Η ώρα είναι περασμένη. Κάνει ζέστη και τα παράθυρα είναι ανοιχτά. Στη γειτονιά πέφτει νεκρική σιγή. Όλοι κοιμούνται.
Μόνο η Έλλη δεν μπορεί να κοιμηθεί. Κλαίει. Τα δάκρυά της ποτίζουν το μαξιλάρι.
Στο μυαλό της, παίζουν λούπα η εικόνα και τα λόγια του Φίλιππου…
Στα μάτια της, ήταν ο πιο όμορφος του κόσμου. Κι αυτό είχε μόνο σημασία για εκείνη.
Γίγαντας. Την περνούσε στο ύψος τουλάχιστον 15 πόντους. Αυτό δεν την έκανε να ντρέπεται. Ίσα – ίσα. Το έβλεπε σαν προστασία. Και της άρεσε. Τον αποκαλούσε «δίμετρο μωρό της» κι εκείνος έκανε ότι πειραζόταν. «Δεν είμαι δίμετρος», της έλεγε συχνά.
Την έκανε να γελάει. Και της είχε λείψει τόσο πολύ το γέλιο…
Στην Έλλη, άρεσε επίσης να τον ακούει να της μιλάει. Όσο πιο πολύ τον άκουγε, τόσο πιο πολύ μαγευόταν από το μυαλό του και το λόγο του. Θα μπορούσε να τον ακούει για ώρες κάθε μέρα, χαζεύοντας την πληθωρική, γεμάτη στυλ εμφάνισή του.
Γνωρίστηκαν τυχαία, στο Διαδίκτυο, κάτω από ένα βίντεο στο Youtube. Έκαναν παρόμοιο σχόλιο, κι έτσι τράβηξε ο ένας την προσοχή του άλλου.
Ο Φίλιππος, ξύπνησε τη γυναίκα μέσα της. Τη γυναίκα. Όχι την όμορφη γλαστρούλα με τα skinny jeans και τα ψηλοτάκουνα που οι περισσότεροι άντρες θέλουν δίπλα τους.
Την έκλεινε στην τεράστια αγκαλιά του, κι εκείνη έλιωνε από έρωτα και πόθο… Τα βράδια, το κρεβάτι τους έπαιρνε φωτιά.
Ο Φίλιππος ήταν ο μόνος που μπορούσε να τη μετατρέψει από καλοβαλμένη, ντροπαλή και συνεσταλμένη κοπέλα, σε μια hot και sexy γυναίκα που ξέρει τί θέλει και πώς να το παίρνει.
Και να σκεφτεί κανείς ότι στην αρχή της γνωριμίας τους, η Έλλη δε σκεφτόταν καν ότι θα μπορούσαν να είναι ζευγάρι. Τον έβλεπε αποκλειστικά σα φίλο. Προσπάθησε μάλιστα να αναπτύξει μαζί του την οικειότητα που αναπτύσσουν δυο κολλητοί που γνωρίζονται χρόνια. Ήταν εύκολο για κείνη. Τουλάχιστον έτσι νόμιζε.
Άλλωστε, εκείνος έδειχνε μεγάλη αδυναμία στις πληθωρικές και μακρυμαλλούσες ξανθές, που έβρισκε στα μπαρ και τα μπουζούκια που έβγαινε κάποια βράδια με τις αντροπαρέες του, όταν δεν είχε πρωινό ξύπνημα για το λογιστικό του γραφείο. Σ’ εκείνες που μιλάνε και θαρρείς ότι σου νιαουρίζουν.
Εκείνη δεν ήταν καθόλου έτσι. Με καστανοκόκκινα μαλλιά που μόλις άγγιζαν τους ώμους της , μετρημένη, ντροπαλή. Λιγομίλητη, αλλά ουσιαστική. Σπίτι – δουλειά (ατέλειωτα κείμενα προς παράδοση σε περιοδικό μόδας όταν δεν αναλάμβανε τη γραμματειακή υποστήριξη της διευθύντριάς της), δουλειά – σπίτι. Κάποιος θα μπορούσε να την πει και οριακά άβγαλτη.
Μια μέρα εκεί που μιλούσαν, εκείνος της είπε να κλείσει τα μάτια της. Στην αρχή, εκείνη αντιστάθηκε γιατί δε θέλει να μην έχει οπτική επαφή με το περιβάλλον. Όταν όμως πείστηκε και τα έκλεισε, κάτω από τα βλέφαρά της σχηματίστηκε μια πολύ όμορφη εικόνα… Η εικόνα που ξεκίνησε να της αφηγείται ο Φίλιππος. Η εικόνα μιας ακαταμάχητης γυναίκας – πειρασμού που τον είχε μαγέψει. Που ήθελε αρχικά να χαϊδέψει τα ημίμακρα καστανοκόκκινα μαλλιά της και να αγγίξει τα απαλά και σαρκώδη χείλη της με τα δικά του… Και μετά, το έργο να γίνει «ακατάλληλο για ανηλίκους κάτω των 18 ετών».
Η Έλλη άνοιξε τα μάτια της και τον κοίταξε με απορία. «Μα… εγώ δεν…», άρχισε να ψελλίζει.
«Τί «εσύ δεν»;», της απάντησε. «Είσαι μια γυναίκα που μου αρέσει και θα κάνω ό,τι περνάει από το χέρι μου για να είμαστε μαζί».
