Μετά από σχεδόν μια δεκαετία ύπαρξης του κινηματογραφικού Σύμπαντος της DC που συνοδευτήκαν από μέτριες κριτικές, μέτριες εισπράξεις ενδοστουντιακές ίντριγκες, εξάρσεις μίσους από woke πλέμπα αλλά και άκυρες καλλιτεχνικές επιλογές και παλινωδίες, φτάσαμε στη πολυσυζητημένη original Snyder εκδοχή του Justice League.
Πρόκειται βασικά για άλλη ταινία, καινούργια σχεδόν, δεν μπαίνω καν σε συγκρίσεις απλά ξεχάστε την εκδοχή Whedon.
Ο Snyder είχε αποχωρήσει από το project με αφορμή την αυτοκτονία της υιοθετημένης κόρης του, αν και ήταν ήδη σε αποδρομή από το DC Κινηματογραφικό σύμπαν, εξαιτίας του πόλεμου που δέχθηκε αυτός κι ο Battfleck που φήμες τον ήθελαν συνεχώς να παρατά τον ρόλο. Οι φήμες αυτές ήταν υποκινούμενες από αντίπαλες ανταγωνιστικές εταιρείες όπως η Disney/Marvel που ελέγχει τα MΜΕ και κυρίως το Αριστερό Internet που ήθελε να σβήσει το Σύμπαν της DC το οποίο θεωρούσαν τοξικά αρρενωπό και ακροδεξιό που αναπαράγει Τραμπικά στερεότυπα ή ήθελαν -ακόμα καλύτερα για την αριστερή ατζέντα- να προσκυνήσει στις Woke παρανοϊκές επιταγές τους.
Υπήρχε πολιτική ατζέντα πίσω από την φαινομενική και ψευδεπίγραφη απέχθεια που οδήγησε στην εκπαραθύρωση του Snyder και την πρόσληψη Whedon, απλά δυστυχώς συνέπεσε και το άτυχες γεγονός της αυτοκτονίας της κόρης του και διευκόλυνε την απομάκρυνση του δημιουργώντας ένα κινηματογραφικό χάος. Ποτέ δεν έφαγα την προπαγάνδα ότι το Snyderverse -η εκδοχή τoυ κινηματογραφικού Σύμπαντος των comics της DC από τον Snyder- ήταν χαμηλής ποιότητας. Ο ίδιος o Christopher Nolan ήταν καλλιτεχνικός σύμβουλος και επιβλέπων εκ μέρους Warner Bros. στο Man of Steel, εξού και ο σοβαρός σχεδόν καταθλιπτικός τόνος και η ρεαλιστική οπτική, που ξένισε πολλούς παλιμπαιδίζοντες millennials και zoomers φίλους της Marvel, που θέλουν τα πάντα να είναι ανέξοδες χαζοχαρούμενες κωμωδίες, όπως έγιναν πολλές ταινίες του MCU (Marvel Cinematic Universe) ή τους Νολανικούς ζηλωτές που ήθελαν ουσιαστικά ένα ultra ρεαλιστικό DCCU, μια δεύτερη τριλογία ενός ιπτάμενου Σκοτεινού Ιππότη από τον Krypton, πράγμα ακατόρθωτο ακόμα και για τον ίδιο τον Νόλαν, όπως αποδεικνύει η πρόσφατη φιλμογραφία του ή κάποιους boomers που απλά θέλανε μια επανάληψη των παλαιών feel good ταινιών Superman του Richard Donner με τον εμβληματικό κλασικό κι αγαπημένο Superman των παιδικών κι εφηβικών μας χρόνων τον Christopher Reeve.
