Η κίνηση της Αυστραλιανής κυβέρνησης προς ακύρωση της γιγάντιας παραγγελία συμβατικών επιθετικών υποβρυχίων γαλλικής σχεδίασης και προτίμησης αντ’ αυτού πυρηνοκίνητων αμερικανικής και αγγλικής τεχνολογίας θέτει σαφώς καίρια ερωτήματα και απορίες.
Είναι προτιμότερη στρατιωτικά η επιλογή αυτή;
Δε χωρά καμία αμφιβολία πως η επιλογή της πυρηνοκίνητης σχεδίασης αυξάνει κατά πολύ την ακτίνα δράσης και την αυτονομία του μελλοντικού υποβρυχιακού στόλου της Αυστραλίας, που έτσι θα συμβάλλει όχι μόνο στην άμυνα της δικής της θαλάσσιας ζώνης, αλλά και στη συγκράτηση της γιγαντούμενης ναυτικής ισχύος της Λαϊκής Βοθροκρατίας. Που βέβαια σημαίνει κατά βάση την προώθηση της αμερικανικής πολιτικής έναντι της τελευταίας, αλλά παράλληλα και μία σημαντική ενίσχυση της αυτονομίας της Αυστραλίας έναντι της Κίνας.
Πως επηρεάζει το διπλωματικό και δυνητικά οικονομικό αυτό πατατράκ τη Γαλλική Προεδρία;
Με βάση τις αχαλίνωτες πραγματικά συνεχόμενες και δυναμικές αντιδράσεις μεγάλου μέρους του Γαλλικού λαού κατά της οικονομικής δυσπραγίας, της αντιμετώπισης του κινεζοιού, και της πολιτισμικής και εθνικής πολτοποίησης της χώρας, μάλλον ομιλούμε για μία ήττα ταφόπλακα των πιθανοτήτων επανεκλογής του Μακρόν. Πόσο μάλλον αν δε συνοδευθεί από ρηξικέλευθες κινήσεις σε νατοϊκό επίπεδο, προς ικανοποίηση της φοβερής ματαιοδοξίας και μεγαλομανίας του γαλλικού λαού και πολιτικού συστήματος, κάτι όμως που φαντάζει απίθανο με βάση της γεωπολιτικές ισορροπίες διεθνώς τη στιγμή αυτή και τις ιδεολογικές αγκυλώσεις της γαλλικής ηγεσίας.
Ομιλούμε για το επερχόμενο τέλος του Ατλαντισμού και τη σταδιακή απαγκίστρωση των Η.Π.Α. από την Ευρώπη;
Μάλλον ομιλούμε καταρχάς για τη ρεαλιστική μετατόπιση ισχύος και ενδιαφέροντος των Η.Π.Α. στην περιοχή του κόσμου που επί της ουσίας θα κρίνει την παγκόσμια ηγεμονία, που συνεχίζεται σταθερά από την εποχή Ομπάμα και εντατικοποιήθηκε επί Τραμπ, και δευτερευόντως για την περιχαράκωση προκαταρκτικά της αγγλοσαξονικής σφαίρας ως ενιαίου μπλοκ εξουσίας έναντι της ανάδειξης όλο και περισσότερου ενός πολυπολικού κόσμου. Οι Η.Π.Α. προφανώς θα παραμείνουν εκτός συγκλονιστικού απροόπτου για πολλά χρόνια επικυρίαρχες της άοπλης αναλογικά Ε.Ε., και παρά τις συνεχόμενες προσπάθειες του Βερολίνου να παίξει διπλό παρασκηνιακό και πλέον και φανερό παιχνίδι με τη Μόσχα.
Βέβαια πρέπει πάντα να έχουμε υπόψη μας, πως όλα τα παραπάνω όπως και κάθε τι άλλο αναφορικά με τις Η.Π.Α. σχετίζεται και με την διπλωματική ικανότητα διαχείρισης εχθρών και συμμάχων και την επιβολή του σεβασμού στην αμερικανική ισχύ, που δυστυχέστατα για αυτές και τη Δύση, βρίσκονται στα χέρια ενός ανθρώπου με γεροντική άνοια.
