Μας στέλνει ο Εθνοσυντηρητικός ,
Από το Διαφωτισμό και ιδιαίτερα τη Γαλλική Επανάσταση και μετά, ο Υλισμός, μέσω των δύο βασικών του πτυχών, τον Φιλελεύθερο Καπιταλιστικό και τον Μαρξιστικό Ιστορικό Υλισμό, έχει εισβάλει βίαια στις ζωές μας. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα την όλο και αυξανόμενη επικράτηση του Οικονομισμού στις ανθρώπινες κοινωνίες και την αναγωγή όλων των ανθρωπίνων σχέσεων σε οικονομικές διαστάσεις.
Μπορεί τώρα να αναρωτηθεί κανείς “μα δεν είναι απαραίτητη για τον άνθρωπο η οικονομία και η προσπάθεια βελτίωσής της;”. Ναι είναι, αλλά δεν είναι δυνατόν αυτή να θεοποιείται και να καταλήγει ανώτατος αυτοσκοπός του ανθρώπου. Η οικονομία είναι για να υπηρετεί τον άνθρωπο και κατ’ επέκταση τα έθνη και όχι το αντίστροφο. Ας δούμε όμως και με ορισμένα παραδείγματα πώς μεταφράζεται αυτό.
Όσα περιέγραψα πιο πάνω αποτελούν ίσως το βασικό λόγο που η Μεταπολιτευτική Ελλάδα έχει φτάσει σε τέτοια επίπεδα σήψης και πνευματικής καθίζησης. Ο νεοέλληνας μπήκε σε μια ατέλειωτη κούρσα επιδίωξης της ευμάρειας και απόκτησης του άμεσου, χειροπιαστού και επίγειου το οποίο έχει ως αποτέλεσμα να ψηφίζει τον κάθε λαοπλάνο που του υπόσχεται την εξασφάλιση αυτής, αγνοώντας τις υπόλοιπες πολιτικές του θέσεις. Έτσι, χαίρουν αποδοχής και φτάνουν σε περίοπτες θέσεις της χώρας, έως και στο τιμόνι αυτής, δηλωμένοι εθνομηδενιστές, αντιχριστιανοί και πάσης φύσεως αποδομιστές. Εκτός αυτού, η επικράτηση της οικονομιστικής συνείδησης δημιουργεί έναν τροχό που περιστρέφεται μεταξύ φιλελέδων παγκοσμιοποιητών και μαρξιστών διεθνιστών (διότι αυτοί επικρατούν στο οικονομιστικό παιχνίδι αφού ο Οικονομισμός αποτελεί θεμέλιο τους) όπου ο πολίτης χτυπιέται σαν μπαλάκι μέσα του, ανάμεσα στη Σκύλα και τη Χάρυβδη, αδυνατώντας να τον σπάσει και να χτυπήσει το σύστημα που τον συντηρεί. Όσο συντηρείται αυτός ο πυρήνας σκέψης, ο πολίτης θα φτάνει στην κάλπη και πλειοψηφικά θα ψηφίζει με τη τσέπη του. Όσες Μακεδονίες και να έχουν προδοθεί, όσες εθνομηδενιστικές και “προοδευτικά” αποδομητικές θέσεις και πράξεις έχει στο ιστορικό του ο κάθε υποψήφιος, ο κυριευμένος από οικονομιστικά και υλιστικά ένστικτα πολίτης θα ψηφίζει με την τσέπη του, ειδικά όταν η κάλπη στήνεται σε κατάλληλο χρονικό σημείο ώστε να έχει λησμονηθεί το εκάστοτε εθνοκτόνο γεγονός.
Παρατηρήστε κάτι ακόμα στην περίοδο που διανύουμε. Η επικράτηση του υλισμού έχει οδηγήσει στον εξοβελισμό των δύο από τις τρεις πτυχές της τρισυπόστατης φύσης του ανθρώπου, του πνεύματος και της ψυχής. Λόγω της επικράτησης μιας στείρας εργαλειοποιημένης επιστημονίστικης αντίληψης που θεωρεί τον άνθρωπο μια βιοχημική μάζα κρέατος, γίνεται όλο εντονότερη η εμμονική προσκόλληση σε μια μόνο πτυχή, αυτή του σώματος. Γι αυτό βλέπετε και στα μέτρα για τον κορωνοϊό τέτοια απάθεια και απαξίωση για τις δύο πτυχές που προανέφερα. Παραδόξως μάλιστα, οι ιδεολογικές εμμονές αυτών των ανθρώπων τους οδηγούν, πέρα από την πρόκληση μέγιστης ανισορροπίας στον άνθρωπο, τελικά να πλήττουν και την ίδια την οικονομία που υποτίθεται αποτελεί το άλφα και το ωμέγα γι αυτούς!
Θεωρώ λοιπόν αναγκαία προϋπόθεση για την επίτευξη ουσιαστικού πλήγματος στον τροχό του συστήματος, τον επαναπροσδιορισμό των προτεραιοτήτων του ανθρώπου, την επαναξιολόγηση της σύγχρονης κοσμοθεωρίας του και την αποβολή κάθε υλιστικής ιδέας που τον οδηγεί σε πνευματική εξαθλίωση, πολιτισμική μωρία και εν τέλει απώλεια της ίδιας του της ύπαρξης.