Η ουσία είναι ότι το κινηματογραφικό Σύμπαν του Snyder και η φιλμογραφια του είναι alpha male μέσα σε έναν Woke snowflake Kόσμο πολιτικής ορθότητας, με διασκεδάζει χωρίς να με πρήζει με αχρείαστη πολιτικοποίηση και βλέπω ξανά και ξανά σκηνές του, όπως οι εκπληκτικές σκηνές από την εισαγωγή του Man of Steel στον Krypton, της πρώτης πτήσης του Superman, της εξορίας του Zod (I WILL FIND HIM!) και της τελικής μάχης στην ημικατεστραμμένη Metropolis ή του Battfleck στο Batman vs Superman, που τσακίζει 20 μπράβους του Lex όταν πάει να σώσει την κυρά Μάρθα στην καλύτερη σκηνή δράσης του Batman ever, παρμένη κατευθείαν από video game του Arkham. Ένας Snyder που κάνει δηλαδή παλαιάς κοπής κλασικό σινεμά, που γερνά σαν παλιό κάλο κρασί και επηρεάζει την ποπ κουλτούρα.
Σχεδόν συγκινήθηκα καθώς νιώθω ότι αυτή θα είναι η τελευταία ταινία που θα δούμε τον Cavill ως Superman
Ακόμα και οι ατυχείς στιγμές δεν είναι αφόρητες, έχουν μια αιτιολόγηση και μια σεναριακή οργανικότητα, όπως ο κάπως αχρείαστος θάνατος του Jonathan Kent (Kevin Costner) στο MoS (Man of Steel), καθώς άνετα τον έσωζε ο Clark ή το διαβόητο “You have to save Martha…” στο BvS (Batman versus Superman) που ξενίζει πολλούς γιατί δεν αντέχουν δράμα σε υπερηρωϊκή ταινία. Πρόκειται συνήθως για millennial παιδάκια που δεν έχουν βιώσει παρόμοια απώλεια και πόνο στην ζωή του όπως ο Batman και θέλουν απλή φτηνή διασκέδαση κι όχι τραγικές θεματικές που αδυνατούν να νιώσουν (εμένα με συγκίνησε πάντως παρότι μελό κι overkill) και γενικά θέλουν να δουν δράση περιπέτεια κι όχι μελό. Ακόμα και οι πιο μέτριες ταινίες της σειράς όπως το πρόσφατο Wonder Woman 1984 βλέπονται. Γενικά η DC προσφέρει πιο ενήλικη διασκέδαση σε σχέση με Marvel, που πλην Avengers (Infinity War/Endgame) έγινε λούνα παρκ, όπως ψέγει κι ο Σκορσέζε. Μια DC που είχε λιγότερο εμφανείς woke ηλιθιότητες και όποτε πήγε να γίνει Marvel έχασε τον χαρακτήρα της και το κοινό της, όπως στην Whedon εκδοχή και κάπως στα Aquaman και Wonder Woman. Ειδικά στο δεύτερο που είχε και αισχρή αντιτραμπική πολιτικοποίηση πέραν του Φεμικομμουνισμού.
Ελπίζω η πραγματική Justice League του Snyder να σαρώσει σε downloads και εγγραφές σε HBO max και να γίνουν και άλλα sequels της JL, κυρίως για να δούμε Battfleck ξανά αλλά και Cavill ως Superman (καθώς οδεύει στα 40) και τον βλέπω να παρατάει το ρόλο. Κάτι που θα είναι κρίμα, όπως κρίμα θα είναι να γίνει Woke και το DCCU (DC Cinematic Universe) από τον πανάθλιο τον Jar Jar Abrahams που ανέλαβε με την εταιρειούλα του (Bad Robot) την woke αναμόρφωση του DCCU πιθανότατα με POC ως Superman, με πιθανότερο υποψήφιο τον Michael B.Jordan ή τον Boyega. Θα λείψουν σκηνές όπως η α λα Άρχοντα των Δακτυλιδιών σκηνή απόβασης της αρμάδας του Darkseid στη Γη προς αναζήτηση της μυστηριακής και παντοδύναμης Anti Life εξίσωσης που ελέγχει την ελεύθερη βούληση όλων των έμβιων όντων στο ΠολυΣύμπαν της DC, που είναι εμπνευσμένη από βιβλικές περιγραφές Αποκάλυψης του Ιωάννη (εξού κι ο πλανήτης του Darkseid o Apokolips).
