Όπως λογικά θα έχετε αντιληφθεί οι περισσότεροι, τις τελευταίες ημέρες εκτυλίσσεται ένα ιδιαιτέρως άγριο κυνήγι μαγισσών από διαδικτυακές ορδές Δικαιωματιστών κανιβάλων συνειδήσεων, με στόχο τη συμπαθή συναγωνίστρια Αγαθή.
Αφορμή και αιτία του όλου αυτού σάλου, το βίντεο της «Γιατί Δεν είμαι φεμινίστρια». Μια απαρίθμηση ουσιαστικά επιχειρημάτων κατά του σύγχρονου Φεμινισμού, που αν και αξιόλογη, δε συνιστά προφανώς την πρώτη και ούτε φυσικά την τελευταία ανάλογη αποδόμηση του δικαιωματικού αυτού κινήματος στην Ελλάδα.
Εδώ και χρόνια, πλείστοι διαδικτυακοί Δεξιοί και όχι μόνο σχολιαστές, ανάλογης και μεγαλύτερης ίσως απήχησης, αποδομούν συστηματικά και ανατέμνουν κυριολεκτικά τα αποσυνδεδεμένα από τη Λογική και την Επιστήμη δικαιωματικά κινήματα και αφηγήματα και παρά ταύτα περνούν σχεδόν απαρατήρητοι, κάτω από τα ραντάρ του Δικαιωματισμού.
Γιατί λοιπόν, θα αναρωτηθείτε, τόσο μένος κατά της Αγαθής Χριστιάνας.
Σε τι διαφέρει η Αγαθή από όλο τον υπόλοιπο χώρο;
Μα προφανέστατα ως προς το γεγονός πως είναι γυναίκα!
Ένα υποτιθέμενο δηλαδή θύμα, μέλος της φαντασιακής κοινότητας των καταπιεσμένων από την Πατριαρχία, Ελληνίδων.
Και όπως καταλαβαίνετε αγαπητοί φίλοι, το αφήγημα περί συνολικής αδικίας, καταπίεσης και θυματοποίησης μπορεί να λειτουργεί μόνο, εφόσον τα μέλη του κοπαδιού, βελάζουν στον ίδιο σκοπό ή τουλάχιστον σιωπούν.
Οι Δικαιωματιστές και ειδικότερα οι Φεμινίστριες μπορούν να αδιαφορήσουν για οποιαδήποτε αποδόμηση των κηρυγμάτων τους, αρκεί αυτή να προέρχεται από άτομα που βρίσκονται εκτός των
υποτιθέμενων κοινοτήτων και μειονοτήτων τους, δηλαδή από τους καταπιεστές και σεξιστές Λευκούς άνδρες.
Ότι εκφέρεται από εκείνους, είναι απλούστατα και νομοτελειακά σεξιστική
και εξουσιαστική επί των γυναικών ρητορική και συνεπώς δεν απαιτεί περαιτέρω αντίδραση, από την πλήρη αδιαφορία και απαξίωση.
Ή έτσι τουλάχιστον θαρρούν πως λειτουργεί ο κόσμος, ατενίζοντας τον μέσα από τη φούσκα τους.
Εκείνο που πραγματικά εξοργίζει τις Φεμινίστριες και είναι πραγματικά απαράδεκτο για εκείνες, είναι τέτοιες αποδομητικές για το Φεμινισμό ρητορικές, να εκφέρονται από άτομα, που ανήκουν στην υποτιθέμενα καταπιεσμένη από την Πατριαρχία κοινότητα των γυναικών, καθώς κάτι τέτοιο συνιστά ευθεία αποστασία από το κοπάδι και προφανώς ισχυρότατη
παρότρυνση προς ανάλογη συμπεριφορά.
Τι ποιο μηδενιστικό αλήθεια για ένα αφήγημα καταπίεσης, από την ασυμφωνία και την άρνηση του από το υποτιθέμενο αντικείμενο και δέκτη της αδικίας του και τι μεγαλύτερος περίγελος ως προς την συνοχή του αντίστοιχου κινήματος;
Καθώς εν τέλει έτσι αντιλαμβάνονται οι Δικαιωματιστές τους ανθρώπους που αυθαίρετα ομαδοποιούν και υπερασπίζονται, ως πειθήνια
δηλαδή όργανα της κοινωνικής αποδήμησης που ονειρεύονται και φυσικά και κύρια ίσως, της οικονομικής τους αποκατάστασης.
Και έτσι ανάλογα πρέπει να αντιδρούν οι γυναίκες ειδικότερα, στην εργαλειοποίση και τη νοητική τους αγελοποίηση.
Εύγε λοιπόν στην Αγαθή για το θάρρος της και μακάρι να ακολουθήσουν και άλλες Ελληνίδες το παράδειγμα της.
