Το φαινόμενο του action star της δεκαετίας του ‘80 είναι μια μορφή σύγχρονης μυθολογίας. Η δημιουργία Alpha αρσενικών αρχετύπων και προτύπων επιδρούσε πάντα καταλυτικά στην διαπαιδαγώγηση των μικρών αγοριών και έθετε τις βάσεις για την αυριανή αρρενωπή συμπεριφορά τους και την αντιμετώπιση των προκλήσεων και των κινδύνων της ζωής.

Από την εποχή του Ομήρου και του Απολλόδωρου, όλοι οι αρχαίοι Έλληνες και ολόκληρος ο Δυτικός πολιτισμός εν συνόλω, μεγάλωναν με τους μύθους του Ηρακλή, του Θησέα, του Αχιλλέα, του Περσέα, του Οδυσσέα κ.α. Ο Μέγας Αλέξανδρος ήταν ένα fanboy της Ιλιάδας και του Αχιλλέα, κάτι που επέδρασε καταλυτικά στην εξέλιξη του, οι Σπαρτιάτες θεωρούσαν εαυτούς απευθείας απογόνους του Ηρακλή, ενώ και χιλιάδες διασκευές και απεικονίσεις της Αρχαίας Ελληνικής Μυθολογίας έγιναν μέχρι και σήμερα από τιτάνες της τέχνης.

Πρότυπο αρρενωπής συμπεριφοράς και γενικά δεξιόστροφης CHAD νοοτροπίας τουλάχιστον στα νιάτα του, παρά τις cringe προσπάθειες των βαλκάνιων femmicomies, ο Άρνολντ παραμένει ένας πραγματικός ημίθεος θετικής ενέργειας, με ένα απίστευτα διδακτικό και αισιόδοξο lifestory που ξεκινά σε ένα χωριό της Αυστρίας το 1947 και καταλήγει στον Όλυμπο του Body Building, στο Hollywood στην Πολιτική.

Γενικά σοβεί ένας παγκόσμιος ολοκληρωτικός πόλεμος για την ταυτότητα της σύγχρονης κουλτούρας και πολιτισμού (Culture War) και πιστεύω μια ανάδρομη σε μια εποχή αρρενωπότητας, ευμάρειας, προκοπής, επιτυχίας και επακόλουθης καλλιτεχνικής έμπνευσης και μαγείας θα είναι βάλσαμο στην πνευματική ψώρα του πολιτισμικού Μεταμαρξισμού που πλέον έχει προσβάλλει σχεδόν τα πάντα και επιτίθεται ανοικτά και αλύπητα στην Ανδρική Φύση και Ψυχή.

Εποποιία Εξολοθρευτή

Ο τεχνοφοβικός εφιάλτης του James Cameron, που άλλαξε την έννοια της περιπέτειας επιστημονικής φαντασίας, ένας εμβληματικός ρόλος για τον Arnie, που με την τευτονική του ψυχρότητα και σωματοδομή, την αυστριακή προφορά θύμιζε υποσυνείδητα SS.

Πείθει ότι πρόκειται για τον cyborg (android ακριβέστερα), τον Άγγελο του Θανάτου, τον ακατανίκητο καταλυτικό παράγοντα των χαοτικών παραδοξολογικών αλληλεπιδράσεων ενός δυστοπικού μέλλοντος, σε μια μάχη πέρα από τον χρόνο.

Απαλλαγμένος από την οποία ανθρωπινή ψυχοκοινωνική τροχοπέδη, όπως φόβος, έλεος, διαπραγμάτευση, τύψεις κτλ αποτελεί την τέλεια μηχανή θανάτου. Ανελέητος και συστηματικός μια φαντασίωση του μέσου ανθρώπου να απαλλαχθεί από κάθε αναστολή, ουσιαστικά μια ρομποτική εκδήλωση του ζωώδους ασυνείδητου του ανθρώπου και που ουσιαστικά παλεύει με όλα αυτά που μας κάνουν ανθρώπους και με το ιερό ζεύγος ηρώων που θα γεννήσει τον προφητευμένο Μεσσία του Terminator saga τον John Connor.

Τι να πει κανείς για το Saga του Εξολοθρευτή, όλες οι σκηνές ανήκουν στο πάνθεον του σινεμά της επιστημονικής φαντασίας ειδικά στα δύο πρώτα μέρη. Στο Τhe Terminator (1984) ανυπέρβλητη παραμένει η σκηνή της εφόδου στο τμήμα με την διαβόητη ατάκα που έμεινε στην ιστορία και έγινε σήμα κατατεθέν του Arnold το “I’ ll be back…” και το είδαμε να το επαναλαμβάνει έκτοτε σε πολλές ταινίες , πάντα ως κλείσιμο του ματιού στους fans του.

