H woke νεομαρξιστική και νεοφεμινιστική προπαγάνδα και επιμόρφωση συνεχίζεται και μάλιστα την πηγαίνουν στον Θεό, με άμπαλες δήθεν υποβολιμαίες νύξεις λαθρολαγνείας περί πολυπολιτισμικής κοινωνίας και ευγενικών εξωγήινων που παραπέμπουν σε μουσουλμάνους, με αφόρητες στιγμές κτηνολατρείας, εξωγήινων ζωντανών και αυτιστικές σκηνές συνομιλίας με droids, που υποτίθεται είναι χαριτωμενιές.
Αλλά και φυσικά με το βασικό νεοφεμινιστικό όχημα προπαγάνδας που αγγίζει τα όρια της θρησκευτικής cult/χιλιαστικής αίρεσης, την αυτοκράτειρα του νεοφεμινισμού και καταληψία της εποποιίας την Rey, που εδώ αποκτά μεσσιανική υπόσταση θεότητας κανονικά με απίστευτες νέες Force δυνάμεις και μαθαίνουμε από κράτα η σκούφια της, με μια τελείως στημένη συγγραφική ντρίπλα που προσπαθεί να την συνδέσει με εξαλογία και να δικαιολογήσει τα αδικαιολόγητα για την ξεκάρφωτη και σχεδόν βλάσφημη παρουσία του Palpatine.
Έτσι ο αγαπητός «Jar Jar» Abrahams, μας πληροφορεί ότι η Rey είναι εγγονή του Palpatine και ότι ο υπεραιωνόβιος Palpatine, χειραγωγούσε τις καταστάσεις από το παρασκήνιο όλο αυτό το διάστημα με σκοπό το πνεύμα όλων των γενεών των Sith, που κατοικεί μέσα του να καταλάβει το σώμα της Rey ή να απορροφήσει την ενέργεια της (δεν πολυκατάλαβα…). Όπως δεν πολυκαταλαβαίνουν τι εστί Star Wars και όλοι αυτοί hacks του Hollywood που πραγματικά πετσόκοψαν κινηματογραφικά, αλλά και ψυχικά την Saga, εφαρμόζοντας τις woke ατζέντες τους και πλασάροντας τα αφόρητα νεομαρξιστικά μανιφέστο τους, ως την απόλυτη αλήθεια σαν καλά δεξιότσεπα και καλοζωισμένα κομμούνια της California που είναι.
Γενικά βρωμοκοπάει millennial καλιφορνέζικο αριστερισμό η sequel τριλογία, με θεματικές όπως “όλα είναι δωρεάν”, “τα πάντα σου αξίζουν και σου έρχονται άκοπα στο πιάτο”, “μονό εσύ μετράς μονό εσύ αξίζεις Mary Sue Rey.. χέσε το παρελθόν”, χέσε την ιστορία, γιατί ανήκεις σε ευπαθή πληθυσμιακή κατηγορία και στα ιερά Τοτέμ της νεομαρξιστική ατζέντας. Η ταινία αυτή έχει θεματικές πλήρους μπαχαλοποίησης και διάλυσης κάθε μορφής ιεραρχίας και κατ’επεκταση πατριαρχίας, ταυτίζοντας τον αυτοκράτορα Palpatine, αλλά και τον Luke, ειδικά στο VIII, με την τοξική αρρενωπότητα και την «καταραμένη» Πατριαρχία.
Μάλιστα του Luke, του ξανακαταστρέφουν, την υστεροφημία βάζοντας τον να πει ότι ήταν ένας χέστης και γι’αυτό έγινε ένας ερημίτης και ερείπιο της ζωής και ότι μονό η Rey είναι η πιο δυνατή και η «σούπερ ντούπερ» και “γαμώ και δέρνω” και θα νικήσει τον Αυτοκράτορα. Βάζουν μέχρι και την Leia να τον νικήσει σε light saber μονομαχία σε μια ξεκάρφωτη σκηνή flashback απόλυτης φεμινιστικής γελοιότητας.
