Γράφει ο Alex G.
Τι κοινό έχουν η νέα σειρά του BBC στην οποία Μαύροι ηθοποιοί υποδύονται τους Ομηρικούς Ήρωες, οι φυλετικές ταραχές στις αμερικανικές πόλεις, και τα άρθρα της Lifo; Απάντηση: αποτελούν μέρη μια ευρύτερης επίθεσης με στόχο τον αρχαίο ελληνικό πολιτισμό. Πρόσφατα, είδαμε ένα άρθρο στην αγαπημένη των «προοδευτικών» Lifo, που υπογράφεται από καθηγητή του Κέιμπριτζ, με τον προκλητικό τίτλο «Ήταν Μαύροι οι Αρχαίοι Έλληνες;» Το παρόν άρθρο έχει σκοπό να απαντήσει με επιχειρήματα στην γελοία προσπάθεια ορισμένων να αποσυνδέσουν την Αρχαία Ελλάδα από την σύγχρονη, αλλά και από τον ευρωπαϊκό πολιτισμό εν γένει.
Η Αρχαία Ελλάδα κατέχει ίσως τη σημαντικότερη θέση στην παγκόσμια ιστορία. Ως κοιτίδα του Δυτικού Πολιτισμού, ο οποίος έμελλε να κυριαρχήσει παγκοσμίως, υπήρξε ανέκαθεν σημείο αναφοράς και πηγή υπερηφάνειας για τους Λευκούς Ευρωπαίους και ιδιαιτέρως φυσικά για τους Έλληνες.
Τις τελευταίες δεκαετίες ωστόσο, ο αρχαιοελληνικός πολιτισμός δέχεται έναν ανηλεή πόλεμο από τις δυνάμεις της Αριστεράς και της «Προόδου». Οι νεομπολσεβίκοι διεξάγουν τον πόλεμο αυτό με δύο τρόπους: 1) Κάποιοι προσπαθούν να μας πείσουν πως οι Αρχαίοι Έλληνες ήταν ρατσιστές, σεξιστές, μιλιταριστές κλπ – άρα η ελληνική σοφία πρέπει να πεταχτεί στα σκουπίδια διότι δεν έχει θέση στον σύγχρονο προοδευτικό κόσμο. 2) Άλλοι πάλι παραδέχονται μεν πως οι Αρχαίοι έχουν να παρουσιάσουν κάποια επιτεύγματα, αλλά μας λένε πως δεν έχουν καμία σχέση με τους σύγχρονους Έλληνες και Ευρωπαίους, οπότε κακώς περηφανευόμαστε για αυτούς.
Οι εγχώριοι μπολσεβίκοι έχουν ιδιαίτερα ψηλά στην ατζέντα τους την προσπάθεια να αποδείξουν πως οι σύγχρονοι Έλληνες δεν είναι απόγονοι των Αρχαίων, καθώς είναι μέρος της γενικότερης προσπάθειας τους να υποσκάψουν τα θεμέλια του έθνους. Ωστόσο, η προσπάθεια αυτή εντάσσεται και σε μία παγκόσμια εκστρατεία των απανταχού αριστεριστών που θέλουν να χτυπήσουν τον Δυτικό Πολιτισμό, χτυπώντας την κοιτίδα του.
Όπως προαναφέρθηκε, η προσπάθεια αυτή ξεκίνησε από μαρξιστές θαμώνες αμερικανικών πανεπιστημίων, οι οποίοι επεσήμαναν τα «αρνητικά» της Αρχαίας Ελλάδας. Για αυτούς οι Αρχαίοι ήταν μιλιταριστές, αφού ο στρατός έπαιζε καθοριστικό ρόλο σε όλες τις πόλεις-κράτη (με προεξέχουσα τη Σπάρτη). Ήταν επίσης ρατσιστές, αφού διέκριναν σαφώς μεταξύ τον ιδίων και των βαρβάρων τους οποίους θεωρούσαν κατώτερους (Ισοκράτης) και όριζαν την φυλή βιολογικά (Ηρόδοτος). Τέλος, ήταν και σεξιστές (αφού η γυναίκα είχε σαφώς διακριτό ρόλο και η κοινωνία ήταν πατριαρχική). Δεν θα ασχοληθούμε εδώ με αυτούς τους χαρακτηρισμούς, όχι επειδή δεν ευσταθούν, αλλά διότι πολύ απλά δεν τους θεωρούμε αρνητικούς.
