Μας στέλνει ο Χρόνης Φουντουκίδης,
Σε αὐτοῦς τοῦς δύσκολους καιροῦς που ζοῦμε, σὲ ὄποια μεριά καὶ ἄν κοιτάξουμε, σὲ ὄποιο μέσο πληροφόρησης καὶ ἄν στραφοῦμε, θα βομβαρδιστοῦμε ἀπό μηνύματα ἠττοπάθειας καὶ ἀπαισιοδοξίας ὄσο ἀφορά τήν χώρα μάς. Ἀκόμα καὶ ἄν ἐπιλέξουμε νά ακολουθήσουμε τα παγκόσμια γεγονότα, πάλι ἔνα μαύρο πέπλο γιά το μέλλον, θα σκιάσει τόν οὐρανό μάς. Εἶναι εὔκολο να μάς κυριεύουν ἄσχημα συναισθήματα ὄταν βλέπουμε τήν πορεία τής χὠρας μάς τα τελευταία 20-40 χρόνια, καὶ ἀκόμα πιό εὔκολο να αφήσουμε τόν εαυτό μάς να πέση σε μία κατηφόρα ἀπαισιοδοξίας ὄσον ἀφορά το μέλλον μάς, το μέλλον τής πατρίδος μας καὶ το μέλλον τῶν παιδιῶν μάς.
Ἀλλά θα πρέπει να ενδώσουμε σε αὐτό; Εἶναι τα πράγματα τόσο ἄσχημα ὄσο τα παρουσιάζουν ἠ τηλεόραση, οἰ εφημερίδες καὶ γενικά ὄλα τα ΜΜΕ;
Εἴμαστε ἀπόγονοι ἀπό τόν πιό περίφανο καὶ ἔνδοξο λαό καὶ ἔναν ἀπό τοῦς ἀρχαιὀτερους που πέρασε ἀπό το πρόσωπο τής γής. Παρόλο που πέρασαν 3-4000 χρόνια ἀπό τότε που οἰ πρῶτοι προγόνοι μάς ἔκαναν τον τόπο που ζοῦμε σπίτι τους, μποροῦμε να καταλάβουμε αὐτά που ἔγραφαν καὶ τι ἔλεγαν γιατί ἔχουμε τήν ἴδια γραφή καὶ γλώσσα. Κάτι που κανἐνας ἄλλος λαός δέν μπορεί σε όλη τη γη σήμερα.
Το ἔθνος μάς ἤρθε αντιμέτωπο με ἀφανισμό πάρα πολλές φορές, ἀλλά ἐδώ εἴμαστε ἀκόμα. Κανένας δέν τα κατάφερε να μας ἐξαλείψει. Ἄς δοῦμε λίγα ἀπό αὐτά τα γεγονότα.
Ἀπό τήν ἀρχαιότητα κιόλας καὶ ὄταν ἀκόμα το ἔθνος μάς αποτελούνταν ἀπό πόλεις-κράτη, εἴχαμε ἐχθρούς που κάνανε σκοπό τής ζωής τους να μάς καταστρέψουν. Οἰ Πέρσες ἤθελαν να καταστρέψουν τήν κουλτούρα μάς, τήν γλώσσα μάς, καὶ ὄτι μάς ἔκανε Ἔλληνες. Δέν τα κατάφεραν. Ὄλοι γνωρίζουμε τι ἔγινε στό Μαραθώνα, στίς Θερμοπῦλες καὶ στή Σαλαμίνα.
Ἐκατοντάδες χρόνια ἀργότερα, οἰ Ρωμαίοι, κατάκτησαν ὄλη τήν Ἐλλάδα. Ἀλλά ἐμείς εἴμασταν αὐτοί που τοῦς κατακτήσαμε στό τέλος, με τήν δυνατή κουλτούρα μάς καὶ ὔστερα για δεύτερη φορά καταφέραμε να γίνουμε αὐτοκρατορία με το ἔνδοξο Βυζάντιο.
Το Βυζάντιο που ἤταν σάν φάρος φωτός μέσα στό στοτάδι, περικυκλωμἐνο ἀπό ἐχθρούς που το μόνο που ἤθελαν ἤταν ἠ ἀπόλυτη καταστροφή του. Οἰ Οστρογότθοι, οἰ Βησιγότθοι, οἰ Βούλγαροι, οἰ Σελτζούκοι, οι Ὀθωμανοί…
Ἀκόμα καὶ ὄταν ἠ Ἐλλάδα ἦλθε ὐπό τήν σκλαβιά τοῦ Τουρκικοῦ ζυγού, ἀκόμα καὶ ὄταν οἰ Τούρκοι κάνανε το παν για να ἐξισλαμίσουν τοῦς Ἔλληνες, ἀκόμα καὶ ὐπό το φόβο τοῦ θανάτου, οἰ πρόγονοι μας, ἔκαναν τα πάντα για να κρατήσουν ζωντανή τήν Ἐλληνική γλώσσα, τήν Ἐλληνική κουλτούρα, τήν Ἐλληνική συνείδηση, τήν Ἐλληνική φλόγα. Ἠ Ἐκκλησία με τα κρυφά σχολειά, κατάφερε να διατηρήσει τήν Ἐλληνική γλώσσα αὐτούσια ἀπό τα ἀρχαία χρὀνια, σε πολλές πολλές γενιές ὐπό τόν Τουρκικό ζυγό.