Η ανεκπαίδευτη και άκαπνη Leia, μπόρεσε και κατέβαλλε έναν Jedi Master, στην ακμή του, που εκπαιδεύτηκε από τους κορυφαίους Jedi και κέρδισε τον εκλεκτό της δύναμης και πατέρα του δημιουργώντας νέο τάγμα Jedi. Είναι σαν να λένε μια μπασκετμπολίστρια το ’80 θα μπορούσε να νικήσει σε μονό τον Γκάλη στα ντουζένια του… ΕΛΕΟΣ… όχι άλλο κάρβουνο… Καρκίνο θα βγάλουμε με αυτήν την ανατριχιαστική νεοταξική προπαγάνδα…
H ταινία αυτή είναι ένα θεματικό πάρκο ένα λούνα παρκ, ένα τσίρκο, ένα live action καρτούν της Disney, όχι-σινεμά όπως λέει και ο Scorsese (λίγο άδικα) για comic book ταινίες, έχοντας όλα εκείνα τα εκνευριστικά στοιχεία των προηγούμενων, χωρίς ίχνος μετανοίας για την βλάσφημη μεταχείριση της παρακαταθήκης του Lucas ή αντίληψης για το τι ήθελε να δει ο μέσος φαν στα σίκουελς.
Ξενέρωτη άψυχη ασύνδετη τζαμπατζίδικη, γεμάτη σεναριακά κόλπα, ηλίθιες ανατροπές & λαβυρινθώδεις υποπλοκές, που δεν οδηγούν πουθενά και υπάρχουν άπλα ως γαρνιτούρα για να περάσει η ώρα, με παρά πολλούς χαρακτήρες που υπάρχουν για να καλύψουν τις επιταγές του εκβιαστικού diversity, χωρίς ολοκληρωμένες αψίδες και με απίστευτα βαρετές σκηνές που παρακαλάς να τελειώσουν να φτάσουμε στο λυτρωτικό φινάλε. Όπως η σχέση του Poe, με το θηλυκό μείγμα Rocketeer, Mandalorian και Bobba Fett, την “Bobba Fem” ή ο κρυφός έρωτας του Finn για τη Rey, που παραλίγο να εξομολογηθεί προ επικείμενου θανάτου στην κινούμενη άμμο, κάτι που ήθελαν να προωθήσουν από το VII. Δηλαδή μια διαφυλετική σχέση, που φυσικά πάντα ο άντρας είναι μαύρος και η γυναίκα λευκή, όπως βλέπουμε να συμβαίνει μαζικά στην σιχαμένη βιομηχανία του Porn, όλο και περισσότερο (παρότι οι μαύροι άντρες αποτελούν μονό το 6% του πληθυσμού των ΗΠΑ), για λόγους κοινωνικής μηχανικής, ψυχολογικής λοβοτομής, γενικής πλύσης εγκεφάλου αλλά και της υποταγής του λευκού Alpha Μale, αυτού του αυθάδη και ανυπάκουου, απόλυτου εχθρού της Globalist Elite.
Ευτυχώς συνειδητοποίησαν, ότι μια interracial σχέση θα προκαλούσε την πλειοψηφία του κοινού, ειδικά την σιωπηλή πλειοψηφία των rednecks ψηφοφόρων του Προέδρου Trump, και ευτυχώς, αγαπούν τα χρήματα πιο πολύ από την προπαγάνδα και μαζεύτηκαν κάπως. Όπως μαζεύτηκαν και με το ανατριχιαστικό λεσβιακό φιλί, που το έχωσαν στο τέλος και δεν τόλμησαν να βάλουν gay φιλί, καθώς πάντα το λεσβιακό είναι πιο light δικαιωματισμός, αν και ο Abrahams εδώ επιμένει και επαναφέρει το φλερτ του Finn για την Rey, δείχνοντας τι cuck είναι.