Η Snyder εκδοχή της Justice League είναι το καλύτερο κινηματογραφικό δώρο ειδικά στις ζοφερές εποχές που βιώνουμε. Αύρα παλαιού καλού ψυχαγωγικού Hollywood των 90s και 2000s. Blockbuster υπερθέαμα με όλη την σημασία της λέξης, που χάνει στην μικρή οθόνη. Ο Snyder συμμάζεψε το πετσοκομμένο ψευδομαρβελικό λούνα παρκ του Whedon, εξαφάνισε κάθε ξεπερασμένη marveltard παιδιάστικη παρωδία του Whedon και παρουσίασε μια σοβαρή ταινία για ενηλίκους, στο γνωστό του ύφος, που παρότι την είδαμε ήδη, δεν κουράζει και σε κρατάει παρά την 4ωρη διάρκεια της. Θα έλεγα πως σχεδόν αγωνιούμε για το τι θα γίνει, καθώς πρόκειται για άλλη ταινία στο 70% της. Highlights όλες οι σκηνές του προφητικού (;) Εφιάλτη στην δυστοπική Γη, όταν ο Superman πέφτει θύμα πλεκτάνης κι είναι υπό την επήρεια της Anti Life εξίσωσης, γινόμενος υποχείριο του Darkseid αλλά και δέσμιος του πόνου και του απύθμενου μίσους εναντίον του Batman και της Ανθρωπότητας γενικά για τον θάνατο της εγκυμονούσας Λόις.
Είναι ηδονικά όλα τα flash back και forward, ενώ η παρουσία του δεσποτικού super villain Darkseid με την επιβλητική φωνή και το πολύ καλό CGI (Computer Generated Image) που του δίνει χαρακτήρα -βασικά είναι ο Thanos του DCCU- (αν κι ο Thanos βγήκε χρόνια μετά τον Darkseid στα comics ), Ξέρξη από 300 (το Σκοτομήδης μάλλον βγαίνει από το Μήδος-Πέρσης) και Sauron από Άρχοντα Δακτυλιδιών και δεν φαίνεται σαν χαρακτήρας από video παιχνίδι, όπως ο Shao Khan του κινηματογραφικού Mortal Kombat, όπως ήταν δηλαδή ο Steppenwolf του Whedon.
Το νέο design του Steppenwolf επιτέλους αποκτά την ανατριχιαστική ζωώδη εικόνα που είδαμε στην επικοινωνία με Lex στο BvS και που έχει κάτι από Cthulhu του Lovecraft, Βιβλικών Δαιμόνων αλλά και στοιχειά H.R. Giger από Alien και Dune.Ο Steppenwolf στο Snydercut έχει καλύτερη αψίδα χαρακτήρα και ζουμί χωρίς να γίνεται καρικατούρα. Δεν είναι ένας απρόσωπος μπαμπούλας- boss σε videogame, δεν επαναλαμβάνει σαν μαμμόθρεφτος “MOTHER!MOTHER!”… σε μια πολύ ηλίθια πινελιά του Whedon που απέβλεπε ίσως σε φροϋδικές προεκτάσεις. Θα έλεγα οι villains της ταινίας μας φρικάρουν ικανοποιητικά. Ο Snyder καταφέρνει να βγάλει από το κοινό ορμέμφυτες παιδικές φοβίες. Κάποιες σκηνές είναι σαν θρίλερ μιας και ο Darkseid είναι ο απόλυτος μπαμπούλας, ο ίδιος ο Διάολος να το πούμε Βιβλικά όπως μας δείχνει κι ο τρόπος ακόμα που τον απεικονίζουν στο ναό στην Κρήτη ως Σκοτομήδη Δαρκσείδο. Ο Steppenwolf είναι σαν πραγματικός δαίμονας, με φωνή του Ciaran Hinds του ίδιου του Καίσαρα από το πολύ κάλο τηλεοπτικό Rome (2005-2007), με κέρατα που μοιάζουν και με σφυροκέφαλο καρχαρία, πράγμα που τον ενισχύει ως κακό καθώς σε κάνει να νιώθεις άβολα για αυτό το εξωγήινο τερατούργημα, πάντα σε υποσυνείδητο επίπεδο, καμιά σχέση με το συνηθισμένο Whedon design.
