Για όσους παρακολουθούν τις εξελίξεις στο Αμερικανικό μέτωπο, η Τετάρτη 3 Νοεμβρίου 2021 θα είναι μια σημαντική και πρωτόγνωρη μέρα. Αυτό γιατί νικητής των εκλογών της Βιρτζίνια αναδείχθηκε ο Ρεπουμπλικάνος Glenn Youngkin, ο οποίος αναμετρήθηκε με τον Δημοκρατικό Terry Mcauliffe.
Εύλογη ερώτηση το γιατί κάτι τέτοιο είναι τόσο σημαντικό και γιατί να ενδιαφέρει εμάς: Ο εν λόγω κύριος κατάφερε να ανατρέψει ένα διψήφιο προβάδισμα του αντιπάλου του, σε μια πολιτεία όπου οι Δημοκρατικοί κέρδισαν τον Τραμπ με διαφορά 10 ποσοστιαίων μονάδων. Το κυριότερο, βέβαια, δεν είναι αυτό. Το κυριότερο είναι ο τρόπος που έφτασε τελικά να κερδίζει τις εκλογές. Spoiler alert: Ούτε ο ίδιος, ούτε οι πολιτικές που πρότεινε έπαιξαν σημαντικό ρόλο.
“Ο ισχυρότερος σχολικός φορέας των ΗΠΑ επιστράτευσε το FBI ώστε να καταστείλει τους ανυποψίαστους και έντρομους γονείς και μαθητές”
Το clown world που έχει καταλήξει να είναι η κάποτε υπερδύναμη μαμά του καπιταλισμού επί διακυβέρνησης Biden είναι κάτι ευρέως αποδεκτό στον οποιονδήποτε παρακολουθεί τις εξελίξεις, αλλά η πολιτεία της Βιρτζίνια κατάφερε να ξεπεράσει κάθε προσδοκία, ιδιαίτερα τον τελευταίο καιρό. Στις αρχές του καλοκαιριού που μας πέρασε, ένα 15χρονο κορίτσι δέχθηκε σεξουαλική κακοποίηση από ένα αγόρι που φορούσε φούστα στις γυναικείες τουαλέτες του σχολείου του. Το περιστατικό αυτό συνέπεσε με τη διάθεση του συμβουλίου του εν λόγω σχολείου να δημιουργήσει ένα περιβάλλον πιο φιλικό προς τα τρανς άτομα (και εφιαλτικό για τους υπόλοιπους) και να τους επιτρέπει να πηγαίνουν στις τουαλέτες όχι με βάση το βιολογικό τους φύλο, αλλά με βάση το φύλο που αισθάνονται, κάτι που τελικά κατάφερε να περάσει και επίσημα. Όταν ο πατέρας της 15χρονης πήγε στη συνάντηση του συμβουλίου μαζί με άλλους γονείς προκειμένου να διαμαρτυρηθεί, η απάντηση που έλαβε από τον ανώτερο του συμβουλίου ήταν ότι κανενός είδους κακοποίηση δεν είχε συμβεί στις τουαλέτες. Το ένα έφερε το άλλο και ο άνθρωπος βρέθηκε σε μια λογομαχία με μια γυναίκα που ισχυρίστηκε ότι η κακοποίηση δεν συνέβη ποτέ, κάτι που οδήγησε στη βίαιη σύλληψη του. Όλο αυτό, ενώ ο ανώτερος συνέχισε να υποστηρίζει ότι όσοι αντιτίθενται στους νέους κανόνες για τις τουαλέτες απλά κυνηγούν φαντάσματα και δεν υπάρχει τίποτα που να χρίζει διερεύνησης.
