1) Έπρεπε να φτάσουμε στο πάρα πέντε για να εξοπλιστούμε εξαιτίας των πιέσεων της Τουρκίας. Η ευθύνη βαραίνει την φαυλοκρατία αλλά και τις επικίνδυνες εκείνες φωνές που ακόμα και σήμερα κραυγάζουν ότι αντί για εξοπλισμούς τα χρήματα έπρεπε να χρησιμοποιηθούν αλλού. Φαντάζομαι ότι όλοι θυμόμαστε το “θα το ρισκάρουμε με την Τουρκία”. Το ένστικτο αυτοσυντήρησης της μεταπολίτευσης τελευταία στιγμή έπραξε το σωστό. Για την αυτοσυντήρησή της. Επαναλαμβάνω.
2) Εάν δεν έσκαγε η κοσμοϊστορική συμφωνία AUKUS εξαιτίας της οποίας με τόση βαναυσότητα ο αγγλοσαξωνικός κόσμος πέταξε έξω την Γαλλία πιθανόν να συζητούσαμε ακόμα για το ποιες φρεγάτες είναι οι κατάλληλες. Όχι επειδή δεν γνωρίζαμε εξαρχής ποιες είναι οι κατάλληλες. Αλλά επειδή το σύστημα της μεταπολίτευσης φοβάται και τον ίσκιο του. Το αντάλλαγμα – που δεν είναι αντάλλαγμα αλλά συνειδητή επιλογή – των ΗΠΑ στην Γαλλία ήταν η παραχώρηση των κλειδιών στην Μεσόγειο. Όχι βέβαια ως απολύτως ανεξάρτητος δύναμη. Αλλά ως εμπροσθοφυλακή του ΝΑΤΟ στην περιοχή και κατ’ επέκτασιν και των ΗΠΑ.
Γαλλία και Ελλάδα κάνουν κουμάντο στην Μεσόγειο με τις ευλογίες των ΗΠΑ. Αυτό δεν σημαίνει ότι η Ελλάς είναι ανεξάρτητο κράτος. Όμως μετά από πολλά χρόνια δομούνται οι προϋποθέσεις για να γίνει. Συνεργάτης απέναντι σε Συντονιστή. Και όχι υπηρέτης-πελάτης. Δεν μπορώ να παραθέσω πόσες ευκαιρίες ανοίγονται για να γίνει η Ελλάδα πραγματικά ισχυρή. Τώρα είναι η ευκαιρία.
3) Χρωστάμε ένα ευχαριστώ στην Κίνα ο κομμουνιστικός κίνδυνος της οποίας ενεργοποίησε γρηγορότερα τα αντανακλαστικά της Δύσεως. Αλλιώς θα είχαμε καταλήξει με τις φρεγάτες MMSC οι οποίες όχι απλά είναι ακατάλληλες για την Μεσόγειο αλλά μάλιστα θα προόριζαν εσαεί την Ελλάδα στο να διαδραματίζει τον ρόλο του κομπάρσου που κάνει περιπολίες. Οι πληροφορίες που κυκλοφόρησαν ήταν ότι μία τέτοια απόφαση θα ήταν πολιτική παρά την αντίρρηση των ναυάρχων.
4) Πρέπει να δούμε ποιες θα είναι οι προτεραιότητες της νέας κυβέρνησης που θα σχηματιστεί στο Βερολίνο. Ναι μεν θεωρητικά οι σοσιαλδημοκράτες πιστεύουν στην περαιτέρω εμβάθυνση της Ευρώπης αλλά θα πρέπει και η Ελλάδα να είναι προσγειωμένη στο ρεαλιστικό υπόδειγμα των διεθνών σχέσεων.
Ο Ευρωστρατός μπορεί συνεπικουρικά να βοηθήσει την χώρα μας αλλά αν θέλουμε να προωθούνται τα δικά μας συμφέροντα με τις νέες ανακατατάξεις που δημιουργούν οι εξοπλισμοί μαζί με την Γαλλία δυνάμεθα να αποσπάμε περισσότερα ανταλλάγματα από την γερμανοκρατούμενη Ευρώπη αφού από την μία εμείς είμαστε ο στρατός της Ευρώπης αλλά και από την άλλη αν αναθεωρήσει ο κ. Δένδιας και η Ελλάδα ΓΙΝΕΙ ΚΟΛΠΟΣ ΤΟΥ ΜΕΞΙΚΟΥ τότε θα ελέγχουμε και ένα μεγάλο κομμάτι της ενέργειας. Αυτό δεν το θέλει η Γερμανία και οι κινήσεις συνεργασίας της με την Τουρκία και την Ρωσία καταδεικνύουν ότι θα συγκρουστούμε.
5) Τέλος, οφείλουμε να παραδεχτούμε ότι άνθρωποι όπως ο Δάσκαλος Μάζης που με την επιμονή του και το εκτόπισμά του εξαρχής έδωσαν μάχη για την συνεργασία με την Γαλλία μπορούν να επηρεάσουν τόσο την κοινή γνώμη όσο και να μην κάνουν τόσο εύκολη την υποχώρηση. Γιατί αυτός ο άνθρωπος δεν έχει αξιοποιηθεί; Ιδού η απορία. Αλλά, μεταξύ μας, όλοι γνωρίζουμε γιατί.