Αλλά κι οι Παραδαιμονες μου φάνηκαν πιο τερατώδεις, σαν πραγματικοί δαίμονες κι όχι σαν καλικάντζαροι -πεταλούδες του Josstisce Whedon cut. Τρομερή βελτίωση είχαν οι κακοί της ταινίας, ο Darkseid θα τολμήσω να πω φαίνεται πιο απειλητικός από Thanos της Marvel, είναι πιο ολετήρας, πιο Τζένκις Χαν. Δεν έχει καμία εξιλεωτική αξία, δεν έχει θετικές πλευρές όπως ο Thanos, που θα μπορούσε άνετα να χαρακτηριστεί μέχρι κι αντιήρωας κι ήταν σχεδόν συζητήσιμος. Ο Darkseid είναι ξεκάθαρος. “Καταστρέφω κόσμους ως διασυμπαντική Χρύση Ορδή, για να γίνω Απόλυτος Αφέντης του Πολυσύμπαντος είναι Νιτσεϊκός ανταγωνιστής”. Χωρίς καμιά τροχοπέδη και ηθικό κώδικα να τον σταματά. Πιστεύω πως οι DC fans είχαν πολλαπλούς οργασμούς με αυτή την κινηματογραφική εκδοχή κι ο Snyder έχει αυτό το ταλέντο να δίνει στο κοινό αυτό που είχαν στο μυαλό τους ως κινηματογραφική ενσάρκωση των ηρώων και των κακών από τους 300, ως τους Watchmen και το MoS -Bvs και εν τέλει το Snyder cut της JL.
Οι αψίδες χαρακτήρων και οι υποπλοκές των περισσότερων ηρώων βρίσκουν χώρο και χρόνο να εξελιχθούν, όπως και οι σχέσεις μεταξύ τους, κυρίως λόγω της τετράωρης διάρκειας. Μόνη εξαίρεση είναι ίσως ο Superman, καθώς η αψίδα του ταυτίζεται με αυτή της Λόις. Οι φρεσκομονταρισμένες σκηνές μάχης είναι πιο γρήγορες και βάρβαρες με κεφάλια να ανοίγουν, ακρωτηριασμούς, αποκεφαλισμούς και βλέπουμε την πολυπόθητη μαύρη στολή του Superman, αν και στο τέλος έπρεπε να βάλει την κανονική και αργότερα στην σκηνή που γίνεται κακός να βάλει την μαύρη αλλά το έκαναν ανάποδα.
Σαφώς ανώτερο το soundtrack από Junkie XL σε σχέση με το μετριότατο του Danny Elfman, αν και είναι λίγο Hans Zimmer και John Williams από τα Lidl. Βέβαια στην τελική σκηνή του Flash είναι ιδιοφυής η χρήση ηλεκτρικής κιθάρας που συμβολίζει την ενέργεια του Speed force του Flash, που είναι η Λυδία Λίθος της ταινίας, αλλά και η οπερατική θριαμβική μελωδία του φινάλε. Αν και παραμένει κατ’ εμέ κορυφαία στιγμή η επαναφορά του θέματος του MoS, όταν ο Σούπερμαν μπαίνει στο ματς.
Σχεδόν συγκινήθηκα καθώς νιώθω ότι αυτή θα είναι η τελευταία ταινία που θα δούμε τον Cavill ως Superman. Επίσης ο Martian Manhunter αποκαλύπτεται ότι ήταν ο Στρατηγός από MoS και BvS, όταν επισκέπτεται την Λόις ως Μάρθα Κέντ για να την πείσει να βγει από πένθος σε μια κάπως αχρείαστη σκηνή που υπάρχει καθαρά για παρουσίαση του πολύ ενδιαφέροντος Martian Manhuter, ο οποίος βεβαία ήταν ΑΑ (Αδικαιολογήτως Απών), όταν εισέβαλλε o Zod ή όταν επιτέθηκε ο Doomsday και που είναι σχεδόν σε επίπεδα ισχύος Superman. Aυτό είναι λίγο plot hole (σεναριακή τρύπα) ολόκληρου του Snyderverse και γεννά ερωτηματικά, καθώς δεν τον προόριζαν για τον ρόλο και έγινε μόνο και μόνο επειδή το ζήτησαν οι fans. Πλέον ζούμε εποχές οπού η διαδραστικότητα μέσω κοινωνικών δικτύων επηρεάζει το καλλιτεχνικό αποτέλεσμα με τα καλά του και τα στραβά του. Βέβαια, δεν ξεχνώ πως και το ίδιο το Snyder cut το πήραμε λόγω εκστρατείας σε κοινωνικά δίκτυα.
