Η αφορμή
Η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι ήταν εκείνη η βραδιά της δεξίωσης στο Πρωθυπουργικό Μέγαρο και η ακούσια (;) προσβολή που δέχτηκε η Μάτα η ντομάτα, συμβία τον καιρό εκείνο του Αιμίλιου του Μήλου και συνοδός του στο επίσημο δείπνο που παρέθεσε η Μαριέττα Ρόμπα-Γκαρντόφσκι, σύζυγος του Πρωθυπουργού (αποκαλούμενη και Γκαρνταρομπόφσκι λόγω της ενασχόλησής της με τον χώρο του μόντελινγκ).
Για την ακρίβεια, εκ των υστέρων (όταν πια ήταν αργά) η παρεξήγηση αποδόθηκε σε λάθος διερμηνείας του διερμηνέα. Κατά τη διάρκεια του δείπνου, η Γκαρντόφσκι, απευθυνόμενη στη Μάτα, παρατήρησε πως οι ντομάτες δεν είναι λαχανικό αλλά φρούτο. Αυτή η αθώα παρατήρηση (σύμφωνα τουλάχιστον με την επίσημη ανακοίνωση του Υπουργείου Εξωτερικών, διαπιστευμένος του οποίου ήταν ο διερμηνέας) αποδόθηκε από τον διερμηνέα ως Είστε μεγάλο φρούτο, με αποτέλεσμα η Μάτα να σηκωθεί από το τραπέζι και να κατευθυνθεί στην τουαλέτα κοκκινίζοντας ακόμη περισσότερο, στα όρια του κομμουνισμού θα έλεγε κανείς.
Η αλήθεια είναι πως πολλά είναι τα αναπάντητα ερωτήματα, τα οποία πλανώνται πάνω από την υπόθεση αυτή. Καταρχάς, σχετικά με την ασαφή δικαιολογία του τι οδήγησε στο μεταφραστικό λάθος – Ο διερμηνέας, ειπώθηκε off the record, ων αφηρημένος, καθώς είχε εστιάσει την προσοχή του στο μπαρόκ μωσαϊκό των 60s, με τα διαφόρων χρωμάτων ασύμμετρα πετραδάκια πάνω στο σάπιο κόκκινο υπόβαθρου, τη στιγμή που θα έπρεπε να μεταφράσει οι ντομάτες ανήκουν στα φρούτα και όχι τα λαχανικά με τη φαντασία του είχε συλλάβει να σχηματίζεται σε ένα τμήμα του πατώματος το πρόσωπο της Amber Heard – ο διερμηνέας, από επαγγελματικό ενδιαφέρον, παρακολουθούσε τη δίκη που λάμβανε χώρα μεταξύ του Τζώνυ Ντεπ και της πρώην συζύγου του, με αποτέλεσμα ένας συνδυασμός πλακιδίων να τον οδηγήσει σε αυτή την όχι και τόσο ευφάνταστη επιδρομή στον χώρο της φαντασίας.
Αλλά αυτό ακριβώς οδηγούσε σε ένα σχόλιο off the record πάνω στο αρχικό off the record σχόλιο – και το οποίο υποστήριζε πως ο διερμηνέας δεν είχε απλώς δει το πρόσωπο της Heard αλλά την είχε ακούσει κιόλας, και μάλιστα δεν το είχε δει απλώς, το είχε δει να πίνει κόκα κατά τη διάρκεια της δίκης. Αυτό, αν και μόνο αν ίσχυε, οδηγούσε στην ακόλουθη εύλογη απορία.
Μήπως ο διερμηνέας προέβη τρόπον τινά σε κάποια προβολή, όπως λένε στην ψυχολογία; Διότι πώς αλλιώς θα μπορούσε να δει κάποιος ένα πρόσωπο πάνω σε ένα μωσαϊκό 60s (διότι μέχρι τούδε καλώς, όλοι λίγο-πολύ βλέπουμε πρόσωπα πάνω σε τέτοιου είδους μωσαϊκά) να πίνει κόκα;
Αν, όμως, ο διερμηνέας (η ταυτότητα του οποίου, σημειωτέον, δεν απεκαλύφθη ποτέ), ανήκε στο Διπλωματικό Σώμα; Διότι, ως γνωστόν, στο Διπλωματικό Σώμα, η κατανάλωση κόκας λαμβάνει χώρα σε δυσθεώρητα ύψη. Σύμφωνα με επίσημα στοιχεία (τεύχος Economist 37B, εξώφυλλο Manowar), στην Αθηνέζικη Λέσχη, κατεξοχήν χώρο συνεύρεσης και γνωριμίας Διπλωματών, η light είναι αυτή που προπορεύεται, αλλά zero gathers momentum (σύμφωνα με επίσημες ένρινες διπλωματικές φωνές η εξωτερική πολιτική μας τείνει να αποκτήσει γι’ αυτό τον λόγο έναν τόνο νιχιλιστικό), ενώ η παραδοσιακή κόκα, το μυστικό της συνταγής της οποίας δεν γνωρίζει κανείς, έρχεται τρίτη και καταϊδρωμένη.