Αντιθέτως, η δεύτερη τακτική των αριστεριστών, η αποσύνδεση δηλαδή των Αρχαίων από την Ευρώπη, είναι ιδιαιτέρως ύπουλη. Η αρχή έγινε με τον Αμερικανοεβραίο Martin Bernal, ο οποίος με το βιβλίο του «Μαύρη Αθηνά», ισχυρίστηκε λίγο-πολύ πως οι Αρχαίοι Έλληνες ήταν… Μαύροι!
Ο εμφανώς γελοίος αυτός ισχυρισμός προωθήθηκε σθεναρά από τους ινστρούχτορες της Πολιτικής Ορθότητας, οι οποίοι δημιούργησαν ολόκληρη σχολή σκέψης (Αφροκεντρισμός), που μάλιστα επικράτησε για ένα διάστημα στα πανεπιστήμια των Η.Π.Α. Φυσικά η ανυπόστατη αυτή θεωρία δεν άργησε να διαψευστεί πανηγυρικά. Η χαριστική βολή στον Bernal δόθηκε από την ομοεθνή του Mary Lefkowitz, η οποία με μια σειρά βιβλίων και διαλέξεων εξέθεσε ανεπανόρθωτα τον Αφροκεντρισμό, δεχόμενη όμως τρομερό προσωπικό πόλεμο από τους πάσης φύσεως «προοδευτικούς».
Παρότι έχουν περάσει πάνω από 20 έτη από την διάψευση της αφροκεντρικής θεωρίας, η επιρροή της καλά κρατεί, όπως αποδεικνύεται από την νέα σειρά του BBC, και το άρθρο της Lifo, που δημοσιεύτηκε προς υπεράσπιση της. Επιλέξουμε να ασχοληθούμε με το συγκεκριμένο κείμενο διότι αποτελεί μνημείο ιδεολογικής προπαγάνδας.
Ο συγγραφέας, ενδεδυμένος με το κύρος του καθηγητή του Κέιμπριτζ, προσπαθεί με διάφορες λεκτικές ακροβασίες να δώσει στον αναγνώστη την εντύπωση πως οι Αρχαίοι Έλληνες δεν είχαν καμία σχέση με Λευκούς Ευρωπαίους, χωρίς να προσκομίζει κανένα απολύτως αποδεικτικό στοιχείο. Καθ’όλα προσεκτικός, δεν αναφέρεται πουθενά στην από καιρό παρωχημένη θεωρία του Bernal, ούτε δηλώνει ευθέως πως οι Αρχαίοι Έλληνες ήταν Μαύροι, παρά τον παραπλανητικό τίτλο του κειμένου. Αντιθέτως, αφού εξετάζει τα δεδομένα καταλήγει πως: «το συμπέρασμα είναι ότι μπορούμε να είμαστε σχεδόν σίγουροι ότι οι αρχαίοι Έλληνες είχαν παρόμοιο γονότυπο και φαινότυπο με αυτόν των σύγχρονων Ελλήνων». Προσθέτει όμως αμέσως το εξής: «Υπάρχουν, ωστόσο, ορισμένες επιφυλάξεις. Οι Έλληνες της Εποχής του Χαλκού είναι πιθανό να είχαν πιο σκουρόχρωμο δέρμα, μάτια και μαλλιά» χωρίς να βασίζει τον ισχυρισμό αυτό πουθενά!