Στο πιο εντυπωσιακό και απόλυτο blockbuster Terminator 2:Judgement Day (1991) όπου από Άγγελος του Θανάτου και B-movie villain κάποιου slasher, γίνεται προστάτης-ήρωας πατρική φιγούρα, αλλάζοντας “ομάδα”.

Η σκηνή της καθόδου στο λιωμένο μέταλλο κάνει ακόμα και σήμερα μεγάλους άντρες να κλαίνε σαν παιδάκια.

Tέτοια ήταν η επίδραση στην pop κουλτούρα, που όταν επανήλθε στο ρόλο όλοι παρέβλεψαν ότι ήταν 54-55 ετών στο Terminator 3, το οποίο δεν φτάνει στα επίπεδα του 1 και 2 αλλά φαντάζει μακράν καλύτερο από woke αηδίες.

Επέστρεψε ως το βελτιωμένο T-850, και σε επική φόρμα, παρά τα χρονάκια του και την εγχείρηση καρδιάς που έκανε το 1997 και μάλιστα ξεσκίστηκε για να φτάσει στα ίδια σωματικά επίπεδα με Τ2, παρότι στο πρώτο ήταν ελαφρώς πιο ογκώδης (καμιά σχέση βεβαία με την αγωνιστική του κατάσταση δεκαετία 70 ως Mr.Olympia ) κάτι που λειτουργεί καθότι όλα τα Τ-800 είναι διαφορετικά «μηχανήματα» από γραμμή παράγωγης του Skynet σε όλες τις ταινίες.

Ακόμα και στα τραγικά σκουπίδια Genesys και Dark Fate είναι το μόνο στοιχείο που αξίζει και ειδικά στο Genesys ήταν σε εκπληκτική φόρμα για 66-67 ετών, σχεδόν στα ίδια επίπεδα με T2-T3 αν και στο Dark Fate στα 72 πλέον μετά το καρδιακό που υπέστη πρόσφατα, είχε ένα πιο συνηθισμένο και αδιάφορο (όπως και η ίδια η ταινία) σώμα.

Μόνο στο Terminator Salvation δεν έπαιξε αυτοπροσώπως αλλά και πάλι υπήρχε το cgi T-800 που ήταν λιγάκι φιλόδοξη ιδέα για την εποχή και δεν πολυλειτούργησε, αν και πιστεύω θα έγινε χαμούλης στις αίθουσες, όταν έσκασε μύτη μέσα από την κρυογονική αποθήκη του Skynet και είναι από τις ταινίες που ένα cgi φρεσκαρισματάκι για τα 4K bluray στην συγκεκριμένη σκηνή α λα Wars θα την βοηθούσε.

Τotal recall [Ολική Επαναφορά -1990]

Ψαγμένο και πανέξυπνο σενάριο βασισμένο σε βιβλίο του Phillip K. Dick, με την νευρώδη και δεξιοτεχνική σκηνοθεσία του Paul Verhoeven, αποτελεί -κατ’ εμέ- τον τέλειο συνδυασμό ταινίας-οχήματος για έναν απόλυτο action superstar, όπως ήταν το 1990 ο Arnold, αλλά και ψαγμένης sci-fi ταινίας που ξεφεύγει από τα b-movie κλισέ σχετικά, αλλά και απολυτά διασκεδαστικής πρωτότυπης sci-fi action movie μια κλασική ταινία με διφορούμενο απίστευτο τέλος, που ακόμα ψάχνουμε αν ήταν όνειρο ή όχι.

Μια Sharon Stone στο peak της ομορφιάς της, σε σημεία που κάνει την Λατίνα βασική πρωταγωνίστρια Μελίνα να μοιάζει συνηθισμένη, παρότι σέξι κι αυτή και γενικά αμετανόητα και σχεδόν ηδονικά υπερβίαια, χωρίς να κρατάει τίποτα πίσω. Όλα στην μάπα, στο χαρακτηριστικό στυλ του Verhoeven, με φοβερά σκηνικά και εφέ, γενικότερη κατασκευή κόσμου της ταινίας προ της cgi τεχνολογικής επανάστασης στα 90s.