ΑΝ, λοιπόν, ο διερμηνέας ανήκε πράγματι στο Διπλωματικό Σώμα, ΚΑΙ ΑΝ έκανε προβολή (αν και μόνο αν δηλαδή οι δύο προϋποθέσεις συνέτρεχαν σωρευτικά), τότε θα μπορούσε κανείς να πει ότι διακρίνοντας την Heard να πίνει κόκα είχε προχωρήσει σε αυτό που είναι γνωστό στους πολιτικούς κύκλους ως αστρική προβολή (αγγλιστί Astral Projection) και η οποία εν ολίγοις συνίσταται στον αποχωρισμό του αστρικού σώματος από το υλικό και τη μετατροπή του σε Διπλωματικό με όλα όσα συνεπάγεται κάτι τέτοιο – και απ’ ό,τι φαίνεται, ανάμεσα σε άλλα, συνεπάγεται και το να διακρίνεις την Amber Heard να πίνει κόκα, με έμφαση μάλλον στην κόκα παρά την Amber.
Ποτέ, όμως, δεν θα διαπιστώσουμε αν αυτή η αστρική προβολή θα μπορούσε να έχει λάβει χώρα στη συγκεκριμένη περίπτωση, καθώς ποτέ δεν μάθαμε αν ο διερμηνέας ήταν μέλος του Διπλωματικού Σώματος (ένα έστω κάποιο μέλος).
Αντ’ αυτού, η ανακοίνωση του Υπουργείου Εξωτερικών περιοριζόταν στο να μεταφέρει verbatim τη δικαιολογία του μυστηριώδους διερμηνέα, και η οποία περιλάμβανε τα ακόλουθα.
«Κατανάλωσα τη γέλη πυριτίου (silica gel) την οποία βρήκα στη τσέπη του σακακιού που είχα αγοράσει ειδικά για τη συγκεκριμένη περίπτωση και της οποίας εξέλαβα λανθασμένα τις οδηγίες ως
Do not throw away
Eat
Dessicant
αντί για το σωστό
Do not eat
Throw away
Dessicant
με αποτέλεσμα να καταναλώσω το αθώο αυτό σκεύασμα για την αποθάρρυνση των σκώρων.»
Αυτό, βέβαια, προκάλεσε την εύλογη απορία, τι τον οδήγησε στο να διαβάσει με τον εξόφθαλμα λανθασμένο αυτό τρόπο τις οδηγίες αυτές που ακόμη και ένας μαθητής προ lower θα είχε ερμηνεύσει σωστά; Μήπως η κατανάλωση κόκας;
Όπως είναι φανερό, πρόκειται για κάτι που φαίνεται πως δεν θα απαντηθεί ποτέ, έναν φαύλο κύκλο από τον οποίο ακόμη και οι Astral Projection δεν θα μπορούσαν να βοηθήσουν να βγει κανείς ποτέ.
Οπότε, ας προχωρήσουμε.
Κατάσταση Συναγερμού
Η Μάτα, το ίδιο βράδυ αποχώρησε από το κοκτέηλ πάρτυ με μία αίσθηση απογοήτευσης και οργής, αντίστοιχη με εκείνη που οδήγησε αργότερα αρκετούς υπηκόους της Φρουτοπίας να μιλήσουν για μία νέα εποχή ψυχρού πολέμου – αλίμονο, όμως, έκαναν λάθος, ο ψυχρός αυτός πόλεμος γρήγορα θα έπαιρνε χαρακτηριστικά θερμού.
Θερμού επισιτιστικού πολέμου.
Η αλήθεια είναι πως μέχρι το μοιραίο περιστατικό, η Φρουτοπία είχε κάνει τα στραβά μάτια σε πολλές ops εις βάρος της. Ίσως, ανάμεσα σε άλλα, επειδή δεν είχε απτές αποδείξεις για το ποιος/α είναι πίσω από αυτές.
