Σχεδόν δύο ημέρες έχουν παρέλθει από την ιταμή πρόκληση Ερντογάν και όμως ακόμη η ελληνική Πολιτεία δεν έχει προχωρήσει στην παραμικρή λήψη αντιποίνων έναντι της γείτονας, ως προς μια κίνηση, που σαφέστατα και κυρίαρχα στρέφεται κατά τη χώρας μας.

Και αν αμφιβάλλει κανείς για το τελευταίο, δεν έχει παρά να αναγνώσει τις επίσημες και τουλάχιστον χλιαρές αντιδράσεις κάθε μεγάλης δύναμης του Πλανήτη· οι οποίες άλλωστε φαντάζουν απολύτως λογικές, καθ’ότι και επί της ουσίας η μετατροπή της Αγίας Σοφίας σε τζαμί δεν αντανακλά αρνητικά στα κύρια συμφέροντα καμίας από αυτές.

Η Τουρκία έχει λειτουργήσει ακραία πιο παραδόπιστα και αναθεωρητικά την τελευταία δεκαετία, αμφισβητώντας ευθέως τα κυριαρχικά δικαιώματα και την κυριαρχία πλείστων γειτονικών και όχι μόνο χωρών και εισδύοντας παράτολμα σε χώρους συμφερόντων μεγαλύτερων της δυνάμεων και όμως δεν έχει δεχθεί την παραμικρή ουσιαστική νουθεσία και τιμωρία ως προς τη δράση της, από τη Διεθνή Κοινότητα.

Θα ήταν λοιπόν αστείο πραγματικά να νομίζει κανείς, πως θα συμβεί κάτι τέτοιο με αφορμή την τεμενοποίηση ενός μνημείου της επικράτειας της, που μάλιστα και παρά την τεράστια ιστορική και πολιτιστική του αξία, δεν εκφράζει παρά τις ιδιαίτερες αντιλήψεις και παραδόσεις μιας και μόνο κύριας δύναμης του Κόσμου, της Ρωσικής Ομοσπονδίας· που και αυτή όμως ακόμη και βάσει των αντιδράσεων της, δε φαίνεται διατεθειμένη να διαταράξει την επισφαλή συμμαχία της με την Τουρκία, χάριν ενός ναού, έστω και τόσο σημαντικού.

Η δε θρησκευτική πτυχή του θέματος, μάλλον υπερεκτιμάται ως προς τις διαθέσεις των κρατών του Κόσμου και ιδίως της Δύσης, όχι μόνο λόγω του διαφορετικού κατά βάσει χριστιανικού δόγματος αυτής, αλλά κυρίως λόγω της μικρής έως και ανύπαρκτης επιρροής του απαξιωμένου και διωκόμενου ουσιαστικά χριστιανικού αισθήματος σε αυτήν.

Ας είμαστε λοιπόν ρεαλιστές αγαπητοί φίλοι και ας αντιληφθούμε πως το όλο θέμα αφορά ουσιαστικά μόνο τη γείτονα και εμάς· τη γείτονα και την ηγεσία της ως κίνηση μικροπολιτικού συμφέροντος και επιβεβαίωσης της ισλαμικής και αντιδυτικής της στροφής και εμάς ως χλευασμός του θρησκευτικού μας αισθήματος και κυρίαρχα του εθνικού μας μύθου.

Καθώς προφανέστατα η Αγία Σοφία δεν αποτελεί απλά έναν ορθόδοξο χριστιανικό ναό και συνεπώς αντικείμενο και επίκεντρο λατρείας των Ελλήνων Ορθοδόξων, αλλά παράλληλα και ουσιαστικά ενσάρκωση του αφηγήματος του σύγχρονου ελληνισμού, που παρά τις νεοελληνικές αστικές και διεθνιστικές φαντασιώσεις, συνίσταται στην εδαφική ολοκλήρωση του μεσαιωνικού ελληνικού χώρου και όχι στην Πολυπολιτισμικότητα και το Δικαιωματισμό.