Δέν ἀμφισβητῶ πως ζούμε σε δύσκολες γιά το ἔθνος ἠμέρες. Ἀλλά ἄς ἀναρωτηθούμε ὄλοι. Εἴμαστε σε πιό δύσκολες συνθήκες ἀπό αὐτές που ἤταν οἰ ἤρωες μάς; Ἀπό αυτές που ἤταν ὀ Μιλτιάδης ἤ ὀ Λεωνίδας, ὄταν ἔβλεπαν την ἀπέραντη Περσική αὐτοκρατορία να ἔρχεται; ἤ ὀ Κων/νος Παλαιολόγος που πάνω ἀπό τα τείχη τής Πόλης ἔβλεπε τοῦς χιλιάδες Ὀθωμανοῦς; ἤ ό Κολοκοτρώνης; ὀ Παπαφλέσσας; ἠ Μπουμπουλἰνα; ὀ Ἄνδροὐτσος; Που ὄλοι τους με μια χούφτα ἄντρες τα ἔβαλαν με μία αὐτοκρατορία; Ἀκόμα καὶ 80 χρόνια πριν ἀπό τώρα, στό Β.Π.Π. στήν Μακεδονία οἰ Βοὐλγαροι κάνανε ὄ,τι μπορούσαν για να σβήσουν κάθετι Ἐλληνικό. Κατέστρεψαν σχολεία. Ἀπαγόρεψαν τήν Ἐλληνική γλώσσα. Σκοτώσανε δασκάλους. Ἤταν οἰ ἀδελφοί μάς τότε σε καλλίτερη κατάσταση ἀπό ἐμάς σήμερα; Ὄλα αὐτά καὶ ἀλλά πολλά τα περάσαμε ἀλλά δεν γονατίσαμε. Εἴμαστε ἐδώ σήμερα, μιλάμε τήν γλώσσα τῶν προγόνων μάς καὶ ἔχουμε τα ἤθη καὶ ἔθιμα που αὐτοί εἴχαν. Ἔχουμε το ἴδιο αἴμα.
Μπορεί να ζούμε σε δύσκολες μέρες, ἀλλά ἄν βγούμε ἔξω, σε κάθε γειτονιά θα μπορέσουμε να μετρήσουμε δεκάδες Ἐλληνικές σημαῖες να κυματίζουν περήφανα. Δεκάδες σημαῖες ἀπό ἀπλούς ἀνθρῶπους που ἀγαπάνε τήν χώρα τους. Ἀπό ὄτι θυμάμαι τίς προηγούμενες δεκαετίες αὐτό δέν ὐφίσταντο. Θυμόμαστε το 2020 ὄταν ὀ ἐχθρός ἀπό ἀπέναντι με ἀσύμμετρο πόλεμο ἔστηλε στήν πόρτα μας στόν Ἔβρο χιλιάδες ἀνθρῶπους, πως ὄλη ἠ Ἐλλάδα ἐνῶθηκε καὶ ἔγινε σαν μία γροθιά καὶ στάθηκε στό πλευρό τοῦ στρατοῦ μας. Πως ἀπό ὄλη τήν χώρα ἔστελναν πράγματα καὶ πήγαιναν ἐθελοντές γιά να βοηθήσουν τοῦς στρατιῶτες μάς στόν Ἔβρο που φυλούσαν τα σύνορά μας. Στά νησιά με βἀρκες οἰ ντὀπιοι ψαράδες πήγαιναν στίς φρεγάτες μάς, τρόφιμα, ἤ ὄτι ἄλλο χρειάζονταν.
Ὄλοι ἤμασταν ἔνα.
Αὐτά τα γεγονότα δέν εἶναι απαισιοδοξία. Το αντίθετο. Εἴμαστε οἰ ἴδιοι Ἔλληνες που το 1940 γέμιζαν τα τρένα γιά να πάνε στό μἐτωπο στήν Ἤπειρο να πολεμήσουν τοῦς Ἰταλοῦς, γιά να προστατέψουν τίς οἰκογένειές τους, παρόλο που γνώριζαν πως μπορεί να μήν ἐπιστρέψουν ποτέ.
Δέν ἀλλάξαμε.
Ναὶ ζοῦμε σε ἄσχημες μέρες. Ναὶ κατακλυζόμαστε ἀπό ἀπαισιοδοξία καὶ μιζέρια. Ἀλλά ἔχουμε κάθε λόγο να ἔχουμε ψηλά το κεφάλι. Να εἴμαστε αἰσιόδοξοι γιά το μέλλον. Ἠ πλειοψηφία εἶναι μαζί μάς. Ἠ πλειοψηφία εἶναι πατριῶτες που ἀγαπάνε τήν πατρίδα τους. Τήν θρησκεία τους καὶ τήν οἰκογένειά τους. Ὀ ἐκφυλισμός καὶ ἠ παρακμή εἶναι γύρω μάς ἀλλά δέν θα μας καταβάλει. Με ψηλά το κεφάλι, θα πάμε μπροστά. Εἴμαστε Ἔλληνες. Καὶ εἴμαστε περήφανοι. Δέν κατάφεραν να μάς ἐξαλείψουν γιά χιλιάδες χρόνια.
Δέν θα τα καταφέρουν οὖτε τώρα.