Για να αναφέρουμε μόνο δύο παραδείγματα, κραυγαλέα θα έλεγε κανείς –
Psy-Trance-Ops
Στην επικράτεια της Φρουτοπίας είχαν συλληφθεί καλλιεργητές του περίφημου Cropium, της ουσίας εκείνης που οδηγεί σε γρήγορη αναπαραγωγή τα λαχανικά, και το οποίο σύμφωνα με τις Συνθήκες περί Καλής Γειτονίας (hereafter ΣΚΓ) (θα έπρεπε να) είχε καταργηθεί μετά το 1989. Το Cropium, που ο Φαουστιανός Οικονομολόγος After Shave στο βιβλίο του The Great Dessert A design for loving χαρακτηρίζει ως «Viagra της χλωρίδας,» είχε σπαρεί ανά τη Φρουτοπία από double agent ακρίδες στους πρώτους πολέμους της αποικιοκρατίας και είχε οδηγήσει σε έντονη αναπαραγωγική δραστηριότητα λαχανικών και φρούτων, κάτι που είχε υπονομεύσει την ποιότητα ζωής των υπηκόων της Φρουτοπίας και είχε προσφέρει μεγάλα κέρδη στις πολυεθνικές που εποφθαλμιούσαν τους πλουτοπαραγωγικούς της πόρους. Το κρόπιο, με λίγα λόγια, είχε λειτουργήσει για τους Φρουτοπιανούς όπως ακριβώς το όπιο για τους Κινέζους.
Ένα άλλα χαρακτηριστικό του κροπίου ήταν ότι μετέτρεπε τα πάντα σε μανιτάρια. Είτε ντομάτες, είτε αγγούρια, είτε κρεμμύδια, είτε σκορδαλιά έβλεπε κανείς, τα έβλεπε ως μανιτάρια. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα τη μεγάλη επιτυχία της Psychedelic Trance για ένα τουλάχιστον διάστημα στη Φρουτοπία, και την ευφυή δημιουργία ενός καινούργιου πιάτου, του Μπακαλιάρου με μανιτάρια που θεωρήθηκε ως το απόλυτο αφροδισιακό, ειδικά όταν τα μανιτάρια ήταν από πλευρό τους – τότε το πιάτο ονομαζόταν Μπακαλιάρος με Εύα.
Όταν οι καλλιεργητές κροπίου συνελήφθησαν στη Φρουτοπία, ο Αιμίλιος επέλεξε να σιωπήσει. Οι πολιτικοί του αντίπαλοι, κυρίως ο Βρασίδας το Κρεμμύδι, έσπευσαν να τον κατηγορήσουν ως μαλθακό, ζητώντας εκλογές. Οι εκλογές, όμως, (ήταν απαράβατη αρχή της Δημοκρατίας) δεν είχαν λόγο ύπαρξης ενόσω υπήρχε υποψία πολέμου. Και καθώς πάντοτε υπήρχε υποψία πολέμου, ιδίως σε περιόδους μακράς ειρήνης, οι εκλογές δεν γίνονταν ποτέ ώστε να διασφαλίζεται το περίφημο si vis pacem para bellum.
Το δεύτερο παράδειγμα είναι η εμφάνιση του υπέρμαχου των Λαχανικών Δικαιωμάτων, του Αβοκάντο. Εξ αρχής, η καινούργια αυτή entry αντιμετωπίστηκε με καχυποψία. Κάτι ανάμεσα σε λαχανικό και δικηγόρο (με τον ίδιο βέβαια να ισχυρίζεται πως ήταν 100% βιολογική καλλιέργεια και μετά δικηγόρος), χωρίς συγκεκριμένο φύλο (στο βιογραφικό του πρότασσε το she/him προκαλώντας σύγχυση στους υπόλοιπους πολίτες της Φρουτοπίας που ήταν σεξουαλικώς κατασταλαγμένοι) φρόντισε ο ίδιος να αναζωπυρώσει τις φήμες ότι ήταν Συνθετικός.