Επικοί και οι δεύτεροι ρόλοι, όπως και η τρελή σάτιρα, οι φοβερές ατάκες και τα comic reliefs, βλέπεται ξανά και ξανά. Αριστούργημα ταινίας Schwarzenegger και γενικά αριστούργημα, πολύ μπροστά από την εποχή του, που δεν ξαναβγαίνει, ειδικά με τις πολιτικά ορθές woke φλωριές που βγαίνουν σήμερα. Καλά για το reboot …ασχολίαστο,πέρασε και δεν ακούμπησε και καταδεικνύει την κατάντια του μοντέρνου woke Hollywood.

Predator [Κυνηγός -1987]

Ταινία θρίλερ επιστημονικής φαντασίας μεταμφιεσμένη σε b-movie περιπέτεια δράσης. Ταινία-τεστοστερόνη, εμβληματική ταινία όπου βασικά ο Arnold βρίσκει τον δάσκαλο του (μην πω τον “μπαμπά” του) και γίνεται το θήραμα και πρέπει να ταπεινωθεί να πονέσει και υπερβάλλει εαυτόν, ώστε να καταβάλει έναν ακατάβλητο μυστηριώδη εχθρό πέρα από κάθε φαντασία.

Μαζί με μια ομάδα badasses commandos, με επικεφαλής τον ίδιο τον Apollo Creed. Υπήρχε σκέψη να προταθεί ο ρόλος στον Sly και να το πήγαιναν για τριπλό crossover Rambo/Alien/Predator, αλλά τότε πολύ πριν τα συνδεδεμένα σύμπαντα της Μarvel και της DC, δυστυχώς θα χρειαζόταν μόνο 40-50 εκατομμύρια δολάρια για τους δυο βασικούς πρωταγωνιστές πριν καν ξεκινήσει η παράγωγη, το σενάριο θα αποδεικνυόταν άθλος ώστε να τους χωρέσει και τους δύο και να ικανοποιήσει τα τεράστια εγώ τους. Έτσι δυστυχώς δεν είδαμε ποτέ Arnold Schwarzenegger και Sylvester Stallone, όπως είδαμε Γκάλη-Γιαννάκη (όχι τον admin μας) στην ίδια «ομάδα» και ταινία στην ακμή τους, παρά μόνο όταν γέρασαν πια στους Αναλώσιμους και στο Escape Plan. Κοντά στο να τους δούμε μαζί φτάσαμε και το 1997, καθώς το Face/off γράφτηκε για αυτούς, αν και θα ήθελα να δω πως θα καλύπτανε τους 15 πόντους που τους χωρίζουν υψομετρικά.

Στο Predator ζήταγε πολλά φράγκα ο Stallone πριν καν αρχίσει η παράγωγη και είχε πρόβλημα τότε με Arnie.

Πάντως σήμερα που είναι κολλητάρια, κάνουν πλάκα για την ψευτοκόντρα τους. Άλλος Εγώ που έλεγε και ο Ζήνων για την φιλία, Alter Ego πραγματικά, ο ίδιος άνθρωπος στο σε άλλο σώμα όπως έλεγε ο Πλάτων επίσης περί φιλίας και όπως δήλωσε χαρακτηριστικά και ο Sly, σε συνέντευξη πρόσφατα.

Το να πολεμάς έναν τεχνολογικά υπερεξελιγμένο εξωγήινο μέσα στην ζούγκλα, που φέρνει μνήμες Βιετνάμ στους Αμερικάνους, μόνος επιζήσας στο τέλος και με πρωτόγονα όπλα Νεάντερνταλ σε στυλ Apocalypto(2006), τότε είσαι εκπληκτική ταινία πραγματικής απόδρασης και ο λόγος που γουστάρουμε ταινίες δράσης και επιστημονικής φαντασίας με Alpha Male ανδροπρεπή λογική.

Πραγματικό έπος με φοβερή ατμόσφαιρα, σε σκηνοθεσία John MacTiernan που έκανε και τα δύο καλύτερα Die Hard και που καθόρισε τα πρότυπα της ανδροπρέπειας δεκαετία ’80, με επικές ατάκες και σκηνές όπως “… a sexual tyrannosaurus just like me” από τον θεούλη Jesse Ventura ή το εμβληματικό πια “Get to da choppa!” ή το “I ain’ t got time to bleed” ή τρολ πραγματικά badass “…if it bleeds we can kill it” ή η all time αγαπημένη ατάκα του Arnie, όπως δήλωσε πρόσφατα το “Stick around!” και φυσικά το επίσης εμβληματικό “…you’ re one ugly mother fucker”.

