Μας στέλνει ο Εθνοσυντηρητικός,
Πόσες φορές έχετε ακούσει από στόματα αριστεριστών τον χαρακτηρισμό «μικροαστός»; Αμέτρητες φυσικά. Ανήκει κι αυτός στη δεξαμενή των τσιτάτων που εξαπολύουν αδιακρίτως προς τους ιδεολογικούς τους αντιπάλους και όπως συμβαίνει και με τους υπόλοιπους χαρακτηρισμούς τους, έχει χρησιμοποιηθεί τόσο πολύ που έχει χάσει τη σημασία του (αν είχε και ποτέ) και ούτε οι ίδιοι δε ξέρουν τι σημαίνει. Ας προσπαθήσουμε όμως να προσεγγίσουμε τον όρο.
Φυσικά, υπάρχει η μαρξιστική οικονομίστικη προσέγγιση που σχετίζει τον μικροαστό με την απόκτηση (μικρής) περιουσίας, την οποία προσπαθεί να προστατεύσει προς επιβεβαίωση της κοινωνικής του ύπαρξης. Με λίγα λόγια μπορεί κάποιος να γίνει μικροαστός απλά βάσει εισοδηματικών κριτηρίων. Δεν έχει νόημα να επεκταθούμε περαιτέρω σε αυτή την προσέγγιση αφού όπως και οι υπόλοιπες παλαιοκομμουνιστικές, που ανάγουν τα πάντα στη «ταξική» σφαίρα, είναι πλήρως μονοδιάστατη και απορρίφθηκε ιστορικά και από τους ίδιους τους αριστερούς στη συνέχεια.
Όταν λέμε τους αριστερούς, εννοούμε την μεταπολεμική μετάλλαξη της αντικουλτούρας και του αναθεωρητισμού που έδωσε μια περισσότερο «πολιτισμική» διάσταση στις προσεγγίσεις, σε σχέση με τους προηγούμενους. Πλέον, ο μικροαστός δεν ήταν απλά ο κάτοχος μικρής ιδιοκτησίας. Για τους θολωμένους συντηρητικοφοβικούς εκπροσώπους αυτού του ρεύματος έγινε η προσωποποίηση του κακού. Τα έβαλαν λυσσασμένα με τον απλό μικρομεσαίο νοικοκύρη και οικογενειάρχη δημιουργώντας τη φανταστική φιγούρα του «κυρ-Παντελή», στον οποίο φόρτωσαν στερεότυπα και όλα τα στραβά του κόσμου, ενώνοντας όλες τις συμπεριφορές που απεχθάνονται σε μία.
Τον κατηγόρησαν επειδή δίνει προτεραιότητα στην εργασία του και τις οικογενειακές αξίες και είναι σκεπτικιστής απέναντι στις μεγάλες επαναστατικές υποσχέσεις της αριστεράς και στις ουτοπικές της ιδεολογίες. Αλλά επειδή το θέμα του άρθρου δεν είναι η υπεράσπιση του μικροαστού (ο οποίος έχει όντως στραβά, τα οποία αποτελούν κομμάτι ξεχωριστής συζήτησης) ας κλείσουμε αυτό το σκέλος με κάποιες γενικές αρχές που θεμελιώνουν τον μικροαστό, σύμφωνα με την αριστερά.
Είναι ο μέσος, κοινωνικά συμβιβασμένος άνθρωπος, ο κομφορμιστής, του οποίου οι αντιλήψεις ταυτίζονται με αυτές της καθεστηκυίας τάξης. Αυτός δηλαδή που προσαρμόζεται στις κυριαρχούσες, και εκ των άνωθεν επιβαλλόμενες, αντιλήψεις της εποχής και επιδιώκει να ομοιάσει στο πρότυπο που αναπαράγεται από τις ελίτ και τους «αστούς», όπως τους έχει σχηματίσει στη φαντασία του.
Τώρα, από αυτές τις αρχές που συνθέτουν τον μικροαστό και διαβάσατε στις τελευταίες γραμμές, πού πάει το μυαλό σας στη σημερινή εποχή ότι ταιριάζουν; Μα φυσικά στον μέσο συμβιβασμένο νεοελληνάκο που είναι διεθνιστής γιατί «προχώρησε πια ο κόσμος και είμαστε ένα παγκόσμιο χωριό» και (μ)προοδευτικός γιατί οι δυτικές ελίτ του είπαν ότι εν έτει 2022 δεν είναι δυνατόν να είμαστε ακόμα «οπισθοδρομικοί βαλκάνιοι» και πρέπει να ακολουθήσουμε τα δυτικά είδωλα για να βγούμε από το σκοτάδι.