Πρόκειται βασικά για άλλη ταινία, καινούργια σχεδόν, δεν μπαίνω καν σε συγκρίσεις απλά ξεχάστε την εκδοχή Whedon, δεν μου έλειψε σχεδόν καμιά σκηνή του Whedon, ειδικά κάποιες εξωγενείς μανιέρες της Marvel. Ωχριά η Whedon εκδοχή σε σχέση με αυτή του Snyder. Ουσιαστικά δεν ξαναβλέπεται μετά το Snydercut, διότι είναι τηλεοπτικού επίπεδου αναλώσιμο θέαμα που ξεχνιέται μόλις βγεις από αίθουσα και δεν γερνά καλά και αυτό είναι κάτι που πονάει το μαρβελικό woke κοινό, αυτή η συντριπτική διαφορά, καθώς καταδεικνύει τα μειονεκτήματα του MCU, έστω μέχρι το 2015 και το Age of Ultron του Whedon που ελαφρώς απογοήτευσε. Παρότι μεγάλωσα διαβάζοντας Marvel κι όχι DC, κυρίως X-MEN που ήταν τα πιο διαδεδομένα και δημοφιλή κόμικ, την δεκαετία ’90 στην Ελλάδα και έτσι η μονή μου επαφή με DC ήταν από Superman Christopher Reeve και Batman (1989-1992) του Burton και κάποια κινούμενα σχέδια και παρά ταύτα ποτέ δεν είχα μέσα μου την ηλίθια αντιπαλότητα μεταξύ MCU- DCCU, που πιστεύω είχε πολιτικά κίνητρα, καθώς όλο το woke στρατόπεδο απολάμβανε να θάβει την δουλειά του Snyder, αδικώντας τον σφόδρα, καθώς τον θεωρούσε ακροδεξιό και τοξικά πατριαρχικό και χρειάστηκε να βγει να υποστηρίξει τον Sleepy-Sniffing-Stealing Joe τον Οκτώβριο που μας πέρασε, για να του δώσουν πάσο οι κομισάριοι της cancel κουλτούρας και κυρίως η θείτσα CEO της WB που είναι στάνταρ καμιά woke femmie commie. H αυτοκτονία της κινεζικής καταγωγής ψυχοκόρης του Autumn μαλάκωσε τους haters του Snyder και της DC του και σήμερα πλέον το Snyder cut έχει οικουμενική σχεδόν αποδοχή στα όρια υστερίας, την οποία εντείνει και το panicdemic του κινεζικού ιού καθώς και η γενικότερη έλλειψη νέων ταινιών. Μάλλον δεν ήξεραν καν ότι είχε υιοθετημένη Ασιάτισσα κόρη που είναι σημαντικότατο woke παράσημο στο Χόλυγουντ και γενικά στην woke Αμερικάνικη υποκουλτούρα. Προσκύνησε την Woke κουλτούρα ο Snyder εδώ και καιρό ψέγοντας κάπως άκυρα πολλούς based fans του σε φιλανθρωπικό live ,ως τραμπούκους ρατσιστές υπερμάχους της Ανωτερότητας της Λευκής Φυλής, υπονοώντας τους based Τραμπικούς, που λατρεύουν την φιλμογραφια του. Ίσως και να ήταν πάντα Dem και αριστερούλης o Snyder. Ίσως απλά ήταν ουδέτερος πολιτικά και παρεξηγήθηκε λόγω θεματικών των σεναρίων, κυρίως των 300 που είναι βασικά ιδεολογίας Frank Miller κι όχι Snyder.