Καταρχάς, τι είναι το αβοκάντο; ρώτησε ο Αιμίλιος το Υπουργικό του Συμβούλιο. Καταρτίστηκε επιτροπή εμπειρογνώμων για να βρεθεί το κύριο χαρακτηριστικό του Αβοκάντο. Όλοι το συλλάμβαναν αποφατικά – «αυτό που κανένας (άνθρωπος) δεν θέλει να φάει». Αυτό όμως δεν ήταν ορισμός. «Κάτι που βάζεις ανάμεσα σε φέτες ψωμιού» – αλλά με τι συνοδεύεται; «Κάτι που τρώνε όσοι άνθρωποι κάνουν δίαιτα». Παρουσιάστηκαν δείγματα. Αλλά το Υπουργικό Συμβούλιο δεν πείστηκε ότι επρόκειτο περί ανθρώπων, ήταν μάλλον δείγματα ανθρώπων. Κάλεσαν τον Μπαμπινιώτη. Αυτός απελπίστηκε. Άρχισε να ακούει Motörhead . Μία νύχτα βγήκε με ένα φανάρι ψάχνοντας οπαδούς των Motörhead που τρώνε αβοκάντο. Μη βρίσκοντας κανέναν υποστήριξε ενώπιον της Επιτροπής ότι αβοκάντο είναι αυτό που δεν τρώνε οι οπαδοί των Motörhead. Σύντομα θα διαπιστωνόταν ότι οι οπαδοί των Motörhead δεν τρώνε επίσης κουρκουμά. Είναι το ίδιο το αβοκάντο με τον κουρκουμά; Ο Μπαμπινιώτης άρχισε να απελπίζεται.
Έγραψε στο κράνος του
He, the unwilling, led by the unknowing, is doing the impossible for the ungrateful. He has done so much, for so long, with so little, he is now qualified to do anything with nothing.
Το χειρότερο σε όλο αυτό δεν ήταν η πεσιμιστική ή έστω και νιχιλιστική (που όπως είδαμε κάνει θαύματα στην εξωτερική πολιτική μιας χώρας ιδίως όταν αυτή πρόκειται να υπερασπιστεί τα συμφέροντα μίας άλλης) διάθεση του Μπαμπινιώτη, αλλά το ότι άρχισε να μιλάει για τον εαυτό του στο τρίτο πρόσωπο.
Έπειτα, τι σήμαινε αυτό το WEF που είχε το Αβοκάντο στη θέση του φύλου του; Το αβοκάντο ισχυριζόταν πως το WEF δεν σήμαινε κάτι ιδιαίτερο, ωστόσο σύντομα κυκλοφόρησε η φήμη πως WEF stands for Women Egainst Fetuses ή Women Egainst Fornication. Η αλήθεια είναι πως το ίδιο το αβοκάντο συνέβαλε σε αυτές τις φήμες, καθώς ήταν ιδιαίτερα woke και αναλάμβανε αποκλειστικά υποθέσεις που αφορούσαν σε γυναικεία emancipation (με πελάτες αποκλειστικά ανδρικού φύλου που απλώς ήθελαν να χειραφετηθούν από τις γυναίκες τους).
Ο Αρχέλαος το Λαχανιασμένο Λάχανο είπε κατ’ ιδίαν στο Μήλο πως αυτό το egainst που έδειχνε αν μη τι άλλο έναν πραγματικά αμόρφωτο άνθρωπο, ίσως ήταν το κλειδί για να βρεθεί η ταυτότητα του Αβοκάντο χωρίς όνομα – και που κατά τη γνώμη του Αρχελάου υποδείκνυε τον αγνώστου ταυτότητας διερμηνέα του περίφημου επεισοδίου της φρουτοποίησης της Μάτας.
Χωρίς να βγάλει άκρη, το Υπουργικό Συμβούλιο αποφάσισε να επιτηρεί διακριτικά το Αβοκάντο, η χρήση του οποίου έμενε μαζί με το όνομα και την προέλευσή του εξίσου άγνωστη.
Όταν, ωστόσο, έλαβε χώρα το επεισόδιο της Μάτας που ανάγκασε τη Φρουτοπία να ανακαλέσει τον Πρέσβη της, προκλήθηκε ένα ντόμινο καταστάσεων που πλέον έχουν πάρει το όνομα
Η Μεγάλη Επισιτιστική Κρίση
Ο Αιμίλιος, το μοιραίο εκείνο βράδυ, πληροφορούμενος τη συμπεριφορά της Γκαρνταρομπόφσκι προς το πρόσωπο της Μάτας (αλλά και προς τις Ντομάτες εν γένει) σχημάτισε στο καντράν του κόκκινου τηλεφώνου του τον αριθμό της επικεφαλής της Άμυνας της Φρουτοπίας και έδωσε την εντολή για την ενεργοποίηση του
Project Pitchfork
«Ενεργοποίηση του Project Pitchfork;» ακούστηκε πιο μπάσα απ’ ό,τι συνήθως από την άλλη πλευρά του τηλεφώνου η μπάσα φωνή της Kylie Minogue-Κώνστα – είχε αντιληφθεί τη σοβαρότητα της κατάστασης.