Commando -1985

Σχεδόν παρωδία αλλά αυτό το σχεδόν είναι που την κάνει μοναδική, cheesy, over the top b-movie αισθητική, απλοϊκό σενάριο, υπερβολική, με τρέλες απιθανότητες, αλλά τόσο γαμάτη!

Ταινία-απάντηση του Άρνολντ στα Rambo, ταινία σαν live action πραγματικό videogame, τελείως 80s, με αυτοσυνείδηση της καφρίλας που το διέπει. Φοβερά διασκεδαστική με πολύ χαρακτηριστικό εμπορικό soundtrack από τον James Horner, με θεϊκά σκηνικά και σκηνές μάχης, με δυνατούς αλλά και γραφικούς κακούς, όπως ο Freddie Mercury οn steroids Bennett, που μοιάζει ότι μόλις βγήκε από το Blue Oyster του Police Academy παρέα με τους Village People και τον John Matrix να τα βάζει με έναν ολόκληρο στρατό νοτιοαμερικάνου (μάλλον κομμουνιστή) δικτάτορα σε μια φανταστική Χώρα την Val Verde, που χρησιμοποιήθηκε και στο Die hard 2 και άρα John Mclain και John Matrix ζουν στο ίδιο σύμπαν και θα μπορούσε θεωρητικά να γίνει ένα crossover.

Χαμός, πραγματικά μούσκουλα, όπλα ,εκρήξεις, καταδιώξεις, επικές ατάκες, ξυλίκι και badass-ιλικι με το Άρνολντ ίσως στην καλύτερη του φόρμα σε ταινία με κορμί αρχαίου Έλληνα Θεού. Tι άλλο να ζητήσει ένας έφηβος αλλά και μεγαλύτερος για την διασκέδαση και την ψυχική απόδραση στα 80s αλλά και σήμερα. Βασικά κινείται στον μύθο του φαινόμενου του Άρνολντ που ξεκίνησε από τον Conan και καθιερώθηκε με τον Εξολοθρευτή και τον επεκτείνει. Σήμερα έχει απόλυτο Cult μεγαλείο όπως και όλη σχεδόν η φιλμογραφία του Arnie.

Conan the Barbarian-1982 και Conan the Destroyer-1984 [Κόναν ο Bάρβαρος]

Η προϊστορική ταινία φαντασίας στην αυγή του πολιτισμού, που εκκίνησε τον μύθο του κινηματογραφικού Schwarzenegger (ήταν ήδη μύθος στο Body Building ) απαντώντας στον Nιτσεϊκό Γρίφο του Ατσαλιού, δηλαδή της ακατάβλητης θέλησης και στωικής αντιμετώπισης των δυσκολιών που σε οδηγούν στο μεγαλείο.

O Άρνολντ έδεσε τέλεια με το ρόλο. Λιγομίλητος και επιβλητικός super alpha male, έδειξε ότι δεν ήταν μόνο για αθλιότητες όπως το Ηρακλής στην Νέα Υόρκη(1970) και επέδειξε και ένα κάποιο δραματουργικό ταλέντο, πάντα βέβαια στο σύνηθες στυλ του, όπως στην τελική αναμέτρηση με Thulsa Doom, τον πάντα μεγαλοπρεπή James Earl Jones, την φωνή του Darth Vader, ο οποίος εκτέλεσε και χρέη voice coach-εκπαιδευτή του Arnie, στο πως να εκφέρει κάποιες ατάκες.

Στα πιο τυποποιημένα sequels επισφραγίστηκε αυτή η καταπληκτική χημεία με το ρόλο του Conan και τον ανήγαγε σε σούπερσταρ που όδευε προς το εργοστάσιο παράγωγης του Skynet στο Terminator.

Running Man [O Άτρωτος -1987]

Άλλο ένα cyber punk 80s όχημα για τον Arnie, βασισμένο σε βιβλίο του Stephen King, με θεματικές καταπιεστικής ολοκληρωτικής κοινωνίας του σχετικά κοντινού μέλλοντος που έχει θεσπίσει μεταμοντέρνες εκτελέσεις Ρωμαϊκής Αρένας υπό μορφή reality τηλεπαιχνιδιού.

Mε κύριο Κακό τον Αμερικάνο “Ανδρέα Μικρούτσικο” και γενικά την κυνική μενταλιτέ του κανιβαλισμού των αντιφρονούντων στο βωμό της τηλεθέασης και των views των Fake News Media. Mιά παρόμοια φάση με αυτή της cancelation κουλτούρας, που βλέπουμε και σήμερα, δηλαδή της διαδικτυακής εκτέλεσης και εξαφάνισης όσων έχουν μια αντίθετη γνώμη από τα νεομαρξιστικά φρικιά υστερικού έλεγχου της Silicon Valley και όσους θίγουν τα ιερά τοτέμ των προστατευμένων ομάδων, όπως οι άνθρωποι του Aλφαβήτου ή οι διάφοροι ευπαθείς.