Το μόνο love story που θα άξιζε να επεκταθεί και να διερευνηθεί ήταν μεταξύ “Κωνσταντίνου Τζούμα” Kylo και Rey, το λεγόμενο “Reylo”, αλλά είπαμε δεν μπορούμε να έχουμε love story μεταξύ 2 υγιών νέων λευκών διαφορετικού φύλου και σε αναπαραγωγική ηλικία, αυτά είναι τοξικά και ακροδεξιά και έξαλλου χρειαζόταν κανονικοί σκηνοθέτες και σεναριογράφοι, ώστε να το χτίσουν σωστά και όχι έτσι άμπαλα και βεβιασμένα, όπως γίνεται εδώ με Kylo να γύρνα στο Light side, μετά από παρέμβαση της ετοιμοθάνατης μάνας του μέσω “Force Skype” και να θυσιάζεται για την Mary Sue, γιατρεύοντας/ανασταίνοντας την μέσω της Δύναμης κι αυτός σαν άλλος Ιησούς Χριστός, καθώς κι αυτός έμαθε το κόλπο ξαφνικά από το πουθενά, παίρνοντας ένα φιλί μόνο, πριν πεθάνει και γίνει ενα με την Δύναμη… Ο απολυτός καληνυχτάκιας δηλαδή, ο απόλυτος Λευκός Ιππότης και φεμινιστής σύμμαχος, femtard κανονικά, τα πάντα όλα για την Rey, προσκυνήστε μισογύνηδες φασίστες….
Aν και η σκηνή αναπαράγει πατριαρχικά στερεότυπα, αν το καλοσκεφτείτε, καθώς ο άντρας θυσιάζεται για την γυναίκα, και μέσα στην λοβοτομή τους, ούτε κατάλαβαν ότι αυτό που έκαναν είναι βαθιά πατριαρχικό, καθώς πάντα στην ανθρωπινή ιστορία, οι γυναίκες και τα παιδιά προηγούνταν σε καταστροφές και κρίσιμες στιγμές π.χ. στο ναυάγιο του Τιτανικού, σώθηκαν κυρίως γυναίκες κ παιδιά καθώς οι περισσότεροι άντρες θυσιάστηκαν.
Είναι ένα από τα χειροτέρα σενάρια που έχω δει πότε, με φράσεις δημοτικού του στυλ «I believe you believe» και άστοχα κρύα αστειάκια νηπιαγωγείου, με αφηγηματική και αποσπασματική στρουκτούρα, που δείχνει την αδιαφορία των δημιουργών αυτής της αισχρής, βιομηχανοποιημένης sequel τριλογίας, για τα υψηλά νοήματα, και καλλιτεχνικό βάθος της εξαλογίας του Lucas, η οποία βγήκε μέσα από την ψυχούλα του inner child του Lucas και μίλησε στην παιδική ψυχή εκατομμυρίων μικρών παιδιών και εφήβων κάνοντας την το απόλυτο blockbuster με την καταλυτική επίδραση στο σινεμά και την μαζική κουλτούρα.
Όπως και μέσα από την ψυχούλα του “Jar Jar” Abrahams αλλά και ολόκληρου του «Ιερατείου» του νεοαριστερού Hollywood, βγήκε η Rey με την οποία ταυτίζονται και έτσι νιώθουν μέσα τους, δεν νιώθουν Luke, ούτε Han Solo, ούτε Anakin, ούτε Obi wan. Νιώθουν Rey και αυτό έχει να κάνει με τον βαθύ εκφυλισμό, παράνοια και εκθήλυνση των σύγχρονων αριστερών soy femtards, που ζουν σε γυάλα και προσπαθούν να το επιβάλλουν στον γενικό πληθυσμό χακάρωντας δημοφιλείς σειρές ταινιών τις οποίες πραγματικά τις ευνουχίζουν με το αφόρητο virtue signaling τους.
Δεν καταλαβαίνω γιατί πρέπει να τρώμε στην μάπα τις ιδεοληψίες τους και γιατί η νέα γενιά, να δέχεται τέτοια πλύση εγκεφάλου. Είναι άμπαλοι. Χάνουν τον πόλεμο για την πολιτική ταυτότητα της σύγχρονης κουλτούρας, τον λεγόμενο Culture War και καταφεύγουν σε μαοϊκές πρακτικές πλύσης εγκεφάλου. Ευτυχώς η ευρεία πλειοψηφία ξυπνά και απορρίπτει τις πολιτικοποιημένες παπαδιές τους, που στο τέλος είναι και άθλιες κινηματογραφικά.
Eχει καθόλου θετικά το επεισόδιο 9;
Έχει την μουσικάρα του John Williams, τρομερά εφέ και παράγωγη, που είναι απότοκα της σύγχρονης τεχνολογίας και του αμύθητου προϋπολογισμού της Disney, κάτι που κάνει ακόμα χειρότερη την κατάντια του Star Wars, καθώς δείχνει ότι υπήρχαν τρομερές δυνατότητες, για κάτι πραγματικά επικό. Επίσης κάποιες σκηνές είναι διασκεδαστικές και με όμορφη κινηματογράφηση, άλλα μόνο για αποσπάσματα στο YouTube.
