Η Φώφη Γεννηματά ήταν η μόνη που δεν είχε ορκισμένους εχθρούς, και κέρδιζε από τα πρώτα λεπτά συμπάθειες. Ακόμη και από τους πολιτικούς της αντιπάλους. Το πιο λογικό για εμάς, είναι να μην αναφερθούμε με πολλές λεπτομέρειες στην πολιτική διαδρομή της Φώφης Γεννηματά και στα λάθη που είχε κάνει. Δεν το θεωρούμε πρέπον μια τέτοια ώρα.
Δηλώνουμε κατηγορηματικά και εκ προοιμίου ότι δεν υπήρξαμε ποτέ φανατικοί υποστηρικτές των πολιτικών της θέσεων, και μαρτυρούμε ότι είχαμε γελάσει πολλές φορές στο άκουσμα της ερώτησης που αφορούσε στον αριθμό των ψηφοφόρων του Κινήματος Αλλαγής, της παράταξης της οποίας ηγήθηκε ως την τελευταία στιγμή…
Αλλά το μεσημέρι της Δευτέρας 25 Οκτωβρίου με το άκουσμα του θανάτου της εξαιτίας της επανεμφάνισης του καρκίνου που την ταλαιπωρούσε και κάποιων μεταστάσεων, ένα σφίξιμο στην καρδιά το νιώσαμε… Είναι ίσως ανεξήγητο, αλλά όλοι (ή σχεδόν όλοι) αισθανθήκαμε ότι χάσαμε ένα μέλος της οικογένειάς μας.
Μια γυναίκα που σε πείσμα των γιατρών που της έλεγαν ότι δε θα γίνει ποτέ μητέρα, έφερε στον κόσμο 3 παιδιά. Αψηφώντας τους κινδύνους που θα μπορούσαν να αφήσουν στο κορμί και τον οργανισμό της οι θεραπείες εξωσωματικής γονιμοποίησης.
“Η περίπτωση της Φώφης όμως, μας φαίνεται εντελώς διαφορετική. Θέλετε επειδή την ξέραμε και τη φωνάζαμε όλοι με το υποκοριστικό της; Θέλετε επειδή τη νιώθαμε τόσο οικεία, που της είχαμε βγάλει δικά μας υποκοριστικά;”
Και αυτά τα παιδιά θα έχουν για πάντα μέσα τους την αξιοπρέπεια και το φως που τους κληροδότησε η μητέρα τους, που πλέον αναπαύεται και αυτή στην αγκαλιά των γονέων της. Νικημένοι και οι δύο από την ίδια ασθένεια, έφυγαν με 7 μήνες διαφορά ο ένας από τον άλλον, στις αρχές της δεκαετίας του ‘90 .
Μοίρα; Κακό κάρμα; Όπως θέλετε πείτε το.
Ο πατέρας της Γιώργος, υπήρξε είδωλο αρκετών ψηφοφόρων του παλαιού ΠΑΣΟΚ ως ένα από τα ιδρυτικά στελέχη του, κι επίσης ως άνθρωπος που επί πρωθυπουργίας Ανδρέα Παπανδρέου, ίδρυσε το Ε.Σ.Υ. (Εθνικό Σύστημα Υγείας), στις 7 Οκτωβρίου του 1983. Θρυλείτο βεβαίως από τότε, ότι αν ζούσε και εξακολουθούσε να είναι μάχιμος, θα ήταν σίγουρα ο επόμενος Πρωθυπουργός της χώρας.
Από εκεί πήρε την αγάπη για την πολιτική και η Φώφη. Δεν μπορούμε όμως να πούμε ότι μπόρεσε να διατηρήσει την αίγλη που έδινε στο χώρο ο πατέρας της.
Έχουν φύγει εκατομμύρια άνθρωποι από την ασθένεια που τρομάζει τον κόσμο όσο καμία άλλη.
Η περίπτωση της Φώφης όμως, μας φαίνεται εντελώς διαφορετική. Θέλετε επειδή την ξέραμε και τη φωνάζαμε όλοι με το υποκοριστικό της; Θέλετε επειδή τη νιώθαμε τόσο οικεία, που της είχαμε βγάλει δικά μας υποκοριστικά;
Θέλετε επειδή ο κόσμος θέλοντας να τη στηρίξει για τη μάχη που έδινε για την υπερνομαρχία το 2002 – στην οποία επανεξελέγη το 2006-, φώναζε ρυθμικά «Όλοι Φώφη» (από το γνωστό, παλιό και αγαπημένο σύνθημα του παλιού Mega Channel «Όλοι Mega»);
Ποιός ξέρει;
Σίγουρα ξαφνιαστήκαμε.
Δεν ξέραμε ότι η ίδια γνώριζε πως μετρούσε τις τελευταίες της ώρες όταν νοσηλεύτηκε στο δωμάτιο του 10ου ορόφου του «Ευαγγελισμού». Πιστεύαμε ακράδαντα ότι επειδή είχε νικήσει δυο φορές τη μάχη με το «θεριό», θα έσπαγε την κατάρα της οικογένειας Γεννηματά και θα ξανανικούσε. Διαψευστήκαμε οικτρά.
Τη βλέπαμε πάντα χαμογελαστή και λαμπερή. Μόλις χτες μάθαμε ότι όταν απουσίαζε από κρίσιμες ψηφοφορίες της Βουλής, βρισκόταν στις Βρυξέλλες, όπου υποβαλλόταν σε θεραπείες. Μόλις χθες μάθαμε ότι σφάδαζε από τους πόνους και λιποθυμούσε στα σκαλιά της Βουλής. Αλλά δεν το έβαζε κάτω. «Λίγο ακόμα», έλεγε πάντα.
Μόλις χθες μάθαμε ότι πριν πέσει σε ηπατικό κώμα την Κυριακή, γιόρτασε την προηγούμενη μέρα για τελευταία φορά τα γενέθλια του γιου της στο κρεβάτι του πόνου.
Την ημέρα της κηδείας της, σταθήκαμε πάνω στα πρόσωπα των παιδιών της. Πρόσωπα σκαμμένα από την θλίψη και τον πόνο. Είναι πολύ σκληρό να ορφανεύεις σε τρυφερές ηλικίες. Και να σου λείπει το χάδι της μαμάς. Είμαστε όμως σίγουροι ότι η ευγένεια και η προσφορά σε όσους έχουν πραγματική ανάγκη, θα διέπει τις ζωές τους.
Όπως και ότι ο Γιώργος Γεννηματάς – Τσούνης θα ασχοληθεί αργά ή γρήγορα με την πολιτική. Λόγω ονόματος του λαοφιλούς παππού του, τον κατατάσσουμε πρώτο, μπροστά από τις αδερφές του στη συγκεκριμένη κούρσα.
- Σκέψεις μιας συντηρητικής (και θυμωμένης) Αθηναίας
- Πόσο ασφαλείς είμαστε στη χώρα μας;
- Πόσο προοδευτικός νιώθεις;
Ό,τι είναι στο DNA μας, καλώς ή κακώς, δεν μπορεί κανείς μας να το αποφύγει.
Ξεκουράσου, Φώφη. Έδωσες πολύ σκληρή μάχη.
Ευγενική φυσιογνωμία, φωτεινός άνθρωπος… Όπως μαρτυρά το όνομά σου.
