Γράφει ο Οδυσσέας Ανδρούτσος
είναι χαραγμένες στα πρόσωπά τους.
Το ημερολόγιο δείχνει 19 Μαΐου 1919. Ο Μουσταφά Κεμάλ αποβιβάζεται στην Σαμψούντα (Αμισό) του Πόντου και αναλαμβάνει προσωπικά την γενοκτονία των Ποντίων. 105 χρόνια αργότερα και η αποφράς αυτή ημέρα ξημερώνει για ακόμη μία φορά… 105 ολόκληρα χρόνια από εκείνη την τρισκαταράτη και φριχτή ημέρα, μία ημέρα που σηματοδοτεί την αρχή της σκληρότερης και τελευταίας φάσης της φρικαλέας και απανθρώπου εξοντώσεως των Ποντίων, κι η κατάσταση όχι μόνον δεν έχει βελτιωθεί, αλλά τολμώ να πω πως έχει χειροτερέψει.
Η 19η Μαΐου αυτή καθ’ αυτή για τους περισσότερους, κυβερνώντες και μη, είναι μια ακόμη ημέρα, όπως όλες τις άλλες. Ειδικά φέτος, είναι απλά μία ευχάριστη Κυριακή, ένα διάλειμμα από την καθημερινότητα. Ελάχιστοι είναι αυτοί που σκέφτονται την ημέρα αυτή και δακρύζουν. Είναι μία ημέρα μνήμης την οποίαν… έχουμε ξεχάσει!
353.000 εντελώς αθώοι Πόντιοι εσφάγησαν, βιάσθησαν, πέθαναν από την δίψα, την ασιτία και την εξάντληση στις πορείες θανάτου και δούλεψαν κυριολεκτικά μέχρι θανάτου στα Τάγματα Εργασίας, εκδιώχθησαν από την πατρίδα τους με τον χειρότερο τρόπο, έχασαν ό,τι είχαν και δεν είχαν, αντιμετώπισαν τρομερές δυσκολίες και ταπείνωση ακόμα και ως πρόσφυγες μέσα στην ίδια τους την χώρα, αποκαλούμενοι, άκρως εσφαλμένα, από τους υπόλοιπους Έλληνες «τουρκόσποροι», για να έρθουμε εμείς σήμερα και να αντιμετωπίσουμε την τόσο σημαντική αυτή ημέρα την οποία μνημονεύουμε όλα τα δεινά που τράβηξαν αυτοί οι άνθρωποι ως μία ερώτηση πολλαπλής επιλογής σε σχολικό διαγώνισμα…
Ειλικρινά, δεν νομίζω πως μπορούμε να αντιληφθούμε πλήρως το μέγεθος των παθών των Ποντίων προγόνων μας. Έζησαν την αγριότητα και την αρρώστια των γειτόνων μας στον μέγιστο βαθμό, αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν τα πάτρια εδάφη τους και να εγκατασταθούν σε χαμόσπιτα στην κυρίως Ελλάδα, όπου δαιμονοποιήθηκαν στο έπακρον και, σαν να μην έφταναν όλα αυτά, έζησαν και τον όλεθρο της τριπλής Κατοχής της Ελλάδος και του φρικαλέου εμφυλίου που την ακολούθησε! Με την τρέχουσα στάση μας, κυβερνώντες και μη, δείχνουμε πλήρη ασέβεια στους νεκρούς και χιλιοβασανισμένους προγόνους μας. Νομίζω πως το λιγότερο που οφείλουμε να κάνουμε είναι να θυμόμαστε την ημέρα αφιερωμένη σε αυτούς με σεβασμό και να ανάβουμε ένα κερί στην μνήμη τους.
Δυστυχώς, όμως, η προσβολή στην μνήμη των γενοκτονηθέντων Ποντίων δεν σταματάει στην λησμονιά, αφού ο μέγας σφαγέας των Χριστιανών, ο Μουσταφά Κεμάλ, μνημονεύεται και ο ίδιος με τρόπον ο οποίος δεν ανταποκρίνεται ούτε κατ’ ελάχιστον στην ιστορική πραγματικότητα. Αφ’ ενός, η υπουργός Πολιτισμού της Ελλάδος φωτογραφίζεται με τουρκικές σημαίες και το πορτρέτο του Κεμάλ, λες και πρόκειται για κάποιον εθνικό μας ευεργέτη! Παλαιότερα, υπουργός Παιδείας της κυβερνήσεως ΣΥ.ΡΙΖ.Α. έχει αναφερθεί δημοσίως στην Γενοκτονία των Ποντίων ως «απλή εθνοκάθαρση»! Η εθνοκάθαρση έχει ελαφρότερες νομικές συνέπειες από την γενοκτονία, κάτι που προφανώς ο κύριος υπουργός γνώριζε!
άνευ δικού μου σχολίου.
Προφανώς η φωτογραφία αυτή υποδηλώνει την αντιμετώπιση που έχει η κυβέρνηση της Ελλάδος για το εν λόγω θέμα εν συνόλω. Ως γνωστόν, μία εικόνα ισούται με χίλιες λέξεις. Αφ’ ετέρου, ανάμεσά μας ζουν άνθρωποι οι οποίοι, με διάφορους τρόπους, μειώνουν την βαρύτητα των εγκλημάτων του Κεμάλ Ατατούρκ εις βάρος του ελληνισμού. Κάποιοι χρησιμοποιούν το επιχείρημα πως μπορεί να έκανε ό,τι έκανε, αλλά εκσυγχρόνισε / εκδυτικοποίησε την Τουρκία, άρα οι αρρωστημένες σφαγές του δεν έχουν καμμία σημασία. Μπορεί, δηλαδή, ο Κεμάλ να γενοκτόνησε τους προπαππούδες και τις προγιαγιάδες μας δίχως έλεος, αλλά χάρη σε αυτόν οι Τούρκοι φοράνε καπέλα αντί για φέσια, οπότε όλα βαίνουν καλώς! Μπορεί οι άντρες του να βίασαν χιλιάδες νεαρές Ποντίες, αλλά έδωσε δικαιώματα στις Τουρκάλες, οπότε δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα!