Προέβλεψε μέχρι και τα deepfakes δηλαδή την αντικατάσταση προσώπου μέσω Α.Ι. σε βίντεο και έθεσε ερωτήματα για το πως μπορεί να χρησιμοποιηθεί η υψηλή τεχνολογία για χειραγώγηση των αδαών noob NPC μαζών.

Yπερβολικό σε σημεία, με λιγάκι τηλεοπτικού επίπεδου πλάνα και σενάριο, χωρίς όμως να γίνεται cringe και να γελοιοποιείται. Παρά πολύ διασκεδαστική και οι μονομαχίες του άοπλου Arnie, στην φουτουριστική αρένα του reality σόου, με τους πάνοπλους over the top σχεδόν comic book εκτελεστές έχουν μείνει στην ιστορία. Όλοι είναι ένας και ένας και τους αποχαιρετά όλους με μυθικές ατάκες όπως “…here’ s sub zero now plain zero” (το οποίο βεβαία είναι υψηλότερο του sub zero αλλά whatever για αυτό αγαπάμε Άρνι, για την αμετανόητη καφρίλα και την ψιλοανεγκέφαλη διασκέδαση χωρίς πολλές κουλτούρες κι ανατροπές προσδοκιών). Μου θυμίζει Anime/Manga αυτή η ταινία και έχει μια Blade Runner αισθητική, άνετα θα μπορούσαν να ανήκουν στο ίδιο σύμπαν., Επίσης μου θυμίζει παιδικό δεκαετίας ‘80, δηλαδή ενώ απευθύνεται σε ενηλίκους έχει μεγάλη απήχηση και σε παιδιά κυρίως προ-εφήβους/εφήβους με εύστοχα κοινωνικά μηνύματα και σάτιρα περί ηδονιστικής αποκτήνωσης, πνευματικής αποχαύνωσης και λοβοτομής, αλλά και γενικής «Αρενοποίησης» που προκαλεί η υπέρμετρη προβολή της σύγχρονης τεχνολογίας και πως μπορεί να χειραγωγεί και να διαστρέφεται η αλήθεια ανάλογα με τα συμφέροντα της εκάστοτε Οργουελικού τύπου Εξουσίας, που διαχειρίζεται τα μέσα.

Η επιτυχία αυτής της ταινίας οδήγησε τον Άρνολντ να κυνηγήσει τα δικαιώματα της Ολικής Επαναφοράς και να προσλάβει τον Verhoeven να σκηνοθετήσει.

End of Days [Το Tέλος του Kόσμου -1999]

Arnold vs Σατανά! Έτσι διαφημίστηκε ατυχώς η ταινία αυτή, πιστεύω ότι δεν του ταίριαζε του Arnie, αλλά έπαιξε γαμάτα, όσο καλύτερα μπορούσε.

Επέδειξε τέλεια την εσωτερική μαυρίλα της κατάθλιψης, που προκαλείται από την δολοφονία της οικογένειας του και την οποία κοιτά να εκμεταλλευτεί προς όφελος του ο Σατανάς όπως και στον Εξορκιστή με το θάνατο της μάνας του Father Carras η δαιμονική οντότητα του Pazuzu.

Με άλλον στο ρόλο, για παράδειγμα τον Bruce Willis, θα ήταν τελείως διαφορετική ταινία. Δεν είναι τόσο κακή όπως λένε κυρίως αυτοί που δεν γουστάρουν τον Arnie, η ταινία έχει τα πάντα: Arnie 90s δράση, όλα τα στοιχεία ενός μεταφυσικού θρίλερ, με γαμάτες no fucks given σκηνές (η σκηνή του τρίο του Σατανά με μάνα και κόρη του σατανιστή αρχιερέα όλα τα λεφτά πραγματικά edgy) με πολύ καλό τον Gabriel Byrne ως Σατανά που δείχνει να διασκεδάζει στον ρόλο. Γαμάτα σκηνικά, καλά εφέ, ωραία ατμόσφαιρα και φωτογραφία, καταπληκτικό ανατριχιαστικό soundtrack από John Debney, που έκανε και το αριστουργηματικό soundtrack του Passion of the Christ του Mel Gibson.