«Πώς σου αρέσω αφού δεν είμαι του γούστου σου, ρε Φίλιππε; Είμαι εγώ ξανθιά και ναζιάρα; Άσε με. Σε παρακαλώ πολύ».
«Μπορεί να μην είσαι ξανθιά και ναζιάρα, αλλά αφ’ ενός αυτό διορθώνεται, αφ’ ετέρου με έχουν ταλαιπωρήσει πολύ οι γυναίκες και θέλω να βρω λιμάνι δίπλα σου… Είσαι η πιο κούκλα, η πιο ευγενική και αθώα ψυχή που έχει έρθει στη Γη… και δε θέλω να σε χάσω… και ούτε θα σε χάσω».
Μ’ αυτά τα λόγια, η Έλλη χωρίς να το καταλάβει, βρέθηκε στην αγκαλιά του. Με τα απαλά, βαμμένα ροζ χείλη της απασχολημένα στα δικά του, και τα χέρια της γύρω από τις φαρδιές πλάτες του…
Οι μέρες έγιναν μήνες. Κι έτσι περνούσε ο καιρός. Μ’ εκείνη να είναι τρελά και πραγματικά ερωτευμένη μαζί του και να του κάνει όσα χατίρια περνούσαν από το χέρι της (εκτός ίσως από το να βάψει τα μαλλιά της ξανθά, γιατί το ξανθό σε συνδυασμό με το λευκό της δέρμα την έκανε χλωμή του θανάτου) και μ’ εκείνον να την λούζει με κοπλιμέντα, με φιλιά και με το καλύτερο σεξ που είχαν να κάνουν και οι δυο τους πολύ καιρό, και σε πολύ ικανοποιητική συχνότητα…
Μέχρι που μια μέρα, ο Φίλιππος άρχισε να απομακρύνεται σιγά – σιγά. Τα γλυκόλογα σταμάτησαν, τα καθημερινά μηνύματα με τα ερωτικά πειράγματα το ίδιο… Οι ερωτικές συναντήσεις, επίσης. Πάντα υπό το μανδύα της πολλής δουλειάς.
Ήταν φανερό ότι η Έλλη είχε ξεθωριάσει στα μάτια του. Δεν ήταν τόσο εντυπωσιακή και κούκλα πλέον όσο ο ίδιος της έλεγε.
Σίγουρα είχε βρεθεί κάποια άλλη στο δρόμο του. Κάποια που πληρούσε περισσότερες από τις προδιαγραφές του. Και σίγουρα ήταν ξανθιά, ναζιάρα, και μιλούσε νιαουριστά.
Και κάπως έτσι, η γυναίκα που έψαχνε να επενδύσει στη φιλία ενός άντρα για να χαλαρώνει με κάθε είδους συζήτηση στο τέλος της ημέρας, βρέθηκε να είναι θύμα της ιδιόμορφης γοητείας του Φίλιππου.
Και τις νύχτες, να κλαίει μόνη της για χάρη του, στο μαξιλάρι της.
Για την ιστορία, δεν του ζήτησε ποτέ ευθύνες. Ούτε τον αντιμετώπισε ποτέ γι’ αυτό. Ήξερε ότι έφταιγε η ίδια που παραδόθηκε σ’ εκείνο το γλυκό φιλί πάνω στα απαλά βαμμένα ροζ χείλη της. Έπρεπε να το σταματήσει εκεί και τότε. Όπως αποδείχτηκε, δεν είναι φτιαγμένη για τέτοιες ιστορίες. Γύρισε αδιαμαρτύρητα στη ζωή που μπορεί να υποστηρίξει. Σπίτι – δουλειά, δουλειά – σπίτι.
Ηθικό δίδαγμα; Πρώτα απ’ όλα, ελάχιστες γυναίκες είναι εκείνες που ταλαιπωρούν τους άντρες. Και είναι αυτές που έχουν αυτοπεποίθηση και τσαγανό.
Αν δεν έχεις, την πάτησες, γλυκιά μου… Και θα την πατάς πάντα.
Στη συνέχεια, οι περισσότεροι άντρες είναι στο στυλ του Φίλιππου. Και δεν έχει σημασία αν είναι όμορφοι ή άσχημοι. Σημασία έχει ότι είναι «παίκτες» και παίζουν γιατί απλά μπορούν.
- Την Kamala την προσέχει κανείς;
- Εσείς πόση Ματούλα φάγατε στη μάπα σήμερα;
- Παπάρα σε χωριάτικη σαλάτα
Στη βάση του, ο άνθρωπος δεν αλλάζει. Δεν μπορεί κάποιος που γουστάρει Porsche να συμβιβαστεί με Fiat-άκι, επειδή η Porsche του χαλάει συχνά.
Α! Και μην ξεχνάς: Ελάχιστοι άντρες είναι εκείνοι που δε βαριούνται τις γυναίκες τους και τους στέκονται κερί αναμμένο. Αν βρεις στο δρόμο σου κάποιον τέτοιον, αξίζει χρυσάφι. Θα σε έχει βασίλισσα.
Καλή τύχη στις υπόλοιπες, και… φτιάξτε γερό στομάχι, γιατί όλα είναι φυσιολογικά…