Φαντάζει λοιπόν απολύτως λογικό και αυτοσυντηρητικό, η ελληνική πολιτεία να αντιδράσει μονομερώς έναντι της Τουρκίας για την αισχρή αυτή προσβολή, με τη λήψη αναλογικών και λελογισμένων αντιποίνων.

Και όχι φυσικά με τη ψευδαίσθηση, πως κάτι τέτοιο θα επαναφέρει την Αγία Σοφία στην πρότερη χρήση της· κάτι τέτοιο μάλλον πρέπει να αποκλείεται-άνευ στρατιωτικού απροόπτου και τετελεσμένου-για την επόμενη τουλάχιστον γενιά.

Τα όποια αντίποινα λάβει υποθετικά η ελληνική Κυβέρνηση, θα πρέπει να έχουν ως στόχο την εμπέδωση αισθήματος συνεπειών και τιμωρίας στους γείτονες μας και κυρίως τη διάσωση του πληγωμένου εθνικού φρονήματος και της εναπομείνουσας υπόληψης που έχει η ελληνική πολιτεία μεταξύ των υπηκόων της.

Τι βλέπουμε όμως να συμβαίνει αντ’αυτού;

Μα προφανώς και κατά την πάγια νεοελληνική παρελκυστική συνήθεια, την ελληνική κυβέρνηση και τα συγκοινωνούντα με αυτήν διεθνιστικά και ευρωπαϊστικά παραμάγαζα, να ”ρίχνουν την μπάλα” στην ευρωπαϊκή ”εξέδρα”, προς υποτιθέμενη μετατροπή του διμερούς αυτού προβλήματος με την Τουρκία, σε συνολικό ευρωπαϊκό.

Που βέβαια και θεωρητικά φαντάζει θετική στρατηγική, καθ’ότι προφανέστατα τα κράτη της Ένωσης συνολικά συνιστούν μεγαλύτερο γεωπολιτικό μέγεθος από την Ελλάδα. Προϋποθέτει όμως επί της ουσίας, ένα τέτοιο πολιτικό και οικονομικό απόθεμα από πλευράς της χώρας μας, ώστε οι εταίροι μας και ιδίως οι δανειστές μας Γερμανοί, να παραβλέψουν τις όποιες εμπορικές και στρατηγικές τους σχέσεις με την Τουρκία και να μετατρέψουν τα δικά μας προβλήματα και σε δικά τους.

Κάτι που σαφέστατα δε συμβαίνει ποτέ, με αποτέλεσμα εν τέλει και κατά συνέπεια, η Ελλάς να απαντά στις αναθεωρητικές κινήσεις της Τουρκίας, με ανούσιες φραστικές επικρίσεις και καταδικαστικές δηλώσεις και μόνο.

Πρόκειται δηλαδή επί της ουσίας για απλή προσπάθεια επιμερισμού των ευθυνών των φοβικών μας κυβερνήσεων με το διεθνή παράγοντα, που σε συνδυασμό με τον επικοινωνιακό μετριασμό της κρίσης στο εσωτερικό, απλά αναπαράγει την ίδια μονομερή υποχωρητικότητα της Ελλάδας και επιβραβεύει ουσιαστικά την επιθετική πολιτική της γείτονας.

• 
  Διαγραφή Σαμαρά
• 
  Θρίαμβος Τραμπ
• 
  Οχι, δεν είναι ο Δένδιας υπεύθυνος για την μείωση κυριαρχίας στο Αιγαίο – Είναι όλοι τους

Ανάθεμα λοιπόν στην τουρκική πολιτεία για τη βλασφημία της και ντροπή και αίσχος στο ελληνικό πολιτικό σύστημα για τη φοβικότητα και την αδιαφορία του.

Η Αγία Σοφία ήταν, είναι και θα παραμείνει ελληνική!