Μας στέλνει ο Μιχάλης Δελλετέκος,
Η κυριαρχία είναι μία έννοια, που αν δεν την αντιλαμβάνεται ο αντίπαλος σου, χάνει το νόημα και τον λόγο ύπαρξής της. Σε καθαρά ψυχολογικό επίπεδο, η αποτροπή, η αποφασιστικότητα, η αξιοπιστία και η κυριαρχία είναι έννοιες που δομούνται πάνω στην πεποίθηση του αντίπαλου για σένα. Αν σε θεωρεί αξιόμαχο λειτουργούν ανασταλτικά. Αν σε θεωρεί πρόβατο λειτουργούν ενθαρρυντικά.
Οι πράξεις κυριαρχίας δεν βασίζονται τόσο στην αντικειμενική πραγματικότητα, όσο στην πρόσληψη αυτής. Πράξεις τέτοιου ύφους στοχεύουν στο συναίσθημα, όντας το μόνο ικανό να αποτυπώσει την πραγματικότητα στο υποσυνείδητο με όρους μη ρεαλιστικούς, σχεδόν μεταφυσικούς.
Αντιλαμβανόμενοι τις ανωτέρω ψυχολογικές παραμέτρους, η πραγματικότητα μετατρέπεται από μια γραμμική διαδικασία αιτίας και αποτελέσματος, σε μία χαοτική και άναρχη κατασκευή, όπου οι ισορροπίες είναι λεπτές και τα αποτελέσματα δεν είναι παρά μια αλληλουχία υπολογισμένων ρίσκων όπου η αλληλεπίδραση μεταξύ τους γεννά μια νέα αβεβαιότητα.
Στις κρίσεις που όλα είναι αβέβαια, το πλήθος εν είδει φόβου είναι αποπροσανατολισμένο, ενώ εκείνοι που έχουν αναγνώσει ορθά την κατάσταση, κεφαλαιοποιούν ποικιλοτρόπως.
Ως μια τέτοια κρίση θα πρέπει να αναγνώσουμε και την μαζική λαθρομετανάστευση. Η κινητοποίηση τόσων μηχανισμών, για να πείσουν την κοινή γνώμη ότι αυτό που γίνεται είναι φυσιολογικό και δεν θα έχει συνέπειες, είναι αξιοσημείωτη. Κρίση λοιπόν, γιατί υπό το πρόσχημα συγκεχυμένων εννοιών περί ελεημοσύνης και ανθρωπισμού, εκπαραθυρώνεται η μοναδική έννοια που χωρίς αυτήν δεν υπάρχει ασφάλεια. Η κυριαρχία.
Το άδειο πουκάμισο που βγήκε περιοδεία, το ξόανο των ΜΚΟ, ο σύγχρονος Δούρειος Ίππος που έχει και όνομα μάλιστα, είναι μια κατεξοχήν ψυχολογική επιχείρηση. Η ονοματοδοσία σηματοδοτεί την ληξιαρχική πράξη γέννησης. Πλέον δεν είναι απλά ένα ξύλινο σκιάχτρο, είναι… η “Αμάλ”, ζει ανάμεσα μας και το όνομα της αντιπροσωπεύει την ιδιοπροσωπία της στην κοινωνία. Όχι Ελπίδα, όπως είναι η ελληνική μετάφραση της λέξης, αλλά Αμάλ. Η δημιουργία οικειότητας είναι το πρώτο στάδιο αποδοχής.