Ο σύγχρονος μικροαστός είναι φυσικά υπέρ της ΛΟΑΤΚΙ ατζέντας αφού «πρέπει να ξεπεράσουμε και αυτό το ταμπού». Στην πραγματικότητα, μη νομίζετε ότι τα πιστεύει σε τέτοιο βαθμό όλα αυτά. Διότι, όπως μας όρισαν οι αριστεροί φίλοι, οι αντιλήψεις και συμπεριφορές του πηγάζουν από τον κοινωνικό του συμβιβασμό και την αποδοχή από τον περίγυρο∙ από τον κομφορμισμό.
Έτσι ο μικροαστός ταυτίζεται με κάθε ατζέντα που προωθείται από τη δυτική καθεστηκυία τάξη για να μην τον πουν ψεκασμένο, ρατσιστή, οπισθοδρομικό, φασίστα, ομοφοβικό. Ταυτόχρονα, έχει πλάσει στη φαντασία του την εικόνα ενός αστού δυτικόφρονα κοσμοπολίτη που έχει «ξεπεράσει τις προκαταλήψεις του παρελθόντος» και είναι «ανοιχτόμυαλος», «προοδευτικός», «ορθολογιστής». Εκτός των παραπάνω, ο μικροαστός είναι υπέρ της παγκοσμιοποίησης, του ηδονιστικού τρόπου ζωής και της «απελευθέρωσης» από τα «καταπιεστικά» ήθη του παρελθόντος, της αποδόμησης των εθνικών ταυτοτήτων και του δυτικολάγνου μηδενιστικού υλισμού που με το προσωπείο του «ορθολογισμού» εξευτελίζει την ανθρώπινη οντολογία και υποβιβάζει τον άνθρωπο σε βιοχημική μάζα κρέατος και αριθμό.
Αυτός δε ο μικροαστισμός μεταβιβάζεται και στις νεότερες γενιές, ώστε δημιουργούνται ατομικιστικά, ηδονιστικά και καταναλωτικά όντα χωρίς οικογενειακές αξίες, πατρίδα, έθνος, θρησκεία, ήθη και έθιμα, χαμένα μέσα σε μια αχαλίνωτη παγκοσμιοποιημένη αγορά και απόλυτα συμβιβασμένα με τους σχεδιασμούς των ελίτ. Βλέπουμε λοιπόν ότι οι υποτιθέμενοι αντι-μικροαστοί είναι κυριολεκτικά η ουρά του συστήματος και ως νέοι μικροαστοί ταυτίζονται απόλυτα στα ουσιώδη με τους επικυρίαρχους θιασώτες της παγκόσμιας ομογενοποίησης.
Όχι μόνο αυτό, αλλά και στο ζήτημα της βόλεψης και του lifestyle της επιδειξιμανίας, οι νεότεροι εκκολαπτόμενοι μικροαστοί ακολουθούν πιστά τις αρχές του μικροαστισμού. Το βλέπουμε ιδιαίτερα στους αιώνιους έφηβους που μασκαρεύονται Τσε Γκεβάρα και τα καλοκαίρια γυρνούν την Ελλάδα με iPhone και το μασουράκι λεφτών των γονιών τους, πουλώντας επαναστατηλίκι και ζητώντας από το… κράτος(!) να εκδιώξει τους εχθρούς τους.
Υποκρίνονται τους κοινωνικούς αγωνιστές υπέρ των καταπιεσμένων, κρυμμένοι πίσω από το προσωπείο του «ανθρωπισμού» και της «αλληλεγγύης», ενώ στην πραγματικότητα είναι απόλυτα ευνοημένοι, υπερπροωθούνται και καρπώνονται όλα τα οφέλη του συστήματος που υποτίθεται καταγγέλλουν. Ναι λοιπόν, αυτοί είναι πλέον οι εκπρόσωποι του μικροαστισμού στην Ελλάδα και είναι καιρός να το αναδείξουμε.