Ο όχλος του Twitter κλασσικά τον ξέσκισε όταν το θέμα πήρε διαστάσεις, ενώ διάφοροι ακτιβιστές προσπάθησαν να τον κλείσουν στη φυλακή. Τρεις μήνες αργότερα και μετά από διάφορες διεργασίες με αξιωματούχους της κυβέρνησης, η Εθνική Ένωση Σχολικών Συμβουλίων της Αμερικής συνέταξε ένα γράμμα στον πρόεδρο, στο οποίο τον καλούσε να αναλάβει δράση σε βάρος των γονέων που διαμαρτύρονται για την κατάσταση στα σχολεία, παρομοιάζοντας τους με τρομοκράτες και ζητώντας να διερευνηθούν και να τιμωρηθούν ως τέτοιοι. Όλα αυτά βασισμένα σε “απειλές” που δέχονται τα συμβούλια, κάτι για το οποίο δεν υπήρξε καμία απολύτως απόδειξη. Η έλλειψη των αποδείξεων, φυσικά, δεν εμπόδισε τον γενικό εισαγγελέα να ζητήσει από το FBI (!!!) να διερευνήσει την κατάσταση. Πάμε μία πάλι: Ο ισχυρότερος σχολικός φορέας των ΗΠΑ επιστράτευσε το FBI ώστε να καταστείλει τους ανυποψίαστους και έντρομους γονείς και μαθητές, με μοναδική χειροπιαστή απόδειξη τη λογομαχία του πατέρα μιας κακοποιημένης 15χρονης με μια άλλη γυναίκα!
Ήταν θέμα χρόνου να αποδειχθεί πως το περιστατικό κακοποίησης όντως συνέβη και ο έφηβος καταδικάστηκε. Το κερασάκι στην τούρτα (ή και ολόκληρη η τούρτα, όπως το πάρει κανείς) είναι ότι ο ανώτερος που διαβεβαίωνε τον πατέρα της 15χρονης ότι τίποτα δεν είχε συμβεί, γνώριζε σχετικά με το περιστατικό και είχε ενημερώσει το συμβούλιο για τη διερεύνηση του από την πρώτη κιόλας ημέρα. Και μπορεί η 15χρονη τελικά να είχε επαφές με το αγόρι που την κακοποίησε και η πράξη να συνέβη πριν ο κανόνας τεθεί επίσημα σε εφαρμογή, αυτό όμως δεν αναιρεί το γεγονός ότι κάτι τέτοιο λάμβανε χώρα ανεπίσημα έτσι κι αλλιώς και ότι το ίδιο άτομο είχε τιμωρηθεί με αλλαγή σχολείου, όπου φαίνεται ότι κακοποίησε άλλο ένα κορίτσι! Τα γεγονότα αυτά οδήγησαν σε σειρά αντιδράσεων από μαθητές και γονείς στην πολιτεία της Βιρτζίνια που άρχισαν να ψυλλιάζονται, καλύτερα αργά παρά ποτέ, ότι κάτι δεν πάει καλά.
Όλα αυτά συνέβαιναν παράλληλα με μια άλλη σειρά αποκαλύψεων που έχουν να κάνουν με τη ρατσιστική κατήχηση που δέχονται οι μαθητές σε όλα τα σχολεία της Αμερικής, αλλά ιδιαίτερα σε πολιτείες όπως η Βιρτζίνια. Αρκετοί από εσάς θα έχετε ακούσει τον όρο Critical Race Theory. Ο εν λόγω όρος χρησιμοποιείται για να περιγράψει την άποψη που εκφράζεται από διάφορους ακαδημαϊκούς και ακτιβιστές του αριστερού χώρου ότι το Αμερικανικό σύστημα είναι δομημένο έτσι ώστε να ευνοεί τους λευκούς σε βάρος των φυλετικών μειονοτήτων.
Στην πράξη, δεν είναι τίποτα άλλο πέρα από μια αβάσιμη θεωρία συνωμοσίας σε βάρος των Αμερικανών λευκών, καθώς οι κύριες υποθέσεις που λαμβάνει ως δεδομένα είναι εμπειρικά λάθος. Μετά το θάνατο του George Floyd και την επικράτηση του Joe Biden, η προσπάθεια ευαισθητοποίησης σε τέτοια ζητήματα στο σχολικό περιβάλλον έχει ενταθεί ακόμη περισσότερο και ήταν αναμενόμενο κάποια στιγμή οι γονείς να αντιδράσουν στη στοχοποίηση των ανήλικων παιδιών τους. Η γραμμή άμυνας των καθηγητών-ακτιβιστών-συμβουλίων ήταν να αρνηθούν την ύπαρξη τέτοιου είδους προγραμμάτων στα σχολεία, κάτι το οποίο εν μέρει ισχύει, καθώς δεν μιλάμε για διδαχή της θεωρίας αυτής καθ’αυτής στα 8χρονα, αλλά για εφαρμογή, ακριβώς όπως στα Μοντεσοριανά νηπιαγωγεία ακολουθούνται οι σχετικές μέθοδοι, χωρίς τα παιδιά να γνωρίζουν απαραίτητα ποια ήταν η Μοντεσόρι και τι πρέσβευε.
