Ξυπνάς, φίλε μου, κάθε πρωί στην Ψωροκώσταινα. Κι εκτός από τα προβλήματά σου, τα άγχη σου και τις αγωνίες σου για να βγάλεις τη μέρα, είχες Πρωθυπουργό και πρώην Δήμαρχο Αθηναίων πια, που προσπαθούσαν να κερδίσουν ακόμα ένα χωριό ή μια πόλη με Δημοτικές και Αυτοδιοικητικές Εκλογές.
Είναι τελικά λίγο «κάπως» η κυρία Δημάρχου και anchor woman τηλεοπτικού σταθμού να πρέπει να ανακοινώσει τα αποτελέσματα της ήττας του συζύγου της.
Πονάει η ατυχία όταν κάποιος δεν την έχει καν στο πίσω μέρος του μυαλού του…
Κι ενώ σκύβεις επάνω από το pc σου για να δουλέψεις ή για να διασκεδάσεις, πέφτεις επάνω σε έναν ακόμη πόλεμο, που μετά την έκρυθμη κατάσταση ανάμεσα στη Ρωσία και την Ουκρανία καθώς και ανάμεσα στην Αρμενία και το Αζερμπαϊτζάν για το Ναγκόρνο Καραμπάχ, ξέσπασε άλλη μια φορά ανάμεσα στο Ισραήλ και την Παλαιστίνη. Με μπροστάρη την αναγνωρισμένη απ’ όλο τον κόσμο ως τρομοκρατική οργάνωση, Χαμάς.
Και να’ σαι μπροστά στο μεγάλο δίλημμα: Να ασχοληθείς και με αυτή τη θηριωδία ή να μην ασχοληθείς;
Είχαμε επιλέξει να μην ασχοληθούμε, αλλά όταν βλέπεις αυτόν τον χαμό να σου χτυπά σιγά-σιγά την πόρτα και να θέλει να μπει στο σπίτι σου με το «έτσι γουστάρω», απλώς δεν μπορείς να μείνεις αμέτοχος.
Κινδυνεύεις, βέβαια, να χαρακτηριστείς, αλλά αυτό είναι ένα ρίσκο το οποίο καλείσαι να πάρεις πια σε όλες τις εκφάνσεις της ζωής σου.
Η αφορμή γι’ αυτήν την τρομοκρατική επίθεση, η οποία ξεκίνησε για πολλοστή φορά τον πόλεμο, υπήρξε ένα Φεστιβάλ Ειρήνης που έλαβε χώρα μια ανάσα από την Λωρίδα της Γάζας.
Τα βίντεο που έχουν τραβηχτεί απεικονίζουν την απόλυτη φρίκη.
Όσον αφορά τις αιτίες ή τις αφορμές, αν ρωτήσετε πολλούς διαφορετικούς ανθρώπους, θα πάρετε πολλές και διαφορετικές απαντήσεις.
Κι έχεις και ανθρώπους (αν μπορούν να λέγονται άνθρωποι αυτοί) να υποστηρίζουν αυτή τη φρίκη. Τους βιασμούς, τους αποκεφαλισμούς μωρών και αθώων ανθρώπων και τις άγριες δολοφονίες άμαχου πληθυσμού. Παιδιών που διασκέδαζαν.
Έτσι … Επειδή «οι Παλαιστίνιοι θυμήθηκαν ότι δεν μπορούν ούτε να μπουν αλλά ούτε και να βγουν από τη Λωρίδα της Γάζας που έχουν για γη τους προς καμία κατεύθυνση, και αποφάσισαν να επαναστατήσουν» για μία ακόμη φορά, αιματοκυλώντας τα πάντα στο διάβα τους.
Και μετά, οι επιτιθέμενοι συνέχισαν το μακελειό στους διάφορους οικισμούς. Τα κιμπούτς. Αποτελειώνουν μέχρι και σήμερα άμαχο πληθυσμό. Γυναικόπαιδα και ηλικιωμένους. Εντελώς αναίτια.
Όχι, είναι ανεπίτρεπτο αυτό. Δεν το χωράει ανθρώπινος νους.
Σχεδόν κάθε Ισραηλινός έχει χάσει κάποιο μέλος της οικογένειάς του, ή κάποιο φιλικό του πρόσωπο.
Και οι Παλαιστίνιοι έχουν χάσει δικούς τους ανθρώπους. Και ειδικά αμάχους. Ηλικιωμένους, γυναίκες, και παιδιά. Συμπάσχουμε με το ανθρώπινο δράμα και θέλουμε όσο τίποτε άλλο να σταματήσει κάθε εχθροπραξία.
Θα μπορούσε να επικρατήσει η λογική; Υπάρχει;
Ας παίξουμε ένα παιχνίδι (αρκετών) ερωτήσεων. Όποιος βρει τις απαντήσεις, θα καταλάβει και σε τί πραγματικά αποσκοπεί αυτό το μακελειό. Σε έναν Τρίτο Παγκόσμιο Πόλεμο.