Χαρακτηριστικό δε είναι το παρουσιαστικό. Όπως ο Δούρειος Ίππος ήταν ένα φαινομενικά άκακο ον που τίποτα δεν προμήνυε την επικινδυνότητα του, έτσι και το ξόανο των ΜΚΟ, έχει τη μορφή γυναίκας. Και ως ξεσπιτωμένη περιφέρεται στους δρόμους των πόλεων, εντός των τοίχων της Τροίας, να την γνωρίσουν τα παιδιά, να την αγαπήσουν και να τη συμπονέσουν. Να την αποδεχτούν δε, ως μέρος της κοινωνίας τους. Δεν υπάρχει πολιτισμός που να βλέπει την γυναίκα ως άμεσο κίνδυνο συνειρμικά. Αν και δεν ενθυμούμαι αν ο Ξένιος Δίας, υπαγόρευε να φροντίζεις και να τιμάς, αυτόν που αύριο θα σε αφανίσει.
Και έτσι περιφέρεται περήφανα το ξόανο ανά τις πόλεις και τις χώρες της Ευρώπης, σαν σύμβολο κυριαρχίας των λαθραίων έναντι των νόμιμων…
Βέβαια αυτή η γυναίκα, την οποία ούτε στοχεύουν, ούτε αγγίζουν τα βέλη της σύγχρονης φεμινιστικής παράνοιας, κουβαλάει μέσα της, τόσο μεταφορικά όσο και κυριολεκτικά, έναν ολόκληρο στρατό. Όπως ακριβώς ο Δούρειος Ίππος. Είτε γιατί όταν έρχονται ως προσφυγομάνες, έχουν η κάθε μία τουλάχιστον τρία παιδιά, είτε γιατί αυτά που έχουν, τα μεγαλώνουν εντός του ίδιου πολιτισμικού πλαισίου που κατάντησε τις χώρες τους ακατοίκητες ερήμους. Οι περισσότεροι τρομοκράτες ήταν μετανάστες δεύτερης, ακόμα και τρίτης γενιάς, γεννημένοι εντός των σπλάχνων των κοινωνιών που έφτασαν να μισούν θανάσιμα. Δεν είναι όλοι οι μουσουλμάνοι τρομοκράτες, αλλά στη συντριπτική τους πλειοψηφία, οι τρομοκράτες είναι μουσουλμάνοι!
Ωστόσο το παρουσιαστικό δημιουργεί ακόμη μια συνθήκη εξαπάτησης. Σκοπεύει να δημιουργήσει την αίσθηση ότι όσοι λαθραία έρχονται στην Ελλάδα και την Ευρώπη είναι γυναικόπαιδα κατατρεγμένα, με την ελπίδα (αμάλ) να γλιτώσουν από τον πόλεμο. Η πραγματικότητα βέβαια έχει άλλη άποψη με την συντριπτική τους πλειοψηφία να είναι άντρες μεταξύ 18-35, αυτό που θα έλεγε κανείς καλοπροαίρετος, σε στρατεύσιμη ηλικία.
Και έτσι περιφέρεται περήφανα το ξόανο ανά τις πόλεις και τις χώρες της Ευρώπης, σαν σύμβολο κυριαρχίας των λαθραίων έναντι των νόμιμων, εκείνων που θεωρούν τη γυναίκα κατώτερη της κατσίκας έναντι εκείνων που την θεωρούν θεομήτωρα και των πολυεθνικών απρόσωπων λόμπι έναντι των εθνών – κρατών. Όσα δεν πέτυχε η δεκαετής πολιορκία της Τροίας, τα πέτυχε ένα ξύλινο άλογο σε ένα βράδυ. Έτσι και τώρα ένα κούφιο ξύλινο κουφάρι, που μαζί του φέρει το μεγαλύτερο σκοτάδι που έχει γνωρίσει η ανθρωπότητα, παρελαύνει περήφανα θεωρώντας εαυτόν νικητή.
Για τους προσκυνημένους, ο μόνος τρόπος για να σταματήσουν οι ροές είναι να εκλείψει ο πόλεμος. Για εμάς, είναι απλά να σταματήσουν να υπάρχουν κίνητρα και να φυλάσσονται τα σύνορα. Αλήθεια εσείς τι από τα δύο θεωρείτε πιο πιθανό να συμβεί;