“Όταν οι μαμάδες των προαστίων που μέχρι τότε σνόμπαραν τα επιχειρήματα των συντηρητικών αντελήφθησαν ότι το πρόβλημα έφτασε στη δική τους αυλή, αμέσως έκαναν 180 μοίρες στροφή”
Όταν η πρώτη γραμμή άμυνας έπεσε, η δεύτερη ήταν “ΟΚ, όντως διδάσκεται, αλλά τα παιδιά πρέπει να μάθουν την ιστορία της χώρας τους.” Μόνο που δεν τέθηκε ιστορικό ζήτημα, καθώς οι μαθητές ήδη μάθαιναν για τη σκλαβιά των μαύρων στα πλαίσια της ιστορίας, ακριβώς με τον ίδιο τρόπο που εμείς μαθαίναμε για τους σκλάβους στην Αρχαία Ελλάδα.
Όταν έγινε αντιληπτό ότι οι γονείς και οι υποστηρικτές τους γνώριζαν ακριβώς για τι πράγμα μιλάνε, πέρασαν στην αντεπίθεση, προσπαθώντας να περάσουν ότι οι γονείς είναι επικίνδυνοι ρατσιστές. Και εκεί ήταν που ο Youngkin κέρδισε -ουσιαστικά- τις εκλογές. Ο αντίπαλος του θεώρησε ευφυέστατο το να εξισώσει την αντιρατσιστική κατήχηση στο σχολείο με μαθήματα όπως τα Μαθηματικά σε θέμα χρησιμότητας και να ζητήσει να γίνουν ακόμη περισσότερα προς αυτή την κατεύθυνση. Εξέφρασε, επίσης, τη δυσαρέσκεια του για το γεγονός ότι η πολιτεία στην οποία προσδοκούσε να εκλεγεί είχε πάρα πολλούς λευκούς εκπαιδευτικούς, ενώ διαβεβαίωνε τους γονείς για την άψογη δουλειά που γίνεται στα δημόσια σχολεία της πολιτείας, την ίδια στιγμή που τα παιδιά του είχαν λάβει ιδιωτική εκπαίδευση (ένα σύννεφο να πέσω, μάγκες).
Το αποκορύφωμα ήρθε όταν δήλωσε ότι οι γονείς δεν θα έχουν κανένα λόγο στο τι θα διδάσκονται οι μαθητές, λέγοντας τους, ουσιαστικά ότι τα παιδιά τους αποτελούν περιουσιακό στοιχείο του κράτους. Όλα αυτά σε ένα κοινό ευκατάστατο, μορφωμένο και παραδοσιακά υπέρ των Δημοκρατικών, που όμως πλέον γνώριζε τι συνέβαινε μέσα στα σχολεία, από τις αίθουσες μέχρι τις τουαλέτες και αναζητούσε λύση στο πρόβλημα. Όπως γίνεται εύκολα αντιληπτό, ο Ρεπουμπλικάνος υποψήφιος δεν χρειάστηκε να κάνει και πάρα πολλά. Διαβεβαίωσε τους γονείς ότι τα αιτήματα τους θα ληφθούν υπ’όψιν και αυτή του η πράξη ήταν που του εξασφάλισε το νικηφόρο αποτέλεσμα.
Ο Youngkin σαν φυσιογνωμία και πολιτικός δεν φαίνεται να έχει κανένα κοινό με τον Τραμπ, αν μη τι άλλο φαίνεται να είναι το ακριβώς αντίθετο, κάτι που θεωρήθηκε μειονέκτημα όσο βρισκόταν πίσω στις δημοσκοπήσεις. Όμως, γνωρίζοντας με τι είχε να κάνει, εκ των υστέρων μπορούμε να πούμε πως η γραμμή πλεύσης του είχε 100% επιτυχία.