Πάντα σε μία διένεξη δε λέμε ότι ο επιτιθέμενος έχει άδικο; Ή ακόμα κι αν έχει δίκιο το χάνει;
Και τί περιμένετε να κάνει ο αμυνόμενος; Που (κατά τα φαινόμενα) τον έπιασαν και στον ύπνο; Να κάτσει να τις φάει;
Αυτή η φαγωμάρα μεταξύ τους δεν κρατάει χρόνια; Και δεν έχει δώσει αρκετές φορές ο αμυνόμενος λύση στο πρόβλημα, την οποία ο επιτιθέμενος απορρίπτει συνεχώς;
Πείραξε ποτέ κάποιος από αυτούς που αμύνονται άμαχο πληθυσμό, μπουκάροντας μέσα σε σπίτια και αυλές, και αιματοκυλώντας πάρτυ και Φεστιβάλ Ειρήνης;
Αφήστε που από το 2005, η Παλαιστίνη (που ονομάστηκε έτσι το 1988, δεν υπήρχε πριν σαν κράτος, εμφανίστηκε πολύ αργότερα στον παγκόσμιο χάρτη) είναι εντελώς ελεύθερη από τις δυνάμεις του Ισραήλ.
Και ξαναρωτά κάποιος:
Και τότε, γιατί όλο αυτό το μακελειό;
Η απάντηση είναι πολύ απλή.
Κουμάντο στην Παλαιστίνη κάνει η Χαμάς. Μια οργάνωση που έχει χαρακτηριστεί τρομοκρατική απ’ όλον τον κόσμο, το τονίζουμε ξανά. Δεν είναι λίγες οι φορές, μάλιστα, που αυτοί οι τρομοκράτες έχουν χρησιμοποιήσει παιδιά και άλλους αθώους ανθρώπους ως ασπίδα για να προστατευτούν.
Μια οργάνωση που δε θα διστάσει να κακοποιήσει και να σκοτώσει ανθρώπους που είναι απέναντι στα «πιστεύω» της. Που δε θα διστάσει να αφανίσει ολόκληρα κράτη και πολιτισμούς, τρέφοντας έτσι την ιμπεριαλιστική της πείνα. Ό,τι προσπαθεί εδώ και χρόνια να κάνει και η Τουρκία δηλαδή, με τους γείτονές της.
Κι αυτό που μας κάνει μεγάλη εντύπωση, είναι ότι κανένας από τους καταπιεσμένους Παλαιστίνιους στη Λωρίδα της Γάζας δεν παραπονιέται που έχει μια τρομοκρατική οργάνωση πάνω από το κεφάλι του να του ορίζει τη ζωή.
Οι καταπιεσμένοι και αθώοι Παλαιστίνιοι (τουλάχιστον οι περισσότεροι από αυτούς) κλείνουν τα μάτια στο τρομοκρατικό καθεστώς της Χαμάς και ρίχνουν όλο το ανάθεμα στο Ισραήλ με το χαρακτηρισμό «Apartheid».
Πέρα από όλα αυτά, μπορεί κάποιος να κοιτάξει τα συμφέροντα της δικής μας χώρας;
Μας συμφέρει να γίνουμε Ισλαμικό χαλιφάτο;
Όχι. Γιατί έχουμε ελάχιστες πιθανότητες να ζήσουμε. Θα μας αφανίσουν όλους.
Από την άλλη, το Ισραήλ μπορεί να μας μισεί λόγω νοοτροπίας και θρησκείας, αλλά δε θα μας αφανίσει. Είναι σίγουρα πιο ανεκτικό. Κι αν δεν το πειράζεις, δε σε πειράζει. Δεν είναι τυχαίο που η εβραϊκή παρουσία στην Ελλάδα – και κυρίως στη Θεσσαλονίκη – είναι τόσο παλιά που χάνεται στα Ιστορικά βάθη.
Είτε αρέσει σε κάποιους, είτε όχι, εφόσον είμαστε γεωγραφικά τοποθετημένοι στη Δύση, το Ισραήλ είναι το προπύργιό της. Όσο το Ισραήλ μένει όρθιο, η Ελλάδα, η δική μας Ελλάδα, έχει περισσότερα συμφέροντα. Οικονομικά και πολιτικά.
- Πόσο ασφαλείς είμαστε στη χώρα μας;
- Πόσο προοδευτικός νιώθεις;
- Ορθοπολιτική ολιγαρχία αντί για Δημοκρατία
Εν κατακλείδι, το Ισραήλ είναι ο βασικός πυλώνας περιφερειακής άμυνας και ασφάλειας των Δυτικών και η πτώση του θα προκαλέσει χάος στη Μέση Ανατολή και διεθνώς.
Μπορεί βέβαια σε αρκετούς να αρέσει η Οθωμανική σκλαβιά και να θέλουν να τη ζήσουν για άλλα 400 χρόνια.
Σ’ εμάς, κατηγορηματικά όχι.
Ζούμε σε μια κοινωνία χωρίς λογική.
Χωρίς σκέψη.
Χωρίς αξίες.
Χωρίς σταθερότητα.
Χωρίς πατριωτισμό, και με πλήρη άγνοια για το καλό της Ελλάδας.
Ζούμε για το “φαίνεσθαι” και το κατά πώς φυσάει ο άνεμος.