Στα αρνητικά έντονη Woke διάθεση με διόγκωση ρόλου του Cyborg, ο οποίος αποθεώνεται στην ταινία κανονικά, ως ψηφιακός θεός κάτι σαν ψηφιακός Dr. Manhattan από Watchmen και μπορεί να ελέγχει από παγκόσμιο πυρηνικό οπλοστάσιο ως χρηματοοικονομικό σύστημα και να πλουτίζει τους φτωχούς αυτού του Κόσμου. Σε μια τέρμα κομμουνιστική σκηνή λες και την έγραψε ο Bernie Sanders και η AOC και προωθεί το UBI το οικουμενικό βασικό εισόδημα.
Αλλά και ο ρόλος πατέρα του διευρύνεται και γίνεται μια μελέτη χαρακτήρα του ρομποτικού τέρατος του Φρανκενστάιν, που μισεί τον πάτερα δημιουργό του, του γνωστού Miles Dyson από Terminator 2. Kαθόλου τυχαία η επιλογή του καθώς ο Cyborg είναι Skynet on steroids αλλά με ανθρώπινη ψυχή α λα Robocop και βγήκε στα κόμικς προ Εξολοθρευτή, όταν δεν υπήρχε ίντερνετ κι ήταν απλός κυβερνητικός οργανισμός κι όχι ψηφιακός θεός και γίνεται αυτή η αποθέωση και διεύρυνση του ρολού του καθαρά λόγω χρώματος, για woke λόγους. Θα μπορούσα να ζήσω και χωρίς τις τόσες σκηνές του, νιώθω το Snyder cut έγινε και για ανάδειξη του Cyborg, που κατά τα αλλά είναι ενδιαφέρων υπερήρωας και δεν χρειάζεται ειδική woke μεταχείριση και υπερβολές.
Επίσης οι νεοφεμινιστικές αρλούμπες από την Wonder Woman και τις Αμαζόνες με ξενέρωσαν με την εκβιαστική γελοιότητα τους, προσπαθώντας να το παίξουν μάχιμες και σκληρές σαν θηλυκοί 300 από τα Lidl, ειδικά στην αρχική σκηνή στη ληστεία/βομβιστική ενέργεια. Πολύ εμφανής εκβιαστικός φεμικομμουνισμός με το κοριτσάκι… εμετός σαν να βλέπω Ζουζούνια και κάκιστο διαφημιστικό femi commie προπαγάνδας και η Diana δίνει την χαριστική βολή χαριστικό αποκεφαλισμό στον Steppenwolf και γενικά είναι λιγάκι Mary Sue και ουσιαστικά πολεμά μονή της τον Steppenwolf στην μισή ταινία. Επίσης, πείτε με παρατηρητικό αλλά πρόσεξα πως αποφεύγει να πει Superman και λέει μόνο Kal Εl… ίσως την χαλάει να πει SuperΜΑΝ;
Ο Flash με το story με τον φυλακισμένο πάτερα με κούρασε, αν και εξαργυρώνεται δραματουργικά στο τέλος. Επίσης μου την σπάει η φωνούλα του (και γενικά μου την σπάει) που μυξοκλαίει σαν κοριτσάκι, όταν τον λοκάρει και τον τραυματίζει τελείως άκυρα ένας παραδαίμονας ενώ έτρεχε σχεδόν με ταχύτητα φωτός. Κόπηκε η μόνη pop culture ατάκα που άξιζε στην Whedon εκδοχή, περί Pet Cemetery και φοβίας για έναν Κακό ζόμπι Superman μετά την ανάσταση του, σαν το ζόμπι παιδάκι στο Pet cemetery, από τα λίγα καλά σινεφίλ αστειάκια που άξιζαν και κόπηκαν. Πάντως συμβάλλει καθοριστικά στην τελική νίκη καθώς είναι ο από μηχανής θεός μαζί με Cyborg.
