Συγκλονισμένη η ελληνική κοινή γνώμη έμαθε σήμερα ότι μία γυναίκα από την πόλη μου την Πάτρα συνελήφθη από την αστυνομία για τον θάνατο της κόρης της ενώ κατά πάσα πιθανότητα φέρεται να έχει δολοφονήσει και δύο ακόμα παιδιά τα οποία είχε φέρει στον κόσμο.
Όπως τα πράγματα δείχνουν – αν και πάντα υπάρχει το τεκμήριο της αθωότητος – η συγκεκριμένη έχει προβεί όντως σε αυτήν την ειδεχθή πράξη. Υπό άλλες συνθήκες, ομολογώ ότι κι εγώ ο ίδιος θα ένιωθα συγκλονισμένος. Έχοντας όμως βιώσει τον κατήφορο της ελληνικής κοινωνίας – τού οποίου εν πολλοίς και εγώ ο ίδιος είμαι μέρος – πλέον μπορώ να πω ότι υποδέχθηκα την εν λόγω είδηση χωρίς καμία έκπληξη διότι ουσιαστικά αντικατοπτρίζει καταστάσεις και γεγονότα τα οποία αφορούν σε όλη την κοινωνία και όχι μόνο στην εν λόγω οικογένεια και δεν θα πρέπει να αντιμετωπίζεται ως κεραυνός εν αιθρία.
Ζούμε σε μία κοινωνία η οποία έχει υιοθετήσει πλήρως τις αρχές και τις αξίες όπως ήλθαν από τη Δύση την οποία θεωρούμε το πολιτιστικό πρότυπο το οποίο οφείλουμε να μιμηθούμε. Αυτό ξεκίνησε από τη φιλελευθεροποίηση των οικογενειακών σχέσεων, τη νομιμοποίηση των εκτρώσεων και ουσιαστικά τη διάλυση της ελληνικής οικογένειας, όλα στο όνομα της ατομικής ευμάρειας.
Προκειμένου να μην αποβληθούμε από τη Νομισματική Ένωση του Ευρώ χάνοντας έτσι τη δυνατότητα πρόσβαση σε δανεικό χρήμα για την κάλυψη των αναγκών της χώρας, υπογράψαμε επαχθή Μνημόνια οικονομικής υποδούλωσης ενώ προκειμένου να ακολουθήσουμε τους εταίρους μας στην αντιμετώπιση της πανδημίας, υιοθετήσαμε και εμείς ως κράτος το τυραννικό πολίτευμα του Υγειονομικού Φασισμού.
Σε μία τέτοια λοιπόν κοινωνία η οποία έχει αποδεχθεί μία τέτοιου είδους θέσμιση, φρονώ ότι είναι άκρως υποκριτικό το να εκπλήσσεται κάποιος και να συγκλονίζεται και υποδηλώνει το ότι δεν θέλει να αντιληφθεί το έσχατο όριο καταπτώσεως στο οποίο έχουμε φθάσει ως έθνος.
Όπως προανέφερα και παραπάνω, κύριο στοιχείο της πολιτικής όλων των αστικών κομμάτων από το 1974 και μετά ήταν ο εκσυγχρονισμός της ελληνικής κοινωνίας με την ισότητα των φύλων και τη φιλελευθεροποίηση των ερωτικών σχέσεων και τη σχετικοποίηση της ιερότητας την οποία κατείχε η οικογένεια στην ελληνική παραδοσιακή κοινωνία. Από το 1986 και μετά, με τη νομιμοποίηση των εκτρώσεων, κάθε γυναίκα μπορούσε να θεωρεί το παιδί το οποίο κυοφορεί μέσα της ως μέρος του σώματός της και να το δολοφονεί κατά βούλησιν!