Πραγματικά δεν αξίζει να πληρώσει κάποιος για να το δει. Θα έλεγα και ο Palpatine αξίζει, αλλά θεωρώ ότι η ιστορία του τελείωσε στην εξαλογία του Λουκάς, όπως και το στόρι των Skywalker που τόσο βλάσφημα ξεφτιλίζουν και εδώ. Ήταν άπλα μια τραγικά εκβιαστική και τραβηγμένη προσπάθεια να πάρουν λίγη επικότητα και μεγαλείο εξαλογίας, μαζί με νοσταλγία, χώνοντας τον ανεξήγητα και πραγματικά από το πουθενά στο 9, αφού ο άλλος ο hack ο “Ruin Johnson” σκότωσε τον Palpatine από τα Lidl, τον Snoke στο VIII.
Ίσως αξίζει και το δίλεπτο cameo του Harrison Ford (Han Solo), ως όραμα, λίγο πριν το γυρίσει o Kylo, άλλα δεν πολύ λειτούργησε, έγινε για να γίνει, τελείως διεκπεραιωτικό…
Όπως και η παρουσία του Force Ghost Luke, που μοιάζει με στρουμφάκι, καθώς κάπως το παράκαναν με την μπλε απόχρωση στο εφέ. Ενώ ο Lando, σαφώς αναδέχθηκε ως μέλος μειονότητας και του φέρθηκαν πολύ καλύτερα σε σχέση με Luke και Han Solo, αν και σκυλοβαρέθηκα με την παρουσία «της» (και λέω «της» γιατί δήλωσε πρόσφατα ότι είναι άφυλος), μάλλον το μουστάκι το έχει για φερετζέ. Αδιάφορος τελείως όπως και να έχει, επίσης τραγικό το ότι τράβηξαν το ρολό της Leia για λόγους φεμινισμού, ως εκεί που δεν πήγαινε, χωρίς να έχουν υλικό της καθώς πέθανε πριν 2 χρόνια.
Το πρώτο μισάωρο της ταινίας, είναι το Episode VIII που ήθελε να κάνει ο Abrahams, διαγράφοντας το Last Jedi και καθιστώντας το ανύπαρκτο σχεδόν, ειδικά μετά την λαθεμένη εντύπωση ότι για το backlash των πραγματικών fanboys, φταίει το VII, ενώ φταίει η όλη woke κατεύθυνση του κόσμου των Sequels. Έτσι δημιουργείται ένα σεναριακό χάος και μια αποσπασματική λογική που συνεχίζεται σε όλη την ταινία, που μοιάζει σαν κολλάζ ασύνδετων ιδεών, μιας ατάλαντης ομάδας hacks, που ακροβατεί μεταξύ ενοχικού και απολογητικού fan service και της νεομαρξιστικής Woke ατζέντας. Ένας παιδιάστικος νεομαρξιστικός οχετός, που αποτυγχάνει ολοκληρωτικά σε όλα τα επίπεδα, με αποκορύφωμα το αθλιότατο cringe τέλος, με μια γυναίκα μόνη της (self-partnered), χωρίς άντρα, χωρίς παιδιά, να κοιτά σαν άδικη Κατάρα το διττό ηλιοβασίλεμα στονTatooine… και χώνουν Luke και Leia στο υπόβαθρο…
- Taxi Driver (1976)
- Οι Άγιοι της Εκκλησίας στη μικρή και τη μεγάλη οθόνη
- Hacksaw Ridge: Η Δύναμη της Πίστης
Μια πραγματικά τραγική ξενέρα και απίστευτη αθλιότητα, ένας καταστροφικός επίλογος ενός βιομηχανοποιημένου αριστερίστικου σκουπιδαριού με παιδιάστικα διακυβεύματα, ανατριχιαστική δικαιωματική προπαγάνδα, αντιπαθείς χαρακτήρες και καρτουνίστικη αισθητική και πνεύμα Disney, που κανείς δεν θα θυμάται σε λίγα χρόνια. Εγώ ήδη την ξέχασα ή μάλλον θέλω να ξεχάσω όλη αυτή την άθλια sequel τριλογία της Disney…
