο και σημαντικότερο αγαθό, είναι η βασικότερη ανελαστική δαπάνη νοικοκυριών, επιχειρήσεων και εθνικής οικονομίας.

Οι πολιτικές διαχείρισης της κρίσης δεν μπορούν να κρίνονται με βάση το αν πήραμε δεύτερα στεγνά ρούχα να αλλάξουμε σε μια βροχερή ημέρα, αλλά με το αν έχουμε προβλέψει να αγοράσουμε ομπρέλα, ή αν αποφύγαμε να εκτεθούμε στην βροχή.

Ένα κράτος με προτεραιότητα το ευ ζην των πολιτών του, το πρώτο πράγμα που εξασφαλίζει, είναι η φθηνή ενέργεια για τους πολίτες του.

Η βροχή εν προκειμένω είναι η ενεργειακή κρίση που προήλθε από τις δικές μας κυρώσεις κατά της Ρωσίας και είχε ως απάντηση το στέγνωμα από πλευράς της σε ενέργεια. Τα διυλιστήριά μας πλέον έχουν μειωμένη ροή αερίου για την αγορά και αυτό θα χειροτερέψει.

Η κυβέρνηση λοιπόν κρίνεται για το ότι μας έσυρε σε έναν διεθνή πόλεμο ενέργειας χωρίς να έχουμε όπλα. Εκτός κι αν τα όπλα μας είναι να ξηλώνουμε τις φόδρες μας για να αγοράζουμε λιγότερη ενέργεια σε μεγαλύτερο αντίτιμο.

Απλώς για να γίνει κατανοητό το ύψος της δαπάνης, αντί να το προσεγγίσουμε ως κλάσμα του ΑΕΠ, μπορούμε να το κοστολογήσουμε με βάση την αγοραστική του αξία: με 1,9 δις ευρώ λοιπόν, μπορούσαμε να αγοράσουμε 95 σουβλάκια των 2 ευρώ στους 10 εκατομμύρια Έλληνες.

Κι αν αυτό το επιχείρημα σας φαίνεται γελοίο, είναι διότι γράφτηκε χάριν αστεϊσμού. Το αληθινό επιχείρημα είναι πως ο “ΑΗΣ Πτολεμαΐδος V” που αγοράσαμε προ ολίγων ετών και είναι η πιο σύγχρονη λιγνιτική μονάδα παραγωγής ενέργειας, κόστισε 1,5 δις ευρώ και θα μας παρέχει ενέργεια από τα λιγνιτικά μας κοιτάσματα για 30 χρόνια τουλάχιστον…

Σε ένα μήνα λοιπόν θα ξοδέψουμε περισσότερα για μειωμένους λογαριασμούς, απ’ ότι ξοδέψαμε για την αγορά και κατασκευή ενός υπερσύγχρονου εργοστασίου παραγωγής ενέργειας.

Και μιλώντας για παραγωγή, ένα κράτος με προτεραιότητα το ευ ζην των πολιτών του, το πρώτο πράγμα που εξασφαλίζει, είναι η φθηνή ενέργεια για τους πολίτες του. Η φθηνή ενέργεια είναι η βάση για κάθε ανάπτυξη και σαφώς για καλή διαβίωση.

Η κατασπατάληση πόρων για να ελαφραίνει το κόστος του νοικοκυριού ανά μήνα, εκτός του ότι είναι εξοντωτικό για τα οικονομικά της χώρας και υποδαυλίζει την πραγματική ανάπτυξη και δημιουργία υποδομών, είναι εξίσου λίαν ύποπτο πως γίνεται εκ του πονηρού για δημιουργία σχέσεων εξάρτησης μεταξύ πολιτών και κράτους/κυβερνήσεως.

Και η ταύτιση κυβερνήσεως-κράτους, έγινε εντονότερη τα τελευταία 2,5 έτη, με την διακυβέρνηση Κυριάκου Μητσοτάκη που ακολούθησε πρακτικές “L’ etat c’est moi” δίνοντας υπερεξουσίες στο αξίωμα του Πρωθυπουργού και κυβέρνησε κυρίως με διατάγματα.

Περισσότερα απο

Σταμέλος Παπαβασιλείου

Και όμως πετάει

O πόλεμος δεν είναι μόνο ζήτημα ποιότητας αλλά και ποσότητας

Είμαστε

ΠΑΝΤΟΥ