Ακόμα κι ένα νήπιο μπορεί να αντιληφθεί την αστάθεια αυτών των επιχειρημάτων. Άλλοι τολμούν να συγκρίνουν τον Κεμάλ με τον Μέγα Αλέξανδρο! Διότι προφανώς κάποιος που κατέστρεψε τα πάντα στο πέρασμά του είναι το ίδιο με κάποιον που σεβάστηκε τα έθνη που κατέκτησε, σε τέτοιο βαθμό ώστε να έρθει σε ρήξη με τους ίδιους του τους στρατηγούς! Προφανώς πρόκειται για ένα ακόμα τελείως ανυπόστατο επιχείρημα.
Ύστερα, έχουμε όλους αυτούς που νομίζουν πως μπορούν να χρησιμοποιούν τον Κεμάλ για να κάνουν «πλάκα», όπως ο παρουσιαστής Γιάννης Κορδώνης, ο οποίος σε περσυνή εκπομπή θεώρησε τρομερά αστεία την κίνηση να φορέσει μπλούζα που απεικόνιζε τον Μουσταφά Κεμάλ, ειδικά τις ημέρες της 19ης Μαΐου και ειδικά ως συνεργάτης της Ναταλίας Γερμανού, ο πατέρας της οποίας σε εκπομπή του είχε αναδείξει τον φρικαλέο χαρακτήρα του Κεμάλ, φέρνοντας ξανά σε επαφή δύο στρατιώτες του Μικρασιατικού μετώπου πενήντα-πέντε χρόνια μετά την Μικρασιατική εκστρατεία! Άρα όταν αστειευόμαστε με την παχυσαρκία είμαστε χονδροφοβικοί, όταν λέμε ένα ανέκδοτο με ξανθιές είμαστε μισογύνηδες κι όταν κάνουμε αστεία για μαύρους με τις παρέες μας είμαστε ρατσιστές, αλλά όταν αυτοί κάνουν «πλάκα» με τον αδίστακτο σφαγέα των Ελλήνων, των Αρμενίων και τον Ασσυρίων, όλα είναι μέλι γάλα! Ζητάνε μία συγγνώμη, όπως έπραξε ο συγκεκριμένος, και ξαφνικά τα ξεχνάμε όλα!
Ο Οσμάν εδολοφνήθη με εντολή του ίδιου του Κεμάλ στις 2-4-1923!
Τέλος, κάποιοι άλλοι συγκρίνουν τους πρόσφυγες του Πόντου και της Μικράς Ασίας, που χτυπημένοι από τον εχθρό και προδομένοι από τον σύμμαχο αλλά και από το ίδιο το κράτος της Ελλάδος, ήρθαν εδώ μόνο με μία εικόνα της Παναγίας και τα απολύτως απαραίτητα, με όλους τους λαθρομετανάστες που πληρώνουν αδρά λαθροδιακινητές για να περάσουν στην χώρα με όλα τους τα υπάρχοντα, κάποιοι εκ των οποίων πράγματι προκαλούν ζημιά στην Ελλάδα, σε αντίθεση με τους Ποντίους και τους Μικρασιάτες, οι οποίοι απλά αναζήτησαν ένα καλλίτερο μέλλον στην χώρα τους, συνεισφέροντας, μάλιστα, και στην ελληνική κοινωνία!
Ηγέτης του Ποντιακού αντάρτικου, που σκοτώθηκε πολεμώντας
Τούρκος σε ηλικία 26 ετών. Ας μην αφήσουμε
την θυσία του να πάει χαμένη!
Αυτές οι χυδαιότητες συμβαίνουν στην Ελλάδα. Οι αιτίες γνωστές, με πρώτη πρώτη την κάκιστη κατάσταση των σχολείων της χώρας και ειδικά όσον αφορά την διδασκαλία του μαθήματος της Ιστορίας. Εννοείται πως η 19η Μαΐου 1919 υπάρχει στα βιβλία, στην καλλίτερη περίπτωση, ως μία απλή αναφορά! Δόξα τω Θεώ, πλέον οι πηγές υπάρχουν και είναι και εύκολα προσβάσιμες. Βιβλία, σειρές, τραγούδια, συνεντεύξεις, εκπομπές όπως η προαναφερθείσα. Ας μάθουμε μόνοι μας για αυτήν την τόσο σημαντική ημέρα, χωρίς να περιμένουμε το διεφθαρμένο σχολείο να μας την διδάξει.
Το 1994 έγινε ένα βήμα προς τα εμπρός, όταν η 19η Μαΐου καθιερώθηκε ως η επίσημη ημέρα μνήμης της Γενοκτονίας των Ποντίων. Να μην αφήσουμε αυτό το βήμα να πάει χαμένο. Να το πάρουμε και να το εξελίξουμε. Ειδάλλως μας βλέπω σε καμιά δεκαριά χρόνια να πηγαίνουμε όλοι μαζί βολτούλα από την Αθήνα μέχρι το Κάρς. Μόνο που θα είμαστε πεζοί, αλυσοδεμένοι ο ένας με τον άλλον, χωρίς νερό και τροφή και με ένα μάτσο αγριεμένους Τουρκαλάδες από πάνω μας.
