Είναι αδικία γι’ αυτή τη χώρα, να υπάρχουν άτομα που είναι σε θέσεις που μπορούν να επηρεάζουν συνειδήσεις προς το καλό της Πατρίδας, και αντί γι’ αυτό κάνουν το άσπρο μαύρο, οδηγώντας τους πολίτες σε λάθος κατευθύνσεις και αστοχίες, που οδηγούν στο ξεθώριασμα της συλλογικής μας μνήμης.
Τί κι αν είναι καλοκαίρι πια, τί κι αν τα τζιτζίκια ξελαρυγγιάζονται, αναρωτιέμαι αν ο Πρωθυπουργός – ως σπουδαγμένος στην Αμερική – και οι σύμβουλοί του γνωρίζουν την έννοια και τη σημασία της φράσης “Brand Name”.
Πάμε λίγο πίσω για να ξεμπλέξουμε το κουβάρι;
[Που εμείς, ξεμπλεγμένο το έχουμε, για κάποιους τουρκόφιλους το λέμε που εκτός από το πέλαγος, έχουν ήδη μοιράσει και τα νησιά…].
Που λέτε, λοιπόν, παιδιά μου, το πέλαγος που μας βρέχει στ’ ανατολικά λέγεται Αιγαίο και είναι όλο δικό μας.
Γιατί;
Γιατί (εκ πρώτης – και επικρατέστερης-) εκδοχής πήρε το όνομά του από τον βασιλιά της Αθήνας, Αιγέα. Τον πατέρα του Θησέα. Που είδε τα πλοία του γιου του να φτάνουν στο Σούνιο με μαύρα πανιά. Νομίζοντας λοιπόν ότι ο γιος του είναι νεκρός, ο Αιγέας έβαλε τέρμα στη ζωή του, κάνοντας σάλτο στη θάλασσα. Γιατί ο Θησέας είχε ξεχάσει από τη χαρά του να αλλάξει τα πανιά από μαύρα σε λευκά, αφού σκότωσε το Μινώταυρο.
Κι έτσι το πέλαγός ΜΑΣ, ονομάστηκε Αιγαίο.
Υπάρχει και μία δεύτερη εκδοχή για εκείνους που ίσως αμφισβητήσουν την πρώτη.
Στην αρχή της Μειοκαίνου Περιόδου, στη θέση της θάλασσας του Αιγαίου υπήρχε η Αιγηίδα.
Μια μεγάλη στεριά, που εξαιτίας αναταράξεων βυθίστηκε και έγινε θάλασσα!
Οι αλλαγές συνεχίστηκαν μέχρι το τέλος της Πλειοκαίνου Περιόδου, πριν από 12.000.000.000 χρόνια.
Κι αν δεν τους αρέσει ούτε αυτό, ας πάρουν και την εκδοχή της αρχαιοελληνικής… κατσίκας.
Στα αρχαία ελληνικά, η κατσίκα λεγόταν «αιξ». Κοινώς, αίγα.
Η αίγα λοιπόν, ως αγριοκάτσικο, λατρευόταν στην Κρήτη.
Κι επειδή το πέλαγός ΜΑΣ είναι ατίθασο σαν αίγα, ονομάστηκε Αιγαίο.
Είδατε πώς το Αιγαίο έχει δέσει την ιστορία του με την Ελλάδα, από πάρα πολλές πλευρές;
Από την Μειόκαινο και την Πλειστόκαινο Περίοδο, μέχρι το ναό του Ποσειδώνα στο Σούνιο με την αιγίδα του Δία.
Από πού κι ως πού πρέπει να μοιραστούμε (και) το Αιγαίο μας με μία φάρα που εμφανίστηκε στα πέριξ της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας τον 11ο αιώνα;
Γιατί κανείς από τους πολιτικούς μας δε μιλάει;
Μήπως επειδή η ιστορία με το (τάχα) εμπορικό σήμα “Turkaegean” έχει ξεκινήσει δειλά – δειλά από το 2018, επί Πρωθυπουργίας Αλέξη Τσίπρα;
Και όχι τίποτε άλλο δηλαδή, αλλά σύμφωνα με την τιμωρία που επέβαλλε ο ίδιος προς τον Πρωθυπουργό (να έρθει από τη Μαδρίτη με τα πόδια), θα έπρεπε κι εκείνος να κάνει κάτι παρόμοιο σε περισσότερες από μία περιπτώσεις (βλ. Πρέσπες).