Ειλικρινά δεν μπορώ να καταλάβω γιατί θάφτηκε έτσι αυτή η ταινία. Πραγματικό guilty pleasure, ένοχη απόλαυση a choir boy compared to me a choir boy…

Twins [Οι Δίδυμοι -1988]

Ο Arnie σε κόντρα ρόλο γενετικού πειράματος υπεράνθρωπου, αγαθού γίγαντα με IQ150 αλλά και noob επαρχιώτη, που κατεβαίνει στην μεγαλούπολη και κάνει ερωτήσεις του στυλ “…έναν Γιώργο τον ξέρεις;…” ή να συγκρίνει τους τεράστιους δικέφαλους του με αυτούς του Rambo, σε αφίσες σε με πολύ troll μπηχτή στον Sly, πάνω στο peak της κινηματογραφικής κόντρας τους, αλλά και φυσικά ως ο απίθανος δίδυμος αδελφός του πανούργου απατεώνα επιπέδου Αρτέμη Σώρρα, Danny De Vito, αυτόματο κωμικό μεγαλείο και φοβερή χημεία των δύο Δίδυμων.

Μια ταινία από τον εξπέρ του είδους, τον Ivan Reitman σκηνοθέτη των Ghostbusters (1984), με ίσες δόσεις μελοδράματος και ρομαντικής κομεντί δηλαδή δραμεντί. Mια καλογραμμένη feel good κωμωδία περί μοναξιάς, εγκατάλειψης, επανασύνδεσης και γενικά οικογενειακής θαλπωρής και εμπιστοσύνης στην μεγαλούπολη που εξέπληξε με την ζεστασιά και την καλή καρδιά της δείχνοντας ότι ο Arnie, δεν είναι ο επιφανειακός μονοκόμματος υπερήρωας και το ατάλαντο κομμάτι κρέας, όπως τον κατηγορούσαν οι haters και οι διάφοροι σνομπ θολοκουλτουριάρηδες κριτικοί κινηματογράφου.

Αυτή η ταινία συνέδραμε στο να κάνει τον Εξολοθρευτή καλό στο Τ2 ο Cameron. Υπάρχουν σκέψεις για sequel με Eddie Murphy ως τρίτο δίδυμο αδελφό στο woke πνεύμα της εποχής, αλλά μάλλον είναι κακή ιδέα μη σώσει και γίνει…

Eraser [Απόλυτη Διαγραφή -1996]

Πολύ δεμένη ταινία σφιχτή με πολύ καλό σενάριο με ίντριγκα ταινία κομμένη και ραμμένη στο στυλ του Arnie και όπως αυτός πέρασε στην Pop κουλτούρα, ίσως η τελευταία πραγματική Arnie ταινία.

Tα έχει όλα ατάκες, δράση, φουτουριστικά υπερόπλα διασκεδαστικούς side kicks, ανατροπές δολοπλοκίες προδοσίες με James Caan (Sonny στον Νονό) στο ρόλο του γλοιώδη διεφθαρμένου πρώην συναδέλφου στο FBI, χιουμοριστικές στιγμές, όπως η σκηνή στο gay bar, όπου έκρυψε τον μαφιόζο προστατευόμενο μάρτυρα ή η σκηνή όπου αφού έχει διαφύγει από το αεροπλάνο και έχει γλυτώσει τελευταία στιγμή με εφεδρικό αλεξίπτωτο από την ελεύθερη πτώση και διαπραγματεύεται την “ενοικίαση” του φορτηγού του πατέρα τους και που του ζητούν 50 bucks…

Γαμάτες σκηνές η μια μετά από την άλλη χωρίς να κουράζει, όπως οι σημερινές ταινίες των φαντασμένων και πολιτικοποιημένων hacks. Μια ταινία που έβλεπες σινεμά και δεν κοιμόσουν ούτε έκλαιγες τα λεφτά σου.

Αν και όταν βγήκε δεν έκανε και μεγάλη εντύπωση φάνηκε λίγο κοινότυπη και φορμουλαϊκή και ταινίες στυλ Τhe Rock, Mission Impossible, Con Air κτλ. είχαν πάρει ήδη τα κινηματογραφικά ηνία στο είδος των ταινιών δράσης.

Last Action Hero [O Τελευταίος Μεγάλος Ήρωας -1993]

Ταινία πολύ μπροστά από την εποχή της με υπερβάλλουσα σάτιρα αυτοσαρκασμό και 4th Wall Breaking, δηλαδή αυτοπαρωδία.