Project Pitchfork – αυτή τη φορά δεν επρόκειτο για το σπουδαίο dark electro Γοτθικό σχήμα που είχε δώσει μεγάλες dance επιτυχίες στα DAC, τα Dark Alternative Charts, αλλά για το Σχέδιο Ολοκληρωτικής Επισιτιστικής Κρίσης.
Όπως έβλεπε τα πράγματα, ο Barley Invictus, ο θεωρητικός του Αιμιλιανού Καθεστώτος, δύο δρόμους είχε η Φρουτοπία για να αντιμετωπίσει τους εχθρούς της – ο ένας (αυτός που περίμεναν όλοι) ήταν
«η απαγόρευση εξαγωγής φρούτων και λαχανικών από τη χώρα.»
«Σίγουρα αυτό περιμένουν,» εκμυστηρεύτηκε κάποτε ο Barley στην Kylie, χήρα Τιμοθέου, με την οποία συχνά δεν αντάλλαζαν μόνο σκέψεις αλλά και σωματικά υγρά. «Και εμείς δεν έχουμε το δίκτυο κατασκόπων που θα μπορούσε να ανακαλύψει τον τρόπο που έχουν βρει για να το αναχαιτίσουν.» Αντάλλαζαν τις σκέψεις τους γυμνοί για να μειώνονται όσο το δυνατόν περισσότερο οι πιθανότητες να φέρει κάποιος ή κάποια πάνω τους κοριό, ή κάποια ταινία ηχογράφησης.
«Αν, όμως, προχωρούσαμε σε κάτι που δεν περιμένουν;»
Αυτό το κάτι (το περίφημο Project Pitchfork) στηριζόταν στο επεισόδιο του Μανώλη του Μανάβη. Όπως μπορεί κάποιος να θυμηθεί, στο αποκορύφωμα του Ψυχρού Πολέμου, λίγο πριν την υπογραφή των ΣΚΓ, ένας Μανάβης είχε εξαφανιστεί στη Φρουτοπία. Οι εχθροί της Φρουτοπίας είχαν κάνει λόγο για απαγωγή από τις Μυστικές της Υπηρεσίες – όμως σύντομα η αλήθεια αποκαλύφθηκε – ο Μανάβης έχοντας κερδίσει στο ΠΡΟ-ΠΟ είχε φύγει για τις Μπαχάμες.
Αυτό είχε εντυπωθεί στο μυαλό του Barley.
«Τι θα συνέβαινε όμως αν, αντί για την απαγόρευση εξαγωγών, «τσιμπούσαμε» μανάβηδες μέσα στην ίδια τη χώρα του εχθρού; Θα επρόκειτο για έναν αντίστροφο πληθωρισμό, έναν από-πληθωρισμό που δύσκολα θα μπορούσε να αντιμετωπίσει, πόσο μάλλον να φανταστεί ο εχθρός.»
Kali Yuga
Συχνά, θα μπορούσαμε να πούμε, η πραγματικότητα δεν είναι παρά ζήτημα προθήματος. Ενός ευ- ή ενός δυσ- για παράδειγμα. Η δυστοπία εύκολα γίνεται ευτοπία όταν περάσει την κρησάρα της Προπαγάνδας. Τότε λ.χ. αυτοί που προειδοποιούσες κάποτε θα γυρίσουν και θα σου παρουσιάσουν αυτό, για το οποίο τους προειδοποιούσες και το οποίο αν είχαν άθικτα τα φρένα από την προπαγάνδα θα θεωρούσαν δυστοπία, ως ευτοπία – και μάλιστα δικής τους αυτόνομης επιλογής.
Αλλά τον Αιμίλιο δεν τον ενδιέφερε η πραγματικότητα εκείνη την κρίσιμη στιγμή. Άλλωστε, θέτοντας σε εφαρμογή με την εντολή του το Project Pitchfork ψιθύρισε τον περίφημο στίχο του Timekiller των Project Pitchfork
What’s Reality compared to Me?
για να συνεχίσει απαγγέλοντας και παραφράζοντας τους στίχους του Μπάγκαβατ Γκίτα, ως άλλος Οπενχάιμερ
Now, I have become Vine, the Destroyer of the Worlds
και να συμπληρώσει
I have become the Great Food Crisis, the Pitchfork of Kali Yuga
Συχνά θα μπορούσαμε να πούμε ότι η Πρόοδος δεν είναι παρά ζήτημα α’ συνθετικού. Με αποτέλεσμα εύκολα μία Φρουτοπία να μετατρέπεται σε Φρουδοπία.
