Η θέα Αφροδίτη παντοφλιάζει τον μικρό άτακτο γιο της Έρωτα σφραγίζοντας τρεις χιλιάδες χρόνια πολιτισμικής συνέχειας του Ελληνισμού.
Μάνα με παντόφλα. Γιαγιά με παντόφλα.
Έχω να θυμάμαι σκηνές απείρου κάλλους εις το εξωτικό Αιτωλικό τα καλοκαίρια ή στο Μπραχάμι της δεκαετίας του ’80 που κυνηγούσαν με παντόφλες επιτροπές από γριές με επικεφαλής την μακαρίτισσα την μάνα μου η οποία δεν έπαιρνε χαμπάρια κι έριχνε ξύλο ρουμελιώτικο λες και στην έπεσε μια κλούβα ΜΑΤ.
Για να λέμε τις αλήθειες όμως είχε παθολογική αδυναμία στον Παναγιωτάκη της (εμένα) οπότε με λίγα θεατρικά αλά Πρέκας στο Ρούπελ καθάριζα εύκολα απ’ το ματσούκι.
Α ρε μάνα μου.Άλλες φορές σε σκέφτομαι και γελάω δυνατά και με χάχανα κι άλλες κλαίω με λυγμούς.
Όσοι έχετε τις μανάδες σας να ξέρετε πως έχετε ζωντανή μες στα σπίτια σας μια Ελλάδα ολόκληρη με σάρκα κι οστά.
Κι αυτό δεν είναι δεδομένο. Τουναντίον.
Είναι δώρο Θεού.
Ξέρω τι σας λέω.
~Γιορτή μάνας~
