Λυπάμαι που πρέπει να γράψω τα παρακάτω, αλλά θεωρώ πως πρέπει να αρχίσουν να γράφονται, διότι το συναίσθημα έχει καταλάβει τον δημόσιο λόγο και η λογική έχει παρέλθει προ πολλού. Εφόσον λοιπόν το συναίσθημα κυβερνά, πρέπει να αποταθούμε σε αυτό.

Αν οι “καλοί και ειρηνικοί” γείτονες με τους οποίους “δεν έχουμε τίποτα να χωρίσουμε” και “οι λαοί μας αγαπιούνται”, πατήσουν το πόδι τους σε κάποιο κατοικημένο μέρος της ελληνικής επικράτειας, θα πρέπει να είμαστε προετοιμασμένοι να δούμε άσχημα πράγματα.

Οι συλήσεις ναών είναι σύνηθες και αναμενόμενο. Το ότι θα μπουν για να αφοδεύσουν, να καταστρέψουν παλαιές έως και αρχαίες εικόνες είναι βέβαιο αν πέσουν στα χέρια τους. Η ενδεχόμενη καταστροφή αρχαιοελληνικών μνημείων, οι έφοδοι και το πλιάτσικο σε μουσεία είναι προβλεπόμενο ενώ η λεηλάτηση οικιών είναι εκ των ουκ άνευ.

Επίσης, αρέσκονται στην σύληση και καταστροφή τάφων και ταφικών μνημείων σε κοιμητήρια, είναι συχνό φαινόμενο το να ανασύρουν σορούς νεκρών, σκελετούς, οστά κρανία και να παίζουν περιπαικτικά με αυτά πριν τα διασκορπίσουν, συνθλίψουν, καταστρέψουν ή τα δώσουν σε ζώα για παιχνίδι.

Τα υλικά ή άψυχα αντικείμενα όμως είναι το λιγότερο που μας ενδιαφέρει όταν αυτά τα υποπροϊόντα της ανθρώπινης φύσεως βρεθούν ως κατακτητές κάπου.

Οι βιασμοί γυναικών είναι μία αγαπημένη και διαδεδομένη ασχολία, μάλιστα επειδή κάποιοι είναι και εκλεκτικοί, μόλις ολοκληρώσουν την εργασία τους περισσότεροι από 5-6 πάνω σε μια κακομοίρα, μετά είναι πιθανόν να την εκτελέσουν ή να την ακρωτηριάσουν. Στην εισβολή του ’74 παρατηρήθηκαν και φαινόμενα όπως το να κρατούν “λογαριασμό” πάνω σε γυναίκες, χαράζοντας με μαχαίρι πάνω τους κάθε φορά που κάποιος τις “περνούσε ένα χέρι”.

Όμως και οι νεαροί άνδρες, τα αγόρια, αλλά ακόμα και ηλικιωμένοι μπορούν να υποστούν παρά φύση βιασμό. Έχουμε επίσης παραδείγματα από το πρόσφατο παρελθόν.

Οι εκτελέσεις αιχμαλώτων είναι ρουτίνα. Ειδικά μετά από μια βίαιη κατάληψη κάποιου οχυρωμένου μέρους, η ένταση των επιτιθέμενων σβήνει μόνο μετά από άδειασμα γεμιστήρων πάνω στους εγκλωβισμένους επιζήσαντες και αιχμαλώτους. Γενικότερα ένας αιχμάλωτος στα χέρια τους έχει μειωμένες, έως ελάχιστες πιθανότητες επιβίωσης.

Οι αιχμάλωτοι, είτε είναι στρατιώτες είτε άμαχοι, είναι τρόπαιο και πεδίο πλιάτσικου. Η αφαίρεση οποιουδήποτε ατομικού είδους αξίας είναι δεδομένη, ακόμα κι αν δεν είναι χρηματικής αξίας αλλά μόνο χρηστικής αξίας (π.χ. υποδήματα ή ρούχα).

Κανένας άμαχος δεν πρέπει να θεωρεί τον εαυτό του ασφαλή, η κατάστασή του είναι επισφαλής, η επιβιωσιμότητα του παίζεται κατά 50-50, ανάλογα με τις διαθέσεις αυτών που θα έχει απέναντί του. Ένας άμαχος έχει περισσότερες ελπίδες να διασωθεί ή να θυσιαστεί σώζοντας τους αγαπημένους του, χρησιμοποιώντας όπλα, παρά να αφεθεί στην διάθεση των εισβολέων.

Αν δεν έχουν αποκοπεί οι επικοινωνίες λόγω πληγμάτων σε κεραίες, είναι καλό να γίνει χρήση livestreaming κατά την επαφή μαζί τους, έως ότου δεν είναι πλέον εφικτό αυτό. Πιθανώς θα δώσει “όπλα” και επιχειρήματα στην διπλωματία για μετά.

Ένας κάτοικος της παραμεθορίου, αν αγαπάει τους (συν)ανθρώπους του, πρέπει να αρχίσει να οργανώνεται με άλλους συνειδητοποιημένους κοντινούς του, ώστε στην δύσκολη στιγμή να μπορούν να δράσουν οργανωμένα.

Πρέπει να γίνει αντιληπτό, πως για τους “αγαπητούς μας γείτονες” είμαστε τρόπαιο, διότι επί δεκαετίες, εκατονταετίες, είμαστε ο βασικότερος εχθρός τους, είμαστε το εμπόδιο στην εξάπλωσή τους προς την Δύση, και οι τελευταίες γενιές τους εκπαιδεύονται εντατικά στο να μας μισούν και να νοιώθουν πως είμαστε η προσωποποίηση του κακού και του εχθρού γι’ αυτούς.

Δεν πρέπει να περιμένουμε καμία λύπηση αν πέσουμε στα χέρια τους, θα είναι ολοκλήρωση εθνική και θρησκευτική γι’ αυτούς το να μας πάρουν τη ζωή και ταυτόχρονα να παίξουν μαζί μας, όπως η γάτα με το ποντίκι αφού το πιάσει.

Αυτά έπρεπε τα τελευταία χρόνια, φανερά ή μυστικά να λέγονται σε όλους τους κατοίκους της παραμεθορίου μας, ώστε να μπουν σε τροχιά προετοιμασίας και ετοιμότητας, όμως αυτοί που τόσα χρόνια προπαγάνδιζαν την “φιλία” δεν μπορούν να βγουν τώρα και να πουν όλα τα παραπάνω.

• 
  Διαγραφή Σαμαρά
• 
  Θρίαμβος Τραμπ
• 
  Οχι, δεν είναι ο Δένδιας υπεύθυνος για την μείωση κυριαρχίας στο Αιγαίο – Είναι όλοι τους

Τα γράφω αυτά, όχι για να γίνω γραφικός, αλλά διότι προσφάτως διαπίστωσα πως πολλοί συνάνθρωποί μας ΔΕΝ είναι αδιάφοροι για την άμυνα, ωστόσο δεν μπορούν να διανοηθούν τι σημαίνει το να ανοίξει η πόρτα του ολέθρου και της καταστροφής…