Ο “Αχιλλέας” 
Ο “Δίας” 
Η θεά “Αθηνά” 
Ο “Νέστορας¨” 
Ο “Αινείας”
Αντιθέτως μέσω διαφόρων μεταμοντερνιστικών θεωριών προσπαθεί να μας πείσει πως οι Αρχαίοι αντιλαμβάνονταν διαφορετικά τα χρώματα, βασισμένος σε δήθεν γλωσσικά στοιχεία (στην πραγματικότητα ένας τέτοιος ισχυρισμός θα προϋπόθετε οι Αρχαίοι να είχαν διαφορετικούς αισθητήρες στο σύστημα όρασης, πράγμα μάλλον απίθανο). Αναγνωρίζει πάντως πως «το μαύρο και η πανουργία συσχετίζονται στην αρχαία ελληνική σκέψη». Τονίζει πως στον Τρωικό Πόλεμο συμμετείχαν Αφρικανοί, δεν δίνει έμφαση όμως στο γεγονός πως αυτοί βρίσκονταν στο πλευρό των Τρώων, σε ένα από τα πρώτα επεισόδια της αιώνιας διαμάχης Δύσεως-Ανατολής.
Ο συγγραφέας καταλήγει διαιωνίζοντας το γνωστό αριστερίστικο παραμύθι πως οι Αρχαίοι Έλληνες δεν σκέφτονταν με φυλετικούς όρους, και ότι ο ρατσισμός αποτελεί εφεύρεση των κακών σύγχρονων Ευρωπαίων. Μάλιστα αυτοδιαψεύδεται γράφοντας: «Κανείς στην Ελλάδα ή στη Ρώμη δεν μίλησε ποτέ για λευκό ή μαύρο γένος. Οι Έλληνες σίγουρα είχαν διαπιστώσει τις διαφορετικές αποχρώσεις του δέρματος, όπως είναι φυσικό, και διαφοροποιήθηκαν από λαούς της Αφρικής και της Ινδίας που είχαν πιο σκουρόχρωμο δέρμα, μερικές φορές με επιθετικά υποτιμητικούς όρους που σήμερα θα χαρακτηρίζαμε ρατσιστικούς» (η έμφαση δική μας, στο άρθρο η έμφαση είναι στην πρώτη πρόταση!).
Φυσικά, αυτός ο ισχυρισμός απέχει παρασάγγας από την πραγματικότητα. Συγγραφείς όπως ο Ιπποκράτης ταξινομούσαν φυλετικά τους διαφόρους λαούς, και μάλιστα ήταν οι πρώτοι που απέδωσαν το μαύρο χρώμα στην αυξημένη ηλιακή ακτινοβολία (βλέπε και τον μύθο του Φαέθωνος). Οι Αρχαίοι κατανοούσαν την σχέση μεταξύ Φυλής και Γενετικής, όπως φαίνεται από το γεγονός ότι ο Ηρόδοτος αποδίδει τα σκούρα χαρακτηριστικά των κατοίκων της Κολχίδος σε παλαιότερη επιμειξία με αφρικανικά στρατεύματα των Αιγυπτίων. Για αυτούς η φυλετική επιμειξία ήταν συνώνυμη της αμαρτίας ενάντια στη φύση (Ύβρις) και αποκαλούσαν υβρίδια τόσα τα παιδιά μικτών γάμων όσο και τους λαούς που είχαν υποστεί επιμειξία. Είναι γνωστός πως οι Έλληνες απαγόρευαν την πολιτογράφηση, την συμμετοχή στους Ολυμπιακούς Αγώνες αλλά πολλές φορές ακόμη και την είσοδο στην πόλη (Ξενηλασία) σε βαρβάρους, και πως τα κριτήρια για την διάκριση ήταν βιολογικά (Όμαιμον).
Τι λένε όμως τα στοιχεία για την καταγωγή των ίδιων των Ελλήνων; Ο πρωταγωνιστής της Ιλιάδος και πρότυπο του αρχαίου κόσμου, Αχιλλέας, περιγράφεται ως ξανθός, και όσο και αν προσπαθούν οι διάφοροι καλοπροαίρετοι να μας πείσουν για το αντίθετο, αυτή η λέξη μάλλον σήμαινε τότε το ίδιο που σημαίνει και σήμερα. Η πριγκίπισσα Ναυσικά έχει λευκά χέρια (λευκώλενος) και ανοιχτά χαρακτηριστικά, όπως και η Πηνελόπη, η Βρισηίδα και η Χρυσηίδα. Ο Πίνδαρος στους Νεμεόνικους μιλάει για «ξανθοκόμους Δαναούς», και περιγράφει τον Μενέλαο, τη Δήμητρα, την Αφροδίτη και τον Απόλλωνα ως ξανθούς. Ο Αλκμάν δοξάζει την ομορφιά των ξανθών παρθένων της Λακωνίας, ενώ ο σατυρικός Αρχίλοχος στις Επωδούς καυχιέται για το «λευκό μένος» που αφήνει πάνω στην «ξανθή κόμη» μιας καλλίγραμμης παρθένας.