Στην σημερινή εποχή του Deadpool και της Marvel θα ήταν πιο κατανοητή. Ήταν τρολ πριν καν δημιουργηθεί όρος τρολ και meta-humor, σχεδόν comic book ταινία με θεϊκά σκετσάκια όπως όταν ο Jack Slater, η over the top action persona που παίζει ο Arnie, φτάνει να διασκευάσει μέχρι και τον Άμλετ του Σαίξπηρ. Πολύ γέλιο και η αφίσα με Stallone ως Εξολοθρευτή στο εναλλακτικό Σύμπαν του Jack Slater όπου δεν υπάρχει Άρνολντ και αλλά πολλά.

Πάντως στο κοινό του 1993 φάνηκε ξενέρωτη σχεδόν παιδική -αν και έχει μερικά σκληρά θέματα και σκηνές -αλλά τους φάνηκε και κάπως δύσπεπτη (ανάμεσα τους κι εγώ). Ίσως το μέγεθος του Arnie, ως απόλυτος κινηματογραφικός αστέρας μετά από ταινίες θρύλους όπως ο Εξολοθρευτής 1&2 και Total Recall, να έπαιξε ένα ρόλο, ίσως να χρειαζόταν τον Bruce Willis ή κάποιον λιγότερο λαμπερό η ταινία, αλλά αδικήθηκε.

Σήμερα βλέποντας την, την εκτιμώ περισσότερο για την τόλμη και την πρωτοτυπία της.

6th day [Η Έκτη Ημέρα -2000]

Άλλη μια ταινία επιστημονικής φαντασίας για τον Arnie, που παίζει με την μόδα της τότε εποχής -την κλωνοποίηση και την τεχνητή “αθανασία”- μέσω ψηφιοποίησης της ανθρώπινης μνήμης…

New age φιλοσοφία και transhumanism στοιχεία, πλασαρίστηκε ως νέα Ολική Επαναφορά, ενώ ήταν πιο πολύ rip off κακέκτυπο/άτυπο spin off -παραλλαγή.

Όπως και να έχει, κατασπατάληση των πολύ ενδιαφερόντων θεματικών της ταινίας προς χάριν της ικανοποιητικής δράσης και φορμουλαϊκής ταινίας Schwarzenegger. Πολύ έξυπνες -σχεδόν προφητικές- οι προθέσεις της, ίσως ήθελε έναν Verhoeven να την δέσει καλύτερα.

Πολύ διασκεδαστική σαν περιπέτεια, άξια προσθήκη στην ταινιοθήκη του Arnie, ειδικά για τους fans του, που παραβλέπουν την κάπως cheesy τηλεοπτική αισθητική που έχει. Φυσικά δεν είχε την επιτυχία που περίμενε το στούντιο και απέδειξε ότι η καριέρα του Arnie, ήταν σε κάμψη καθώς άλλαζε η εποχή και ερχόταν το φαινόμενο της action Mary Sue ηρωίδας όπως στα Resident Evil-Underworld κ.α.

Καλά για σήμερα δεν μιλάω ,έχει ξεφτιλιστεί τελείως το θέμα, πλήρης παράνοια. Νομίζουν θα αλλάξουν την φύση και την κοινωνία αν βάλουν μια Latina λαθροhobbit, να το παίζει “γαμάω και δέρνω “…

Jingle all the way [Ένας Μπαμπάς Μα Τι Μπαμπάς-1996]

Μιλάμε για την πιο υποτιμημένη ταινία του Arnie, την θεωρώ καλογραμμένη ,ξεκαρδιστική, απόλυτα εμβληματική και ταιριαστή για περίοδο Χριστουγέννων. Δείχνει τέλεια την αντίστιξη της αίσθησης της ατμόσφαιρας των Χριστουγέννων που έχουν τα μέλη μιας οικογένειας, με τον πατέρα στο κυνήγι της πολυπόθητης φιγούρας του Turbo Μan και την μητέρα με το παιδί στο σπίτι και γενικά στην κοσμάρα τους.

Υπό μια έννοια θα λέγαμε ότι είναι μια feel good χριστουγεννιάτικη πατριαρχική αλληγορία , που έχει και νύξεις περί καταναλωτισμού και Black Friday υστερίας, με έναν Arnie στον πιο αστείο ρόλο του, που δεν ξεχνά την action φύση του. Με θεϊκές ατάκες όπως το “..Put that cookie down” που λέει στον γλοιώδη γείτονα, που διαρκώς την πέφτει στην γυναίκα του (Rita Wilson) ή την κόντρα του με τον κωμικό και τηλεπερσόνα τον 90s Sinbad, που παίζει καταπληκτικά μια καρικατούρα κακού.

