Αφορμή γι’ αυτό  το κείμενο  στάθηκε η απορία ενός φίλου μου για το «γιατί οι L -από το LGBTQ- σιγοντάρουν τις φεμινίστριες που θέλουν να πατάξουν την πατριαρχία». Και χαρακτηριστικά σημείωσε: «Αφού δε μπαίνει τίποτα μέσα».

Στο Λύκειο – λίγα χρόνια πριν, πάρα την Simple κλάση μου- είχα μία συμμαθήτρια. Δεν είχαμε και πολλά – πολλά, γιατί μου φαινόταν περίεργη. Μιλούσε με κάπως πρόστυχα υπονοούμενα, προσπαθώντας να προσεγγίσει κοπελίτσες κάπως αφελείς, ή με ερωτική απογοήτευση από τους γόηδες του σχολείου μας, αλλά και των άλλων γειτονικών σχολείων.

Ήταν της άποψης ότι η γυναίκα πρέπει να τα δοκιμάζει όλα. Ότι στον έρωτα δεν υπάρχει φύλο. Μόνο ωραίες παρουσίες, που πρέπει να έχουν διάφορες εμπειρίες.

Το θέμα της ήταν ότι ο άντρας δε διαθέτει πολύ χρόνο για να φτάσει τη γυναίκα σε οργασμό. Ότι κοιτάνε την πάρτη τους, πώς να φτάσουν αυτοί στο δικό τους οργασμό, και ενδιαφέρονται καθόλου για την ικανοποίηση της συντρόφου που βρίσκεται στο κρεβάτι τους. Αντίθετα, επειδή οι γυναίκες έχουν το ίδιο πρόβλημα και καταλαβαίνουν η μία την άλλη, θεωρούνται ιδανικές για να αφιερώσουν χρόνο για διάφορα ερωτικά χάδια και άλλα κόλπα…

Βέβαια, η επιστήμη φρόντισε να τους φτιάξει… μαρκούτσια και διάφορα άλλα, στα ιδανικά μεγέθη. Και διαλέγουν οι ίδιες το μήκος και το φάρδος του… «πετούμενου τσίου»…

Κάτι που δε γίνεται με τα αντρικά πραγματικά τσίου, γιατί ένας άντρας μπορεί να είναι οπτικά ωραίος, αλλά από «τσίου» να κατοικεί μέρμηγκας μέσα στο… Pampers του…!

Κι ασφαλώς, έρχεται η απογοήτευση.

Άρα, παίζεις με την κιθάρα…

Οπότε, οι συγκεκριμένες, μετά από τέτοιες εμπειρίες, είναι ευάλωτες και πρόθυμες να δοκιμάσουν έστω μια φορά.

Κι εκεί παίζεται το παιχνίδι.

Αν θα επαναληφθεί, ή όχι.

Δυστυχώς, σε ένα μεγάλο ποσοστό επαναλαμβάνεται. Κι ο δρόμος δεν έχει γυρισμό.

Κάτι ανάλογο βεβαίως συμβαίνει και με τους gay άντρες.

Επομένως, όταν η παθητική κλείσει τα μάτια της, μπορεί να φαντασιωθεί τον ωραιότερο άντρα της υφηλίου. Κι έχει τα πάντα. Και διείσδυση που μπορεί να ελέγξει κατά το δοκούν, και επιθυμητή διάρκεια, και επιθυμητή ταχύτητα.

Και βέβαια, όταν δεν υπάρχουν αυτά, λειτουργούν σαν τους άντρες. Με αυτο-ικανοποίηση.

Και πάνω στο κρεβάτι, υπάρχει κυκλοφορία όλες τις μέρες. Ποιά φοβάται να μπει στον …δακτύλιο;

Αυτές ήταν οι απαντήσεις στα διάφορα ερωτήματα που της έκαναν οι πιο περίεργες. Ορισμένες μάλιστα, την ακολούθησαν. Εγώ πάλι, απομακρύνθηκα διακριτικά. Δεν είχα ποτέ και δεν έχω καμία σχέση με το συγκεκριμένο άθλημα.

Το άρωμα και το άγγιγμα του άντρα που μου αρέσει, καθώς και το βάρος του επάνω μου, δεν μπορεί να το αντικαταστήσει καμία γυναίκα… Όσο πεπειραμένη κι αν είναι, όσο αφέντρα κι αν το παίξει…