Σε μια πολύ ομαδική προσπάθεια και σε αυτό θριαμβεύει η ταινία, που δείχνει ότι όλοι συμμετέχουν εξίσου στην νίκη, με Superman ένα κλικ παραπάνω πάντα, γιατί πολύ απλά είναι ο Superman. Είναι ο αρχετυπικός και Νούμερο 1 υπερήρωας ever, ο Νίκος Γκάλης της JL θα έλεγα, το power house της DC. Καλοί όλοι οι άλλοι, αλλά χωρίς Kal -El δεν πας πουθενά κι όταν γίνεται υποχείριο του Darkseid τρομάζει και γίνεται κάτι σαν Άγγελος του Θανάτου… Δεν θες τον Kal El αντίπαλο πραγματικά, κι ο Snyder το παρουσιάζει τέλεια στις δυστοπικές σκηνές. Ο μόνος που μπορεί να αντιμετωπίσει έναν διεστραμμένο υπνωτισμένο κακό Σούπερμαν, που ξέχασε την παιδεία των Kent πιστεύω είναι ο Shazam που μάλλον θα ήταν η έκπληξη στο Justice League 2, ίσως και ο Black Adam (παιγμένος από τον the Rock-D.Johnson) και δευτερευόντως ο Martian Manhunter και ίσως το Green Lantern corps.
Η 4ωρη διάρκεια ξύπνησε τον… Αγγελόπουλο και τον Βιλνέλβ που κρύβει μέσα του ο Snyder. Υπάρχουν μερικά αργόσυρτα πλάνα και σκηνές που συμβάλλoυν μεν στην κινηματογραφική κι όχι στην τηλεοπτική ατμόσφαιρα της Whedon εκδοχής της ταινίας αλλά κουράζουν. Όπως και να έχει, δεν σας κρύβω πως έπεσε… fast forward. Σε αίθουσα σινεμά θα υπέφερα, ήθελε πιο σφιχτό μοντάζ σε κάποιες σκηνές, όπως όταν τραγουδάνε το παραδοσιακό ισλανδικό τραγουδάκι. Όλα αυτά βέβαια είναι πταίσματα και συγχωρούνται μπροστά στον Woke νεομαρξιστικό ορυμαγδό και βόρβορο που μας ταΐζει το σύγχρονο Woke Hollywood…
- Taxi Driver (1976)
- Οι Άγιοι της Εκκλησίας στη μικρή και τη μεγάλη οθόνη
- Hacksaw Ridge: Η Δύναμη της Πίστης
4 στα 5 αστεράκια από εμένα, μόνο λόγω αυτών των ανεπαίσθητων woke στοιχείων. Αδημονώ όπως και πολλοί άλλοι για περισσότερο Snyderverse και Justice League 2. Μακάρι να γίνει και άμεσα, καθώς άφησε πολλά παράθυρα/δυνατότητες (cliffhangers) για την εξέλιξη του Σύμπαντος του ανοιχτά, όπως Battfleck vs Deathstroke και πως γίνονται στο τέλος σύμμαχοι ή πως ο Batfleck και ο Joker του Leto συνυπάρχουν, καθώς μάλλον ο Joker έχει το κλειδί για την μεταστροφή του Superman πιθανότατα ή κάτι ξέρει για Anti life εξίσωση… για αυτό και δεν τον λιώνει ο Batman κι απλά αναλώνονται σε βιτριολική συζήτηση μεταξύ τους για τα περασμένα, σε μια τέλεια σκηνή που γύρισαν πρόσφατα τελείως αμισθί στην αυλή του σπιτιού του Snyder και με έκανε να αλλάξω γνώμη για Joker του Leto πραγματικά, καθώς ο Leto μιμείται αναίσχυντα τον Joker του Ledger από το Dark Knight (και καλά κάνει) και παίρνει και ορισμένα στοιχεία παράφρονα από πρόσφατο Joker (2019) του Phoenix. Τον είχα σιχαθεί στο Suicide Squad, εδώ όμως με κέρδισε, και αδημονώ τώρα για συνέχεια και παλινόρθωση του Snyderverse. Μια Σκοτομηδική Δαρκσειδική Δυστοπία που μάλλον θα είναι και η τελευταία σκηνή της Justice League του Snyderverse, καθώς η Warner bros. μάλλον θέλει να κινηθεί προς πιο light και woke καταστάσεις. Δυστυχώς…