Τρώει πολύ μίσος αυτή ταινία και απορώ πραγματικά, έχει μέχρι και τον Darth Vader-Jake Lloyd!

It’s tuuurbooo time!

Red heat [Εκτός Έδρας -1987]

Στο ψυχροπολεμικό κλίμα των 80s και των buddy cop movies στυλ φονικό όπλο, ο Τεύτων Τιτάνας έπαιξε τον σοβιετικό υπεράνθρωπο που έμοιαζε ως ξάδελφος του Drago από Rocky 4, τον Danko με επικές ατάκες και σκηνές όπως το “ΚΟΚΑ’Ι’ΝΟΥΜ!”…που έμειναν στην ιστορία αν και η ταινία δεν είχε την αναμενόμενη επιτυχία, ίσως γιατί ο Arnie, έπαιζε τον σοβιετικό Άρειο, το υγρό όνειρο Stalin και Hitler μαζί για τον νέο Υπεράνθρωπο και αυτά δεν περνούσαν στην υλιστική γιάπικη μενταλιτέ της ύστερης ψυχροπολεμικής περιόδου των 80s που ζούσε με το φόβο της θνήσκουσας ΕΣΣΔ και του πυρηνικού ολέθρου.

Έτσι ο Danko, δεν λειτούργησε και δεν πέρασε στο cult status όσο άλλοι ρόλοι του Arnie, παρότι κινείται στο ίδιο στυλ.

Batman&Robin -1997

Θεωρείται ίσως η χειρότερη comic book ταινία όλων των εποχών και έχει γίνει το μέτρο σύγκρισης για το ποσό μάπα είναι. Ταινία γενικά με ατάκες που πέρασαν ταυτόχρονα στο Cult ανθολόγιο, αλλά και στο Πάνθεον του Κιτς.

Πάντως εγώ θυμάμαι όταν βγήκε δεν είχε τέτοια φήμη, αλλά είχε τρελό hype που ο Schwarzenegger θα αντιμετώπιζε τον Batman και την περιμέναμε με ανυπομονησία. Δεν μας φάνηκε και τόσο μεγάλη παπαριά, όπως οι σημερινές woke παπαριές,τουλάχιστον δεν βαριέσαι πάρα την επιστροφή στο campy ηλίθιο χιούμορ του Batman ’66.

O Arnold είπε ότι δέχτηκε να παίξει τον Mister Freeze, καθώς υπήρχε παράδοση, μεγάλοι ηθοποιοί και σταρ να παίζουν Κακό του Batman, όπως ο Jack Nicholson και ο Danny De Vito, αλλά και ο Jim Carrey και ο Tommy Lee Jones, ενώ όποτε έβγαινε ταινία Batman, όλο το Χόλιγουντ ήθελε να παίξει Κακό του Batman ή έστω ήθελαν οι παραγωγοί, όπως τον Mel Gibson, ως Batman το ’89 και Twoface το ’95, τον Robin Williams ως Joker το ’89 και Riddler το ’95, τον Nicolas Cage ως Scarecrow στο Batman Triumphant (sequel που δεν έγινε ποτέ) που ίσως είχε επιστροφή του Arnie ως Mister Freeze.

O Arnie το έκανε και για τα φράγκα που δεν ήταν άσχημα. Το 1997 ο Arnie ήδη ήταν στο Club 25 (25 εκατομμύρια συν ποσοστά εισπράξεων) και για μένα είναι ο μονός που αξίζει και δίνει το γνωστό προσωπικό του στίγμα, μόνο που το παράκαναν με την αυτοπαρωδία και βγήκε τελείως βλακεία, never go full retard που λένε και στο Tropic Thunder.

Ο Arnie απλά προσπάθησε να μιμηθεί το στυλ που ξεκίνησε ο Joker του Nicholson και ο Penguin του De Vito στο Burtonverse, δεν βλέπω πάντως που διαφέρει το χιούμορ και ο αυτοσαρκασμός του Batman & Robin, από τον Deadpool, μόνο στο ότι ήταν μη εσκεμμένο.

Πάντως, πιο πολύ γελάω με τις ατάκες και τον χαρακτήρα του Mister Freeze παρά με το εκβιαστικό Meta-humor του Deadpool. Αν την δείτε ως μια ασυνείδητη τρολ σάτιρα τότε είναι αριστούργημα και ένοχη απόλαυση (guilty pleasure).