Γράφει ο “Οδυσσέας Ανδρούτσος”

«Ζήτω ο λαός της Παλαιστίνης!». «Ζήτω το Ισραήλ!». Φράσεις που, δυστυχώς, ακούγονται πολύ συχνά στην χώρα μας, μετά την επίθεση της τρομοκρατικής οργάνωσης «Χαμάς» στο Ισραήλ. Οι Έλληνες παρακολουθούν και πάλι το… ντέρμπι με μεγάλο ενδιαφέρον και με ανεξέλεγκτη μανία να καταστρέψουν τον διπλανό τους…

Από την μία πλευρά «μαχητές των λαών», που στέκονται με το πλευρό «του καταπιεσμένου λαού της Παλαιστίνης». Άνθρωποι οι οποίοι αγνοούν την ρίζα της διαμάχης Παλαιστίνης και Ισραήλ, η οποία είναι ο βίαιος διωγμός των Ισραηλινών από την γη τους και η εγκατάσταση Αράβων σε αυτά τα εδάφη. Το θέμα είναι πολύ σύνθετο για να εξηγηθεί με υπεραπλουστεύσεις, όπως αυτή του «ιμπεριαλιστικού Ισραήλ». Αυτό που αφορά τους Έλληνες, όμως, είναι πως η Χαμάς φαίνεται πως στηρίζεται από την Τουρκία, τον προαιώνιο εχθρό του έθνους μας. Οι υποστηρικτές της Χαμάς υποστηρίζουν βαρβάρους, οι φρικαλεότητες των οποίων θυμίζουν τις βαρβαρότητες των Βουλγάρων κατακτητών της Βορείου Ελλάδος κατά την Κατοχή. Οι υποστηρικτές της Χαμάς ουσιαστικά υποστηρίζουν την Τουρκία.

Στην άλλη όχθη βρίσκονται οι «πατριώτες», οι οποίοι θεοποιούν το «μαχητικό Ισραήλ», παραβλέποντας τις εβραϊκές βαρβαρότητες και το γεγονός πως το συγκεκριμένο κράτος και το Ισραηλινό έθνος εν γένει είναι ουδέτερα προς την Ελλάδα, καθιστώντας την προαναφερθείσα θεοποίηση αδικαιολόγητη.

Εβραίοι ίδρυσαν το ΣΕΚΕ (το σημερινό ΚΚΕ), το οποίο ευθύνεται για μερικές από τις πιο μελανές σελίδες της ελληνικής Ιστορίας. Όμως, Εβραίοι (με ελληνική εθνική συνείδηση, βέβαια) έτρεξαν και να πολεμήσουν στο μέτωπο το 1940, με πιο γνωστό πρόσωπο της συγκεκριμένης κατηγορίας τον αντισυνταγματάρχη Μαρδοχαίο Φριζή, τον πρώτο πεσόντα Έλληνα αξιωματικό του Ελληνοϊταλικού πολέμου, ο οποίος, μάλιστα, έπεσε με πολύ ηρωικό τρόπο. Κοντολογίς, οι Εβραίοι έχουν κάνει τόσο καλό όσο και κακό στην Ελλάδα. Επιπροσθέτως, το Ισραήλ, δρώντας στρατηγικά, αρνείται πεισματικά να αναγνωρίσει τις γενοκτονίες των Αρμενίων και του Ελληνισμού του Πόντου και της Μικράς Ασίας, θέλοντας να κατοχυρώσει το «μονοπώλιο» των γενοκτονηθέντων έθνων.

Βλέπουμε για ακόμη μία φορά ένα μεγάλο μέρος της ελληνικής κοινωνίας να αντιμετωπίζει ακόμα έναν πόλεμο σαν αγώνα Παναθηναϊκού – Ολυμπιακού, ακριβώς όπως γινόταν μέχρι πρότινος με τον Ρωσοουκρανικό πόλεμο. Ίσως έχει έρθει η ώρα να σοβαρευτούμε επιτέλους; Απαιτούμε -ορθώς- από την ηγεσία της Ελλάδος να αντιμετωπίζει πάσα τα προβλήματα της χώρας με σοβαρότητα. Έχουμε, όμως, αυτό το δικαίωμα, όταν εμείς οι ίδιοι πέφτουμε θύματα της πλεκτάνης των κυβερνώντων και πράττουμε όσα καταδικάζουμε∙ όσα απαιτούμε από αυτούς να μην πράττουν; Ίσως πρέπει επιτέλους να ξυπνήσουμε από τον εμφυλιοπολεμικό λήθαργο στον οποίον βρισκόμαστε εδώ και χιλιετίες; Όταν ήμασταν διχασμένοι, χάσαμε την Πόλη. Όταν ήμασταν ενωμένοι, κοντέψαμε να πετάξουμε τον -υπερσύγχρονο, για τα δεδομένα της εποχής- ιταλικό στρατό στην θάλασσα.

Ως Έλληνες και ως άνθρωποι που πραγματικά αγαπούν το Έθνος και την Πατρίδα τους, είμαστε μόνο με την Ελλάδα και, κατ’ επέκταση, με όποιο κράτος εξυπηρετεί τα συμφέροντά της. Άλλωστε, το συμφέρον της πατρίδος είναι και το δικό μας συμφέρον.