Μιλώντας προ ημερών με φίλους, σε μια αποστροφή του λόγου, μεταξύ αστείου και σοβαρού, δήλωσα πως αν δεν είχα άλλη επιλογή σε εθνικό κόμμα για να ψηφίσω, θα στήριζα -λόγω ανάγκης- το ΚΚΕ. Όμως, το ΚΚΕ δεν είναι πιστό στις αξίες του κομμουνισμού και άρα, ούτε καν εν είδει ανάγκης δεν θα μπορούσε κανείς τελικά να το ψηφίσει.
Και εξηγούμαι:
Αν το ΚΚΕ ήταν αληθώς κομμουνιστικό, θα ακολουθούσε την μαρξιστική ρητορική που θέλει τον εγχώριο εργάτη προστατευμένο από τον εισαγόμενο, ο οποίος συνήθως μεταφέρεται εποχιακά ή ευκαιριακά από τους κεφαλαιοκράτες για να ρίξει τα μεροκάματα. Έτσι λοιπόν, το ΚΚΕ θα έπρεπε να είναι ΠΡΩΤΟ στον αγώνα υπεράσπισης της βιωσιμότητας του Έλληνα εργάτη. Και εν τούτοις είναι πρώτο στον αγώνα εναντίον του και υπέρ των μεταναστών.
Αν το ΚΚΕ ήταν αληθώς κομμουνιστικό, θα είχε ως προτεραιότητα την προάσπιση της Πατρίδας των εργατών που εκπροσωπεί και των δικαιωμάτων του κράτους έναντι άλλων κρατών που εποφθαλμιούν κατ’ αυτών. Θα έπρεπε να θέλει έναν ισχυρό στρατό, θα έπρεπε να αποζητά την πραγμάτωση του εργάτη-στρατιώτη με ένα ισχυρό μιλιταριστικό προφίλ δομής ώστε οι εχθροί να μην τολμούν να ακουμπάνε ή να υπερίπτανται της ξηράς, θάλασσας και αέρος της σοσιαλιστικής πατρίδας. Εν τούτοις με κάθε τρόπο είναι εναντίον των εξοπλισμών, της υπεράσπισης των δικαίων μας και υπέρ ακόμα και της παραχώρησης εδαφών ή ονομάτων σε άλλες χώρες.
Αν το ΚΚΕ ήταν αληθώς σοσιαλιστικό, θα φρόντιζε να καταγγέλλει την αργομισθία των καρεκλοκενταύρων, την καταλήστευση των δημοσίων υποδομών από μη εργατικούς πολίτες, από “ευαίσθητες και ευπαθείς ομάδες” και λοιπούς κηφήνες, χώρια ότι θα είχε σχέδιο ειδικά γι’ αυτούς ώστε να στρωθούν στην δουλειά θέλουν δεν θέλουν.
Αν το ΚΚΕ ήταν αληθώς κομμουνιστικό, θα ήταν υπέρ της ανάπτυξης εγχώριων προϊόντων και δημιουργίας σχετικής αυτάρκειας, τούτου συμπεριλαμβανομένου και του υγειονομικού τομέα. Μιλώντας περί αυτού, θα αντιτίθετο στην πρακτόρευση του κράτους υπέρ ξένων φαρμακευτικών εταιρειών κατά την περίοδο της πανδημίας ή θα υπεραμυνόταν της κάλυψης όλων των απαραίτητων εγγυήσεων από το κράτος κατά την εφαρμογή εμβολιασμού σε περίπτωση ανεπιθύμητων παρενεργειών.
Αν το ΚΚΕ ήταν αντικαπιταλιστικό θα είχε μόνιμη επιθετική ρητορική με ονομαστικές αναφορές κατά των εγχώριων επιχειρηματιών που λυμαίνονται τις κρατικές υποδομές και τα δημόσια έργα και δεν θα ήταν απόν ή ανύπαρκτο από την κριτική, όπως επίσης θα είχε βιώσιμο σχέδιο για τον τραπεζικό τομέα και όχι κολλημένο σε ρητορικές μεσοπολέμου.
Αν το ΚΚΕ ήταν κρατικιστικό, θα σεβόταν τις υποδομές του κράτους, τα κτίρια, τις οδούς κλπ και θα απαγόρευε στα ορκ του να καταστρέφουν και να βανδαλίζουν την δημόσια περιουσία.
Το ΚΚΕ είναι μισητό ειδικά για τον ρόλο του στην Μικρασιατική Εκστρατεία, αλλά και στην μετακατοχική ανταρσία, όμως, θα μπορούσε να πει μια νέα ηγεσία του, πως αυτά ήταν σφάλματα του παρελθόντος, προερχόμενα από ξένες επιρροές ειδικά της “μεγάλης σοσιαλιστικής πατρίδας” η οποία εφόσον έπεσε και φιλελευθεροποιήθηκε, πλέον δεν υπάρχει επιρροή και ούτε λόγος για υπηρέτηση κάποιας γενικής διεθνιστικής πολιτικής τουλάχιστον όχι μέχρι την σύμπηξη συνεργασίας με άλλα ισχυρά (σε εξουσία) κομμουνιστικά κόμματα ανά τον κόσμο. Έτσι θα κέρδιζε ένα μερίδιο ψήφων από ανθρώπους που συγχωρούν η έστω παραβλέπουν, μακιαβελικά σκεπτόμενοι για το μέλλον, εμπρός σε καταστάσεις που οδηγούν σύντομα σε γενικό θάνατο της Πατρίδας. Θα ήταν εφικτή η συνεργασία του ακόμα και με εθνικά κόμματα, που αν και θα είχαν διαφορετικές αφετηρίες, θα συμφωνούσαν σε επίπεδο υψηλής στρατηγικής.
Καταλαβαίνετε όμως, πως όπως όλα που είναι κάλπικα στην μπανανία μας, έτσι είναι και το ΚΚΕ, το οποίο δεν είναι κομμουνιστικό και δεν θέλει σε τίποτα να παραδειγματιστεί ακόμα και από επιτυχημένα κομμουνιστικά κράτη και καθεστώτα όπως η Κίνα, που εσωτερικά τρέχει υπό καθεστώς κομμουνισμού και εξωτερικά αλληλεπιδρά θαυμάσια με το περιβάλλον της οικονομικής ελευθερίας ενώ το ΚΚΕ σε επίπεδο πολιτικής σκέψης ακόμα βρίσκεται σε χρονοκάψουλα μεταξύ Τρότσκι και Λένιν.
Κράτος μπανανία
Κόμματα μαϊμού