Υποκριτικά μάλιστα έβαλαν το όριο των τριών μηνών στην εγκυμοσύνη υποστηρίζοντας ότι μέχρι τότε – άκουσον, άκουσον – το έμβρυο δεν είναι άνθρωπος! Χιλιάδες γυναίκες κατέφυγαν στην εύκολη λύση της κατ’ ευφημισμόν διακοπής της κυήσεως προκειμένου να αποφύγουν τις συνέπειες μίας ανεπιθύμητης εγκυμοσύνης, δηλαδή την ευθύνη να μεγαλώσουν ένα παιδί με τις θυσίες που αυτό συνεπάγεται. Αυτή η διεστραμμένη κατάσταση όπου οι ερωτικές σχέσεις έγιναν ένας τρόπος να περνά κάποιος ευχάριστα την ώρα του ενώ στη δύσκολη στιγμή απλώς επιλεγόταν η έκτρωση θεωρήθηκε μία φυσιολογική κατάσταση για την ελληνική κοινωνία. Την ίδια κοινωνία η οποία τώρα μαζεύεται κάτω από το σπίτι της γυναίκας αυτής και την δικάζει πριν το πράξει η δικαιοσύνη ωσάν να θέλει να εξορκίσει τις ενοχές της για την κατάντια στην οποία έχει περιπέσει. Φευ της υποκρισίας και της ψευτιάς!
Εδώ και δέκα και πλέον χρόνια η ελληνική κοινωνία, με τον εκβιασμό ότι θα αποβληθεί από την ευρωπαϊκή οικογένεια – η οποία επέβαλε τα παραπάνω μέτρα – με αποτέλεσμα να κινδυνεύσει να χάσει οριστικά την ατομοκεντρική ευημερία την οποία είχε ως μέγιστο ιδανικό, αποδέχθηκε να υποδουλωθεί οικονομικά υποκύπτοντας σε στυγνούς και απάνθρωπους εκβιασμούς σκοτεινών κέντρων. Υποθήκευσε τον εθνικό πλούτο της αντί πινακίου φακής ενώ αποδέχθηκε ως φυσιολογικό στοιχείο την πλήρη απορρύθμιση των εργασιακών σχέσεων με το συνεπαγόμενο ευτελισμό της έννοιας της εργασίας η οποία κατήντησε σχεδόν δουλεία για τους περισσότερους ανθρώπους, ακόμα και τους καλά αμειβόμενους και όλα αυτά για να μην χαθούν τα κεκτημένα μίας παρασιτικής ελίτ η οποία φρόντισε να διασφαλίσει τη μη τιμωρία της για τα δεινά τα οποία επέφερε στη χώρα.
Αυτή λοιπόν η κοινωνία η οποία ναρκοθέτησε το μέλλον της νέας γενιάς και την έκανε να μην μπορεί να έχει ελπίδα για την προκοπή της και να βλέπει είτε σε προσωπικό είτε σε εθνικό επίπεδο ένα ζοφερό μέλλον, συγκλονίσθηκε δήθεν επειδή μία γυναίκα η οποία είναι γέννημα και θρέμμα της αποφάσισε – όπως φαίνεται – να στερήσει από τα παιδιά της αυτήν τη ζωή. Φευ της αναλγησίας και της εθελοτυφλίας!
Εδώ και δύο χρόνια, με το πρόσχημα μίας πανδημίας, βιώνουμε έναν πρωτόγνωρο Υγειονομικό Φασισμό. Μία κάστα πληρωμένων επιστημόνων με την αγαστή σύμπνοια – ή μάλλον την εντολή – της κυβέρνησης και συνεπικουρούμενη από τα επίσης πληρωμένα μέσα παραπληροφόρησης, έχει επιβάλει ιδίως στη νέα γενιά τα πιο δυσβάστακτα και απάνθρωπα μέτρα κοινωνικής απομόνωσης υποστηρίζοντας ότι διαφυλάσσει τη δημόσια υγεία!
