Όπως είναι απολύτως λογικό και κατανοητό αγαπητοί φίλοι, καμία ανθρώπινη δράση δε μπορεί να λογίζεται και κυρίως να κρίνεται, εκτός του συνολικού πλαισίου, μέσα στο οποίο λαμβάνει χώρα, καθώς σε διαφορετική περίπτωση αυτό μεταφράζεται σε αποσπασματική και μερική μόνο απόδοση της αλήθειας και της πραγματικότητας.
Έτσι λοιπόν και στην περίπτωση του τμηματικού καθορισμού της ελληνικής θαλάσσιας αποκλειστικής οικονομικής ζώνης, αυτή δε μπορεί να χαρακτηρίζεται αποσπασματικά ως θρίαμβος της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής, χωρίς τη σύνδεση της με την ουσιώδη και συνολική αντιπαράθεση με την εθνική εχθρά και κυρίως τον τελικό στόχο της όλης αυτής εθνικής προσπάθειας, που δεν είναι άλλος από τη διασφάλιση της μέγιστης δυνατής Α.Ο.Ζ.· καθ’ότι προφανώς, ο στόχος της ελληνικής πολιτείας είναι η εκμετάλλευση και η μεγιστοποίηση των θαλάσσιων πόρων της και όχι φυσικά μία ατέρμονη αντιπαράθεση με τους γείτονες της.
Κρίνοντας λοιπόν τη ελληνοαιγυπτιακή συμφωνία, αυτή και με βάση το γενικότερο στρατηγικό πλάνο και πλαίσιο, προφανώς δε λογίζεται ως θρίαμβος, παρά μάλλον ως οριακή υποχώρηση ή καλύτερα “μπάλωμα”.
Καταρχάς και αναφορικά με την ακύρωση του διαβόητου τουρκολιβυκού μνημονίου, δεν πρέπει να ξεχνούμε, πως η Τουρκία στη Λιβύη, λειτουργώντας ακραία παράτολμα αλλά και επιτυχημένα, έχει δημιουργήσει από το πουθενά ζώνη επιρροής και κυρίως, επιπρόσθετο σημείο πίεσης έναντι της ελληνικής Α.Ο.Ζ..
Ότι και αν πράττει δηλαδή και κυρίως ότι παραχωρεί η χώρας μας, ως προς τα κυριαρχικά της δικαιώματα και για την εξάλειψη της τουρκικής επιρροής και των τουρκικών τετελεσμένων στην περιοχή, αυτό μετριέται νομοτελειακά ως απώλεια της ή στην καλύτερη ως απλή επαναφορά του προηγούμενου status quo.
Η Ελλάς λοιπόν, μπορεί πράγματι να μειώνει σε μεγάλο βαθμό την ισχύ και αναγνωρισιμότητα του τουρκολιβυκού μνημονίου· τούτο όμως έγινε με την παραχώρηση κατά τα φαινόμενα, όχι αμελητέου μέρους της Α.Ο.Ζ. της στη Αίγυπτο, που είναι πολύ αμφίβολο, αν θα γινόταν σε περίπτωση, που δεν υπήρχε το τουρκικό προηγούμενο στη Λιβύη.
Η δε φαινομενική ελληνική υποχώρηση, ως προς την επήρεια της Κρήτης στον καθορισμό της ελληνικής Α.Ο.Ζ., σαφώς και θα έχει μελλοντικές επιπτώσεις στον περαιτέρω καθορισμό της τελευταίας, καθώς τούτο εύλογα θα αποτελεί προηγούμενο για μελλοντική απαίτηση της όμορης Λιβύης, έναντι της Κρήτης.
Παράλληλα, η ελληνοαιγυπτιακή συφμωνία δεν ακυρώνει το αμφίρροπο του λιβυκού εμφυλίου και την περίπτωση τελικής επικράτησης της τουρκόφιλης Τρίπολης, με ότι αυτό συνεπάγεται για το μελλοντικό καθορισμό ανταγωνιστικής προς την Ελλάδα και την Αίγυπτο, Α.Ο.Ζ.· ούτε φυσικά την παρεμβατικότητα της Τουρκίας, η οποία σταθερά θα γραπώνεται από το προηγούμενο της υπογραφής μνημονίου με επίσημη κυβέρνηση της Λιβύης, προκειμένου να αμφισβητεί κάθε ελληνικό διακανονισμό.
Ως προς το άλλο κομβικό και εκκωφαντικά απών κομμάτι της συμφωνίας, τη μη αναφορά δηλαδή στο Καστελόριζο, αυτή μόνο αρνητικά μπορεί να κρίνεται για την Ελλάδα· τόσο λόγω της παντελούς έλλειψης διάθεσης της Αιγύπτου να στηρίξει διπλωματικά-πόσο μάλλον πολεμικά-τα ελληνικά δίκαια στην περιοχή, όσο και κυρίως λόγω της αποδοχής ουσιαστικά και έμμεσα από πλευράς Ελλάδας, του αμφισβητούμενου συνολικά της επήρειας της νήσου στην ελληνική Α.Ο.Ζ., που σαφώς και δείχνει τη διάθεση διαπραγματευτικές υποχώρησης ως κάποιου βαθμού της ελληνικής πολιτείας έναντι της τουρκικής· με τραγικά ίσως αποτελέσματα, ως προς τη συνέχεια της ελληνικής με την κυπριακή Α.Ο.Ζ..
Και επειδή αναφέρονται ως παραδείγματα υπεράσπισης της τμηματικής οριοθέτησης, οι αντίστοιχες οριοθετήσεις της Κύπρου με Ισραήλ και Αίγυπτο, καλό είναι να μη συγκρίνουμε και να εξισώνουμε εθελούσια, την παράλειψη δίκαιης και καίριας ελληνικής υφαλοκρηπίδας, με τυπικές και οριακές αποκλίσεις στο τριμερές των Α.Ο.Ζ. Κύπρου-Ισραήλ-Αιγύπτου.
Ομιλώντας λοιπόν ρεαλιστικά, η Ελλάς εξαγόρασε τη διπλωματική υποστήριξη της Αιγύπτου, προς αντιμετώπιση ανύπαρκτης πρότερα απειλής στα νότια σύνορα της, οφειλόμενης εν πολλοίς και στη δική της χρόνια αδράνεια και σε συνδυασμό με την προσωρινή τουλάχιστον εξαίρεση του Καστελόριζου, μάλλον βγαίνει ζημιωμένη στη συνολική οριοθέτηση της Α.Ο.Ζ. της, πιθανώς και στην τελική διευθέτηση με την Τουρκία.
- Ελβετία: Αντιδράσεις για τον “εικονικό Ιησού” που κουβεντιάζει με πιστούς σε εκκλησία της Λουκέρνης [BINTEO]
- Σοκ στις ΗΠΑ: Στις αντρικές τουαλέτες θα κάνει τα τσίσα του ο πρώτος τρανς βουλευτής
- Διαγραφή Σαμαρά
Όπως και να έχει όμως, τουλάχιστον φαίνεται να αντιδρά σταθερά και δυναμικά πλέον στον τουρκικό τυχοδιωκτισμό, μη αποδεχόμενη και αρνούμενη προφανώς την στρατηγική της ήττα.
Δεν πανηγυρίζουμε ”μπαλώματα”.
Ούτε όμως και μηδενίζουμε.
