Μετά τα απανωτά κάζα στην Επιτροπή 1821, διορίσθηκε ένας επικοινωνιολόγος, στην θέση της ιστορικού που απεχώρησε. Αυτό φανερώνει ότι αυτοί που προβληματίστηκαν από τα όσα συνέβησαν και τον διόρισαν, πίστεψαν ότι υπήρχε πρόβλημα “επικοινωνίας” και όχι ουσίας.
Κάνουν όμως λάθος. Δεν είναι πρόβλημα επικοινωνίας,αλλά ουσίας. Ποια είναι η ουσία; Η ουσία είναι το “αφήγημα” το οποίο έχει αναλάβει να δομήσει η Επιτροπή 1821. Αντί για μια ενωτική προσέγγιση, βασισμένη στην απελευθέρωση (και όχι γέννηση) του έθνους, οι άνθρωποι αυτοί είναι σαφές ότι πιστεύουν πως θα χρησιμοποιήσουν τους εορτασμούς για τα 200 χρόνια, προκειμένου να καταφέρουν να καταστήσουν κυρίαρχο ένα “φιλελέφτ” αφήγημα, που ταιριάζει με όλα, κυρίως όμως με τις απόψεις μιας αποκομμένης από το έθνος “ελίτ” (αλί στις πραγματικές ελίτ) .
Αυτή τους η προσπάθεια να διαχωρισθούν από την «πλέμπα» των κατά Χίλαρυ Κλίντον “deplorables” και να ξεχωρίσουν με βάση το διαφορετικό αφήγημα τους δείχνει την εμμονή τους να αναδειχθούν ως «φωταδιστές».
Γι’ αυτό και η εμμονή στην ιστορική λεπτομέρεια, που όχι απλά δεν έχει να προσθέσει τίποτε στην εποποιία της ελληνικής επανάστασης αλλά αντιθέτως αφαιρεί από το επίκεντρο του δημόσιου λόγου το ιστορικό της μέγεθος.
Αυτό ακριβώς είναι που ξεκαθαρίζει το τι θεωρούν ως ουσία οι συγκεκριμένοι άνθρωποι. Στα 200 χρόνια από την επανάσταση να μην θυμηθούμε τον Κολοκοτρώνη, τον Καραϊσκάκη και τον Παπαφλέσσα, αλλά να εορτάσουμε τους ίδιους.
Να θεωρήσουμε ότι το σημαντικότερο πράγμα στα 200 χρόνια από την επανάσταση έως σήμερα είναι οι ίδιοι. Κάνουν στην άκρη τον Σταυρό, κάνουν στην άκρη την Σημαία, κάνουν στην άκρη ο,τιδήποτε έχει να κάνει με την ταυτότητα του Έλληνας και τοποθετούν στο επίκεντρο το «άρθρο» τους, το «πούρο» τους, το αφήγημα και το πρόσωπό τους.
Ως εκ τούτου θεωρώ ότι είναι πολύ αργά για «διορθώσεις» στην πορεία αυτής της επιτροπής, αφού ήδη αντί να συζητάμε για το 1821 συζητάμε για τους ίδιους. Είχαν την ευκαιρία τους και λόγω αμετροέπειας ναρκισσισμού και ενδεχομένως υπερβολικής αγάπης για τα ίδια τους τα γραπτά, την έχασαν. Ας φροντίσουν έστω και την τελευταία στιγμή να αποχωρήσουν, γιατί έτσι θα προσφέρουν την σημαντικότερη υπηρεσία στα όσα θα πρέπει να ξεκινήσουν να γίνονται σε λίγους μήνες.
