Πόσο θα μας απασχολεί ακόμη ο Στέφανος Τσιτσιπάς εκτός τερραίν;
Δεν αμφισβητεί κανείς το γεγονός ότι ο Στέφανος Τσιτσιπάς είναι μέσα στους καλύτερους τενίστες του κόσμου. Ούτε ότι αυτό το πέτυχε αφ’ ενός με σκληρή δουλειά και αφ’ ετέρου καλλιεργώντας ένα μεγάλο ταλέντο του.
Πολλοί τον ζηλεύουν για τα χρήματα που έχει αποκομίσει, αλλά αυτό είναι πρόβλημα δικό τους. Είναι δικά του. Και ως δικά του, δικαιούται και να τα κάψει αν θέλει.
Αποθεώνεται απ’ όλους όταν κάνει μεγαλειώδη παιχνίδια και τα κερδίζει. Η Πολιτική ηγεσία, τα ΜΜΕ και οι φίλαθλοι ψάλλουν «ωσαννά» στο όνομά του.
Και να’ τος, το περσινό καλοκαίρι στα πλαίσια της καμπάνιας «Μένουμε Σπίτι», να μας νουθετεί να είμαστε υπεύθυνοι και προσεκτικοί γύρω από τους συγγενείς μας.
Ξαφνικά λοιπόν, τον είδαμε να παρτάρει στο Ντουμπάι.
Φυσικά μην τηρώντας τα μέτρα για τα οποία μας νουθετούσε.
Οι πιο πολλοί αγανάκτησαν. Για το ότι -ασφαλώς- «έπρεπε» να τηρήσει αυτό που πρέσβευε. Το ίνδαλμά τους άρχισε να ξεθωριάζει στα μάτια τους.
[Η αλήθεια είναι ότι ζηλέψαμε (γαμώτο…). Και το εκφράσαμε.
Δε ζηλέψαμε για το Ντουμπάι και για τη χλιδή. Όχι. Έχουμε μεγαλώσει αρκετά για να μας θαμπώνει η πλουσιοπάροχη ζωή. Πόσο μάλλον με τα χρήματα των άλλων.
Αλλά ζηλέψαμε για το ότι πλέον δεν μπορούμε να πετάξουμε τις μάσκες και να παρτάρουμε κι εμείς. Όπως κάναμε παλιά. Τις αθώες εποχές. Τότε που δεν μπορούσε να μας τρομάξει σχεδόν τίποτα.
Και που είμαστε υποχρεωμένοι να ζήσουμε – εκτός των άλλων- μια ζωή γεμάτη απαγορεύσεις και περιορισμούς που δεν επιθυμήσαμε ποτέ.]
Σ’ αγαπάμε, Στεφάν. Είτε με εμβόλιο, είτε χωρίς.
Τα προσεκτικά μας βήματα από τότε που μπήκαν και τα εμβόλια στη ζωή μας, περιλαμβάνουν (για ένα ποσοστό ατόμων τουλάχιστον) και τον εμβολιασμό.
Με ποιό δικαίωμα λοιπόν ο Στέφανος –το δικό μας παιδί- που νοιάζεται για την ασφάλειά μας και την προστασία των δικών μας ανθρώπων, και που τα ΜΜΕ τον έχουν κορωνίδα της γενικότερης καμπάνιας προστασίας πληθυσμού από τον ιό, μας λέει ότι δεν έχει κάνει το εμβόλιο και θα το κάνει μόνο όταν γίνει υποχρεωτικό;
Η απάντηση είναι πολύ απλή: Ο Στέφανος είναι νέος και γυμνασμένος. Και ως νέος αισθάνεται άτρωτος. Οπότε, η αμέσως επόμενη σκέψη είναι ότι το εμβόλιο το έχουν ανάγκη άτομα που δεν είναι σαν κι αυτόν. Ούτε ηλικιακά, αλλά ούτε και σε φυσική κατάσταση.
Κι ύστερα, ας μην ξεχνάμε ότι ένας νέος 23 (εικοσιτριών) ετών δεν έχει συναίσθηση της βαρύτητας που έχουν τα λόγια που απευθύνει στους followers του, και κατά συνέπεια σε έναν λαό που τον ακούει προσεκτικά.
Μεταξύ άλλων «χαριτωμένων» που έχει πει, θυμόμαστε άλλη μια άστοχη δήλωσή του: Το ότι θα έπρεπε να υπάρχει πολυκατάστημα «Harrod’s» στην Ελλάδα, όπως και στο Λονδίνο. Σε μια Ελλάδα της οικονομικής κρίσης, της ανεργίας, και -εσχάτως- και της πανδημίας. Που με σποραδικά – και ενίοτε ολικά – lock – downs, τα πάντα κρατούνται κλειστά. Και η οικονομία πλήττεται βαριά.
Και αυτή η δήλωσή του πέρασε «γενεές δεκατέσσερις» στην αρχή. Οι πιο ψύχραιμοι όμως τον δικαιολόγησαν ξανά, λέγοντας πως εκστασιάστηκε από ό,τι είδε στο πολυκατάστημα της βρετανικής πρωτεύουσας και εύλογα έκανε πρόταση να υπάρξει παρόμοιο (αν όχι το ίδιο) πολυκατάστημα εδώ.
Αυτές οι δύο δηλώσεις όμως, απέχουν σε ελαφρότητα. Η μία δε μας επηρεάζει σχεδόν καθόλου, γιατί θα ψωνίσουμε από όπου μας κάνει κέφι όποτε θέλουμε. Και δε χρειαζόμαστε τη χλιδή των πολυκαταστημάτων γι’ αυτό.
Η άλλη όμως επηρεάζει –κατά τα φαινόμενα- εκατομμύρια πολίτες. Τουλάχιστον σε ό,τι αφορά τη συνολική υγεία του πληθυσμού. Και δεν μπορεί κανείς ελαφρά τη καρδία να φέρεται με ό,τι μπορεί να εκληφθεί από μία μεγάλη μερίδα του κοινού που τον παρακολουθεί ως απερισκεψία.
Μήπως τελικά ο Τσιτσιπάς κλήθηκε να φέρει εις πέρας ένα έργο που δεν του ταιριάζει;
Σίγουρα δεν μπορούμε όλοι να είμαστε influencers.
Όλο αυτό το hype είναι πάρα πολύ πιεστικό. Ειδικά για άτομα ενθουσιώδη και με μεταβλητό χαρακτήρα.
Το σίγουρο είναι ότι είναι ένας πολύ μεγάλος αθλητής.
Και ότι πρέπει να κρατάμε από τον καθένα και από αυτά που μας λέει, ό,τι θεωρούμε ότι μας ταιριάζει. Τα υπόλοιπα, τα πετάμε.
Και όπως με όλα τα φίλτρα, αυτό πρέπει να κάνουμε και με το φίλτρο της σκέψης. Να κρατάμε τα ουσιώδη, και να πετάμε τα επουσιώδη.
Για να μη χρειάζεται ούτε να μαλώνουμε, ούτε να γκρεμίζουμε όσους έχουμε βάλει σε βάθρα.
Όλοι έχουμε στιγμές αδυναμίας. Και σαν άνθρωποι που είμαστε, καλό είναι να αφήνουμε και κάτι να πέσει κάτω.
Σ’ αγαπάμε, Στεφάν. Είτε με εμβόλιο, είτε χωρίς.
Άλλωστε κι εμείς, στηρίζουμε το δικαίωμα της επιλογής σου.
