Στον πίνακα αυτόν που εκτίθεται στο Πολεμικό Μουσείο Αθηνών απεικονίζεται ο στόλος του Κατσώνη λίγο πριν τη ναυμαχία της Άνδρου, το 1790.
Εκεί, αντιμετώπισε από την μία τον τουρκικό στόλο κι από την άλλη τον βερβερικό στόλο. Αυτόν που από το 1786 πλήρωναν επί μια δεκαετία οι Αμερικανοί για να μην τους κουρσεύει τα πλοία, σχεδόν 1 εκατομμύριο δολάρια στο σύνολο (1/5 του προϋπολογισμού τους) και έφτασαν το 1800 για να τον αντιμετωπίσουν.
Ο Μέγας Κατσώνης, ναύλωσε, νοίκιασε, αγόρασε πλοία, και τα έριξε στον αγώνα κατά της τουρκιάς, 30 χρόνια πριν ξεσπάσει η Επανάσταση. 18 καράβια έφτασε να έχει ο στόλος του.
Στην Άνδρο έστειλε στον πάτο της θάλασσας 3.000 Τούρκους και Βέρβερους, χάνοντας όμως δυστυχώς σχεδόν ολόκληρο τον στόλο του, εκτός από δύο πλοία. Αυτό όμως είναι ένα δείγμα για το τι σημαίνει ιδιωτική πρωτοβουλία στην υπηρεσία του Έθνους.
Ψάχνοντας μια ελπίδα για ένα καλύτερο αύριο γι’ αυτό που ονομάζεται Ελληνικό Έθνος, κατέληξα σε μια σκέψη, την οποία έχω ξαναγράψει και την επαναδιατυπώνω:
Χρειάζεται ένας ή περισσότεροι πυρήνες ανθρώπων με θρησκευτική αφοσίωση σε έναν σκοπό: την διάσωση του Έθνους.
Αυτοί οι πυρήνες, πρέπει να αποτελούνται από νέους ανθρώπους, που θα σχηματίσουν και θα αναπτύξουν πολύτεκνες οικογένειες. Θα κατοικήσουν σε οικισμούς κατά μοναστηριακό τρόπο, δηλαδή με αυτάρκεια στα διατροφικά τους είδη, στην παραγωγή και χρήση ενέργειας και θα αφοσιωθούν στην ανάπτυξη ενός τρόπου ζωής όσο εγγύτερα γίνεται στην ιδέα του Έθνους.
Θα πρέπει να ιδρυθεί ιδιωτικό σχολείο εντός των οικισμών, με δάσκαλο/δασκάλους επιλεγμένους, που θα διδάσκουν αρχαία ελληνική γραμματεία, ελληνική σκέψη, πατριδογνωσία, αρχές και φιλοσοφία Χριστιανισμού, πολεμικές τέχνες, μουσική, χειρωνακτικές τακτικές και τέχνες, κλπ. Το σχολείο για τα παιδιά πρέπει να είναι ένα ολοήμερο βίωμα, όσο οι μεγάλοι θα εργάζονται για την οικονομική και αριθμητική ανάπτυξη της κοινότητας.
Στόχος: Η δημιουργία 2-3 γενεών Ελλήνων, με ανώτατη γνώση και αντίληψη, άνευ πνευματικής μολύνσεως, ικανούς να ενσωματώσουν τεχνολογίες, τεχνικές, κλπ και να καταστήσουν την κοινότητα μια υπολογίσιμη οικονομική δύναμη. Και αυτή η οικονομική δύναμη να αξιοποιηθεί για να διαβρώσει αυτό το σάπιο κράτος, προς όφελος των πυρήνων, με στόχο την επανακατάληψή του.
Αυτή η πρωτοβουλία δεν γίνεται με “ρεφενέ”. Δεν γίνεται με λύσεις “βάλε εσύ πέντε να βάλω εγώ τρία”. Χρειάζεται ένας χορηγός, στον οποίον δεν θα “κουνηθεί” κανείς. Να τα “σκάσει” χοντρά, να το στήσει χωρίς “δημοκρατικές” μαλακίες κλπ. Στον Κατσώνη, τον Στόλαρχο δεν πήγαινε κάνεις να του πει μην πας από δω, πήγαινε από την άλλη. Διότι στο τιμόνι χωράει μόνο ένα ζευγάρι χέρια.
Οι Μορμόνοι στις ΗΠΑ έχουν τις δικές τους ολόκληρες πόλεις, έχουν τον ζωτικό τους χώρο, κι ας έχουν τα στραβά τους (τα οποία δεν μας αφορούν εδώ). Γνώμη μου είναι πως μόνο ένας ιδιότυπος “εθνομορμονισμός” μπορεί να σώσει κάποιες λίγες μονάδες, οι οποίες, ως πραγματικοί Άριστοι, θα σώσουν με τη σειρά τους μετά από δεκαετίες αυτό το μπουρδέλο που έχει καταντήσει το παρόν οικόπεδο.
Αυτή είναι η δική μου γνώμη.