Οι σύγχρονοι αριστεριστές αρέσκονται να επισημαίνουν πως τα αρχαιοελληνικά αγάλματα δεν ήταν λευκά όπως τα βλέπουμε τώρα, αλλά επιχρωματισμένα. Ωστόσο παραλείπουν να αναφέρουν σε τι χρώμα τα έβαφαν οι Αρχαίοι. Πράγματα ουκ ολίγα εκ των αγαλμάτων έχουν βρεθεί με ίχνη χρυσού χρώματος στην κόμη.
Ο Εβραίος Αδαμάντιος από την Αλεξάνδρεια του 4ου αιώνα μ.Χ., ανασκευάζοντας το έργο του Πολέμωνος του Λαοδικέως, γράφει:
«Όπου το ελληνικό και ιωνικό γένος διεφυλάχθη καθαρώς, ούτοι είσιν αυτάρκεις, μεγάλοι άνδρες, ευρύτεροι, όρθιοι, ευπαγείς, λευκότεροι την χροιάν, ξανθοί, σαρκός κράσιν έχοντες μετρίαν ευπαγεστέραν, κεφαλήν μέσην το μέγεθος, τράχηλον εύρωστον, τρίχωμα υπόξανθον, πρόσωπον τετράγωνον, χείλη λεπτά, ρίνα ορθήν, οφθαλμούς υγρούς χαρωπούς, γοργούς, φως πολύ έχοντας εν αυτοίς. Ευοφθαλμότατον γαρ πάντων εθνών το ελληνικόν.»
Και συνεχίζει:
«μέλαινα χροιά, δειλίαν και πολυμηχανίαν μηνύει. Η δε λευκή και υπόξανθος, άλκην και θυμόν μηνύει, το δε πάνυ λευκόν, άκρατον εις ανδρείαν φέρει.»
Είναι προφανές πως οι Έλληνες ήσαν Λευκοί, με ανοιχτά χαρακτηριστικά (ξανθοί), και καστανό τρίχωμα (υπόξανθο), διαφορετικοί τόσο από τους μελαμψούς πανούργους Ανατολίτες, όσο και από τους Βόρειους Κέλτες και Σκύθες (οι οποίοι περιγράφονται ως ανδρείοι αλλά απολίτιστοι).
Η τελική απάντηση για την καταγωγή των Ελλήνων έχει δοθεί ήδη από την επιστήμη της Γενετικής. Όλες οι γενετικές μελέτες δείχνουν ξεκάθαρα πως το γονιδίωμα των σύγχρονων Ελλήνων ανήκει στην Λευκή Ευρωπαϊκή ομοεθνία και απέχει αρκετά από το αντίστοιχο των Αφρικανών και των Ασιατών. Μπορεί οι αριστεριστές να ωρύονται πως η Φυλή «δεν υπάρχει», ωστόσο η ύπαρξη γονιδιακών διαφορών ανάμεσα στις φυλές έχει αποδειχθεί πέρα πάσης αμφιβολίας. Στην εποχή που με ένα απλό και φθηνό test DNA ο καθένας μπορεί να διαπιστώσει σε ποια φυλή ανήκει και σε τι ποσοστό είναι αναμειγμένος, το αντιρατσιστικό δόγμα είναι όλο και δυσκολότερο να διατηρηθεί. Έτσι, ακόμη και ο ιστορικός της Lifo παραδέχεται διστακτικά πως «υπάρχει μια μικρή σχετικά γενετική διαφορά μεταξύ των πληθυσμών διαφορετικών ηπείρων».
