«Να φύγουν τα πανιά!»

Όλοι στα @@ τους

Κάποιος εργάτης έφτιαξε τις μάσκες. Κάποιος μάνατζερ τον επέβλεπε ενώ τις έφτιαχνε. Κάποιος υπεύθυνος τις ενέκρινε για να φύγουν από εκεί που τις έφτιαχναν. Κάποιος από έναν δήμο τις παρέλαβε. Κάποιος διευθυντής σχολείου τις παρέλαβε από τον Δήμο.

Κανείς από όλους αυτούς δεν έκανε τον κόπο να τις κοιτάξει και να πει “ρε παιδιά είστε σίγουρος ότι αυτές είναι για παιδιά;

Να πάρει τηλέφωνο και να πει, κοιτάξτε ρε παιδιά τις “προδιαγραφές” (τις οποίες κάποιος απλά έκανε κόπη πέηστ και στα @@ του μετά). Ή να πει “αυτό το πράγμα δεν το στέλνω” ή “αυτό το πράγμα εγώ δεν το παραλαμβάνω”. Κανείς υποθέτω εκ του αποτελέσματος. Όλοι στα @@ τους.

Γιατί κανείς δεν ασχολήθηκε; Γιατί δεν τους αφορούσε. Ήταν ακόμη μια δουλειά του “δημοσίου”, προκειμένου να δείξει η κυβέρνηση “κοινωνικό πρόσωπο” και ότι ο πατερούλης νοιάζεται για όλους. Και αυτός που τις έφτιαχνε και αυτός που τις έπαιρνε δεν ένοιωθε ότι τον αφορούσε η διαδικασία. Ήταν μια “κλεισμένη δουλειά” και απλά έπρεπε “να φύγουν τα πανιά”.

Κάπως έτσι, αλληλοσυμπληρούμενα απέτυχε τόσο το κράτος, όσο και ο “ιδιωτικός τομέας”, που για να “προστατεύσει” την αυτοδιοίκηση, αποφάσισε να κινηθεί “κεντρικά”.

Δεν χρειάζεται να αναλύσω, κανονικά θα έπρεπε να γνωρίζουμε ότι αυτές οι τακτικές δεν λειτουργούν από την εποχή του υπαρκτού σοσιαλισμού. Αλλά το γεγονός ότι τόσο ο ιδιωτικός τομέας, όσο και το κράτος απέτυχαν να παράξουν ένα προϊόν τόσο απλό όπως οι υφασμάτινες μάσκες, φοβάμαι πολύ για τις εξαγγελίες του πρωθυπουργού για την “επανεκκίνηση” της αμυντικής μας βιομηχανίας.

ΥΓ: Φυσικά η “ευθύνη” όλων των παραπάνω, δεν σημαίνει ότι δεν υπάρχει ευθύνη αυτών που έβγαλαν τις προδιαγραφές, αυτών που πήραν τις αποφάσεις τελευταία στιγμή κλπ.

ΥΓ2: είμαι βέβαιος ότι κάποιος θα το είπε, θα πήρε τηλ. Αυτό όμως κάνει την κατάσταση χειρότερη στην πραγματικότητα διότι δείχνει ότι δεν του δόθηκε σημασία, ακριβώς για να φύγουν τα πανιά.

Περισσότερα απο

Δημήτρης Παπαγεωργίου

Είμαστε

ΠΑΝΤΟΥ