Έχει επιβάλει υποχρεωτικές ιατρικές πράξεις με χυδαία προπαγάνδα και εμφανώς αντισυνταγματική νομοθεσία – με τη συναίνεση της διεφθαρμένης δικαστικής εξουσίας – και σκοτώνει κάθε μέρα ανθρώπους θεράποντες της υγείας οι οποίοι όρθωσαν το ανάστημά τους στον παραλογισμό και τον ολοκληρωτισμό στερώντας τους ένα από τα ιερά πράγματα στον κόσμο, την εργασία! Επιπλέον, επιβάλλει δυσβάστακτα πρόστιμα σε ηλικιωμένους ανθρώπους οι οποίοι επίσης αρνούνται την κρατική επιβολή!
Ταυτοχρόνως εκβιάζει υγιείς ανθρώπους παντοιοτρόπως να προβούν σε ιατρικές πράξεις τις οποίες δεν επιθυμούν για τους όποιους λόγους καλλιεργώντας τον διχασμό με μία αισχρή ρητορική η οποία παραπέμπει σε σκοτεινές εποχές. Όλα αυτά, το μεγάλο μέρος της ελληνικής κοινωνίας τα έχει αποδεχθεί ως φυσιολογικά και μάλιστα ένα μέρος της τα επιδοκιμάζει και υπερθεματίζει σε αυτά. Η ίδια λοιπόν η κοινωνία η οποία δέχθηκε να γίνει παίγνιο και πειραματόζωο μία σκοτεινής και απάνθρωπης εξουσίας συγκλονίσθηκε που μία γυναίκα – όπως είναι το πιθανότερο – έδωσε πρόωρο τέλος στη ζωή των παιδιών της τα οποία δεν θα βιώσουν αυτήν την τυραννία. Φευ της μισανθρωπίας και της απανθρωπίας!
Αυτό το οποίο προσπάθησα να δείξω σε αυτήν τη συναισθηματικά φορτισμένη ανάλυση είναι ότι ένα τέτοιο ειδεχθές έγκλημα, χωρίς φυσικά να παραγνωρίζεται η ευθύνη του δράστη, δεν συνιστά απλώς έναν λεκέ στον αστραφτερό χιτώνα της κοινωνίας μας τον οποίο με αποτροπιασμό και δυσαρέσκεια προσπαθούμε να καθαρίσουμε. Είναι ουσιαστικά το επιστέγασμα, η φυσική κατάληξη μίας κοινωνίας η οποία πλέον έχει απονεκρωθεί και έχει απογυμνωθεί από κάθε υγιές στοιχείο το οποίο την προφύλασσε από την καταστροφή και την έκανε συνεκτική. Εγκατέλειψε τις διαχρονικές αξίες της, την Πίστη στον Θεό, την αγάπη προς την Πατρίδα και την αλληλεγγύη στον συνάνθρωπο και επιδόθηκε σε μία αέναη προσπάθεια αποκτήσεως υλικών αγαθών, πρόσκαιρων απολαύσεων ενώ διανοητικά περιέπεσε σε έναν ατέλειωτο λήθαργο ούσα πλέον αδύναμη να ξεχωρίσει το καλό από το κακό, την αλήθεια από το ψέμα.
- Διαγραφή Σαμαρά
- Θρίαμβος Τραμπ
- Οχι, δεν είναι ο Δένδιας υπεύθυνος για την μείωση κυριαρχίας στο Αιγαίο – Είναι όλοι τους
Μία τέτοια κοινωνία λοιπόν θα πρέπει να κατανοήσει ότι είτε θα βρεθεί στο μηδέν και θα βλέπει τέτοια περιστατικά να πολλαπλασιάζονται είτε θα ξυπνήσει και θα κατανοήσει ότι όλο αυτό το οποίο ζει είναι ένα ψέμα, μία απάτη και ότι μόνο με την Αλήθεια μπορεί να βγει από τον βούρκο στον οποίο έχει βυθισθεί σύσσωμη.
