Το κίνημα και η ρητορική ”μι του” είναι τουλάχιστον ελαττωματικά και υποκριτικά.

Η λογική πλάνη στην οποία αυτά στηρίζονται, είναι πως επειδή κυρίως γυναίκες είναι θύματα σεξουαλικής κακοποίησης ή παρενόχλησης, η κοινωνία, ως αποτέλεσμα αυτού, είναι μισογυνική.

Που σημαίνει πως είτε οι άνδρες είναι εκ φύσεως σεξιστές -κάτι με το οποίο συμφωνούν πολλές φεμινίστριες 38ου κύματος-, είτε η κοινωνία μας είναι δομημένη έτσι, ώστε να προωθεί την “εκμετάλλευση” των γυναικών.

Εφόσον λοιπόν ισχύει το δεύτερο, τότε προφανώς πρέπει να κρίνουμε το πνεύμα που διακατέχει την τελευταία.

Το οποίο όμως εκ των πραγμάτων δεν είναι δυνατόν να θεωρείται πατριαρχικό, καθ’ότι εκείνο που διακρίνει την Πατριαρχία ως προς τις γυναίκες και γενικότερα τις έμφυλες σχέσεις, είναι η συζυγική πίστη, η καταδίκη της πορνείας και της μοιχείας και η απαξίωση κάθε έκφυλης και ηδονιστικής συμπεριφοράς και στάσης ζωής, έστω και με καταπίεση των ελευθέριων “πνευμάτων” μεταξύ ημών.

Δεν υπάρχει ούτε μία σύγχρονη πατριαρχική κοινωνία -βλέπε ισλαμική- που να κανονικοποιεί ανάλογες συμπεριφορές, παρά μάλλον τις διώκει άτεγκτα.
Και δεν υπήρξε προφανώς ποτέ ανεχόμενη τέτοιες στάσεις η πρότερη παραδοσιακή χριστιανοκεντρική ελληνική.

Οι φεμινίστριες λοιπόν, και εφόσον ήταν δίκαιες, θα έπρεπε να κρίνουν το πραγματικό πνεύμα της κοινωνίας μας, που δεν είναι άλλο από την αμφισβήτηση κάθε παραδοσιακής δομής, την ασύστολή σεξουαλική χειραφέτηση γυναικών και ανδρών, την εκθήλυνση των ανδρών προστατών τους και την πάση θυσία επίτευξη της ευμάρειας.

Που σημαίνει προφανώς την καταδίκη του ίδιου του κινήματός τους και της συνολικής μηδενιστικής κουλτούρας στην οποία υπάγονται.

Και εφόσον λογικότατα δε θα καταδικάσουν ποτέ την κοσμοθεωρία τους, απλούστατα αναπαράγουν το ψευδές πατριαρχικό αφήγημα και βαθαίνουν ακόμη περισσότερο το χάσμα των δύο φύλων που έχουν καλλιεργήσει.

• 
  Ο Φρέντι Μπελέρης και οι αριστεροί δωσίλογοι
• 
  Εύθραυστη οικονομία
• 
  Ποιοι είναι έτοιμοι για τις ευρωεκλογές;

Που ίσως όμως αποτελεί ευκαιρία για εμάς να επανεκτιμήσουμε τις παραδοσιακές πατριαρχικές μας αξίες.

Ίσως δηλαδή, ο κίνδυνος χαρακτηρισμού της κάθε στάσης μας απέναντι σε γυναίκες, ως σεξιστικής, να μας οδηγήσει εκ των πραγμάτων σε αναθεώρηση του τρόπου με τον οποίο προσεγγίζουμε αυτές και ανάλογα να εξαναγκάσουμε και εκείνες σε μία ηθική “συστολή” και επανεκθήλυνση.

Ίδωμεν.

Η Συμφωνία των Πρεσπών πρέπει να ακυρωθεί.