Μήπως λοιπόν οι Τούρκοι έχουν καπαρώσει το απαράδεκτο και επιθετικό αυτό σηματάκι από το 2018 έως το 2028;
Μήπως η απαράδεκτη στάση της Ε.Ε που κάνει τα στραβά μάτια, ευνοεί τον επιτιθέμενο;
Αλλά έτσι γίνεται σε όλες αυτές τις περιπτώσεις.
Πάντα όταν οι άλλοι κλέβουν κάτι που ΔΕΝ τους ανήκει (πόσο μάλλον κάτι εμπορικό, όπως ένα σήμα), φροντίζουν και το κατοχυρώνουν νομικά, μέχρι να το συνηθίσει το κοινό στο οποίο απευθύνεται και να μην υπάρχει καμία αντίδραση από τους νόμιμους κατόχους του.
Και επιπλέον γίνεται τόση πλύση εγκεφάλου, ώστε με το πέρασμα των χρόνων να παγιωθεί στη συνείδηση του κοινού το νέο μόρφωμα που δημιουργήθηκε σαν θέσφατο. Κάτι που δεν μπορεί να αμφισβητηθεί, αλλά ούτε και να τροποποιηθεί.
Κάθε άλλο παρά ανώδυνη ή «απλό marketing» είναι η κίνηση της Τουρκίας να διαφημίζει ως «Turkaegean» μια… κάποια θάλασσα. Η οποία, σύμφωνα με μεγάλο μέρος του τουρκόφιλου πληθυσμού μας (και πολύ περισσότερο της τουρκόφιλης πολιτικής σκηνής μας), δεν έχει σύνορα.
Όταν αυτή η ονομασία επεκταθεί και σε διπλωματικούς ή επιστημονικούς χώρους, τότε οι «καλοί μας γείτονες» θα έχουν ενισχυμένες θέσεις για τυχόν δικαστικές ή διαιτητικές επιλύσεις «εκκρεμοτήτων».
Έτσι, φοβόμαστε ότι ο υπουργός Ανάπτυξης κύριος Άδωνις Γεωργιάδης θα κάνει μία τρύπα στο νερό με την ΕΔΕ που έχει διατάξει (όσο κι αν τον τιμά που πήρε την πολιτική ευθύνη).
Αλλά και ο εκάστοτε υπάλληλος του υπουργείου και οι συν αυτώ θα συνεχίσουν να… «κάνουν λάθη» και να τους «ξεφεύγει» και από κάτι (που δυστυχώς, δεν είναι στομαχικό αέριο…) προμοτάροντας τους απέναντι.
- Σκέψεις μιας συντηρητικής (και θυμωμένης) Αθηναίας
- Πόσο ασφαλείς είμαστε στη χώρα μας;
- Πόσο προοδευτικός νιώθεις;
Όπως και να ‘ χει, όσοι είμαστε (κι αισθανόμαστε) Έλληνες…
…όσοι θα δίναμε και τη ζωή μας γι΄ αυτή τη χώρα…
…ξέρουμε πως όσο κι αν οι Τούρκοι (και όχι μόνο, αλλά εν προκειμένω) προσπαθούν να οικειοποιηθούν την παράδοσή μας μέσα από τους ποντιακούς χορούς και τη βυζαντινή μουσική – που είναι συνέχεια της αρχαίας ελληνικής- η αλήθεια θα ξεπροβάλλει εκτυφλωτική.
Και θα τους γελοιοποιεί κάθε φορά.
«Turkaegean», και 2 αυγά Τουρκίας…
Κλούβια δηλαδή…