Η ταφόπλακα του αφροκεντρισμού αλλά και κάθε είδους άρνησης της φυλετικής συνέχειας των Ελλήνων ήταν μια πρόσφατη έρευνα διεθνούς ομάδας γενετιστών (με επικεφαλείς Έλληνες) που δημοσιεύτηκε στο πλέον έγκριτο περιοδικό Nature (Lazaridis et al., 2017), η οποία ανέλυσε το DNA σκελετών της Μινωικής και Μυκηναϊκής περιόδου, και το βρήκε σχεδόν απαράλλακτο σε σύγκριση με αυτό των σύγχρονων Ελλήνων! Ο ίδιος ο αρθρογράφος παραδέχεται: «υπάρχει ευρεία γενετική συνέχεια μεταξύ των Ελλήνων της μινωικής περιόδου (στη μελέτη ως το 2900-1700 π.Χ.) και των Ελλήνων της σημερινής εποχής».
Αυτή η έρευνα είχε και άλλες ενδιαφέρουσες παραμέτρους. Δείχνει πως υπάρχει διαφορά ανάμεσα στα δείγματα της Μινωικής και της Μυκηναϊκής εποχής, εφόσον το πρώτο δείγμα προέρχεται εξ ολοκλήρου από τους αυτόχθονες παλαιολιθικούς ευρωπαϊκούς πληθυσμούς και τους πληθυσμούς της νεολιθικής εποχής που έφεραν αργότερα την γεωργία στην Ευρώπη, ενώ το δεύτερο παρουσιάζει σημαντικά ίχνη από την τρίτη μεγάλη μετανάστευση που πραγματοποιήθηκε στο ευρωπαϊκό έδαφος, δηλαδή την Ινδοευρωπαϊκή εισβολή. Επιβεβαιώνεται δηλαδή πανηγυρικά η θεωρία της «καθόδου των Ελλήνων», που θέλει τους Αχαιούς να είναι παρακλάδι των Αρίων-Ινδοευρωπαίων οι οποίοι εισέβαλαν εκ του Βορρά και επιβλήθηκαν στους αυτόχθονες Πελασγούς-Μινωίτες, φέρνοντας μαζί τους την τέχνη του Σιδήρου, την ινδοευρωπαϊκή ελληνική γλώσσα της Γραμμικής Β, αλλά και τα ανοιχτόχρωμα χαρακτηριστικά.
Οι Έλληνες της κλασσικής εποχής, όπως και οι σύγχρονοι, είναι αποτέλεσμα της επιμειξίας μεταξύ των δύο αυτών πληθυσμών. Μάλιστα θεωρείται πως η αριστοκρατία άνηκε μάλλον στον ανοιχτόχρωμο τύπο των εισβολέων, ενώ τα λαϊκά στρώματα κυρίως στον σκουρόχρωμο προελληνικό. Σύμφωνα με την αρχαία ελληνική γραμματεία υπήρχαν και τοπικές διαφορές, π.χ. οι περιοχές της Αρκαδίας και της Αττικής κατοικούνταν κυρίως από απογόνους των αυτοχθόνων Πελασγών, ενώ οι Σπαρτιάτες Όμοιοι ήταν καθαρόαιμοι επήλυδες Δωριείς (σε αντίθεση με τους αυτόχθονες Είλωτες). Σε κάθε περίπτωση, και οι δύο πληθυσμοί άνηκαν ξεκάθαρα στην Λευκή Ευρωπαϊκή Φυλή.
Το γεγονός πως ο σημαντικότερος λαός της παγκόσμιας ιστορίας, στον οποίο ανήκει η πατρότητα σχεδόν όλων των επιστημών, ιδεών και συστημάτων σκέψης, είχε λευκό χρώμα, και μάλιστα έχει διάδοχο του έναν υπαρκτό λευκό λαό, αποτελεί ανάθεμα για τους απανταχού Αριστερούς.
Παρά τις επίμονες και πολυετείς προσπάθειες τους, τα επιστημονικά δεδομένα είναι πλέον αδιάσειστα, και οι προσπάθειες να μας πείσουν πως οι σύγχρονοι Έλληνες είναι εξελληνισμένοι Βάρβαροι και η Αρχαία Ελλάδα ήταν ένα πολυφυλετικό ουράνιο τόξο έχουν γίνει πλέον απελπισμένες και κουραστικές.