Πέρα από το να προσπαθήσει να αποτυπωθεί στο κοινό του ως επιτυχημένος πλην λαϊκός μπαμπάς και καθημερινός άνθρωπος, πραγματικά δεν έκανε τίποτα άλλο. Το πλάνο του ήταν “μείνε στην άκρη, ακολούθησε τα facts και άφησε τους να εκτεθούν”. Και δούλεψε. Όταν οι μαμάδες των προαστίων που μέχρι τότε σνόμπαραν τα επιχειρήματα των συντηρητικών αντελήφθησαν ότι το πρόβλημα έφτασε στη δική τους αυλή, αμέσως έκαναν 180 μοίρες στροφή.
Και εδώ είναι που όλα συνδέονται με το ελληνικό πολιτικό σκηνικό. Αν βάλουμε στην άκρη τα ρουσφέτια και τις διευκολύνσεις, ένας ηγέτης δεξιών (ή και αληθινά κεντρώων) πεποιθήσεων δεν χρειάζεται να έχει τη χαρισματικότητα του Τραμπ προκειμένου να κερδίσει τον ελληνικό λαό και να εκμηδενίσει την αριστερά. Τουλάχιστον όχι όσο η εναλλακτική περιλαμβάνει ανθρώπους που υπερασπίζονται τον Κουφοντίνα και θεωρεί δολοφόνους τους αστυνομικούς που υπερασπίστηκαν τη ζωή τους, κόντρα σε κάθε δεδομένο που έχει προκύψει έκτοτε.
Το Ρεπουμπλικανικό κόμμα, μετά τη νίκη στη Βιρτζίνια, θεώρησε ότι ο λαός της πολιτείας είπε ένα ηχηρό όχι στον σοσιαλισμό. Τα οικονομικά ζητήματα, όμως, δεν έπαιξαν κανένα ρόλο στην έκβαση των εκλογών και, το λέω αυτό ως οικονομολόγος που αντιλαμβάνεται πόσο σημαντικοί είναι οι οικονομικοί δείκτες, δεν πρέπει να είναι η προτεραιότητα μας όσον αφορά το επικοινωνιακό στοιχείο.
Σαφέστατα χρειάζεται να έχεις έξυπνους ανθρώπους με γνώσεις πάνω στα οικονομικά, τη στατιστική και τη λογιστική να δουλεύουν πίσω από κλειστές πόρτες, όμως ο μέσος πολίτης δεν ασχολείται με ομόλογα και δημοσιονομικές πολιτικές. Μια γενική εικόνα είναι αρκετή και η υπόλοιπη προσπάθεια θα πιάσει περισσότερο τόπο στα θέματα του culture war και στη διασφάλιση ότι ο κόσμος είναι 100% πληροφορημένος για το τι συμβαίνει με κοινωνικά ζητήματα που αφ’ενός τον ενδιαφέρουν περισσότερο και αφ’ετέρου μπορεί να κατανοήσει πολύ πιο βαθιά. Και όλα αυτά, αφήνοντας χώρο στον αντίπαλο να εκτεθεί και λέγοντας τα πράγματα ακριβώς όπως είναι ψύχραιμα, συγκεκριμένα και χωρίς τους αριστερούς συναισθηματισμούς και λασπολογίες.
- Μητσοτάκης και Ανδρουλάκης
- Η Άνοδος των Πατριωτικών Κομμάτων στην Ευρώπη: Μια Νέα Εποχή Ελπίδας
- Η νεανική βία δεν αντιμετωπίζεται με εξοντωτικές ποινές
Θα κάνω εγώ την αρχή: Γνωρίζατε ότι, ενώ οι Ρομά αποτελούν περίπου το 2 με 3 % του πληθυσμού της Αθήνας και είχαν οικονομικές ενισχύσεις που οι μπαλαμοί δεν είχαν ποτέ, ευθύνονται για το 50% των εγκλημάτων στην πρωτεύουσα;
