Η ψωραλέα ελίτ του τόπου απαρτίζεται απο μιά κενταυρική σύνθεση επιγόνων πολιτικών τζακιώνε, όπως ο μικρός Καραμανλάκος με την καραφλοφράτζα, σκαρπινόφλωρων σπουδαγμένων στις Αμέρικες ως επί το πλείστον και τέκνα Ρηγάδων με πέδιλα και νυχάρες γύπα που απ’ το ’96 εστάλησαν κι αυτοί απ’ τα εκσυγχρονιστικά ανάκτορα των γονέων τους στις Αγγλίες (βλέπε Χρηστίδης του ΚΙΝΑΛ, Ζαίοι ακτιβιστές και λοιπές δημοκρατικές δυνάμεις) με κύριο σκοπό και βασική στοχοθεσία να πιάσει πόστα και να μπαστακωθεί εις το Ρωμέικο επιβάλλοντας μεταρρυθμίσεις επί μεταρρυθμίσεων και συνταγματικές αλλαγές επί αλλαγών στέπ του στέπ που λεν και στο Αιτωλικό, ως νεοφώτιστοι μισιονάριοι- ιεραπόστολοι του πολιτισμικού μαρξισμού και της κορεκτίλας.
Αυτή η πολιτική καμόρα που κόπτεται για τα ασυνόδευτα προσφυγόπουλα των 25 Μαΐων με τα τσιγκελωτά μουστάκια σαν τον θεριακλή που ‘φαγε ματσούκι απ την δωδεκάχρονη στο Πέραμα όταν επιχείρησε να την βιάσει και κάνει εποικισμό που θα ζήλευε και ο Ιμπραήμ, επιβάλλει με τον επικοινωνιακό της τσαμπουκά την ατζέντα των μεταμοντέρνων αριστεροφιλελεύθερων και ωθεί στην ανυπαρξία κάθε αντίλογο όπως είναι ο τιτάνιος και συγκινητικός αγώνας των Ορθοδόξων κυρίως σωματείων κατά των αμβλώσεων.
Μας τρίβει στα μούτρα το δόγμα της: εξαφανίζουμε τους αυτόχθονες ως εθνοπολιτισμικό σύνολο και τους αντικαθιστούμε με νέα πελατειακά-κομματικά κοινά αρκεί να μην είναι Ελληνορθόδοξα.
Η νέα Θρησκεία της ελίτ είναι η ίδια,όπου πνέει ο τοξικός λίβας της Παγκοσμιοποίησης, εκπορευόμενη απ τις Στοές: σκληρός κι άτεγκτος δικαιωματισμός γεννημένος στα νεοπροτεσταντικά σπάργανα της Αμέρικα κι ανδρωμένος στα μεταμοντέρνα αριστερά Πανεπιστήμια της. Μιά πλήρης αντιστροφή του Ευαγγελίου και του ήθους της Εκκλησίας. Ένας ιδεολογικός και διαρκής αντι-Χριστός με μανδύα αγαπουλισμού.
Αυτός είναι ο “αντικείμενος και ο υπεραιρόμενος” και κόντρα σ’αυτό το θηρίο θα πρέπει να δώσουμε την μάχη.
