Καθόμουν στο γραφείο μου όταν χτύπησε το τηλέφωνο. Σηκώνοντάς το άκουσα μία γνώριμη και προσφιλή σε μένα φωνή που ωστόσο είχα καιρό να ακούσω.
Επρόκειτο για τον Κ.Κ., επιστήθιο φίλο μου που όμως η επιτυχημένη επαγγελματική του ζωή είχε στερήσει την επαφή μεταξύ μας. Ο Κ.Κ. ήταν ένας σπουδαίος ψυχολόγος, που τις υπηρεσίες του είχαν χρησιμοποιήσει πολλοί.
Αφού ανταλλάξαμε τις τυπικές ευχές, μου αποκάλυψε τον λόγο που με έπαιρνε τηλέφωνο.
Ήθελε να λειτουργήσω εν είδει ντετέκτιβ, σε μία υπόθεση που τον προβλημάτιζε το τελευταίο διάστημα, αλλά που δεν ήθελε να κάνει ευρύτερα γνωστή – και με το «ευρύτερα» εννοούσε να τη γνωστοποιήσει σε κάποιο private eye.
Ομολογώ πως όταν άκουσα αυτό που ζητούσε (ή μάλλον αυτό που τον είχε οδηγήσει να μου ζητήσει αυτό που μου ζητούσε), το τηλέφωνο κόντεψε να μου πέσει από τα χέρια.
Εν ολίγοις, τα ακόλουθα είχαν λάβει χώρα στην εντυπωσιακή του έπαυλη, στον Διόνυσο.
Μία ωραία πρωία, η γυναίκα του Ε. τον είχε πληροφορήσει πως είχε γελάσει με αστείο Έλληνα stand-up comedian – με ό,τι αυτό συνεπάγεται.
Επανέλαβα μηχανικά, προσπαθώντας να ανασυγκροτήσω τον εαυτό μου
Με αστείο Έλληνα stand-up comedian;
Το επιβεβαίωσε με ένα σύντομο ναι, που υποδήλωνε τόσο μία μειλίχια απογοήτευση όσο και έναν έντονο προβληματισμό.
Χωρίς να διστάσω καθόλου – ήταν τόσο εντυπωσιακό αυτό που η Ε. του είχε αποκαλύψει – τον καθησύχασα πως θα την παρακολουθούσα.
*
Είναι δύσκολο για τον ουδέτερο παρατηρητή να μπει στη θέση του Κ.Κ., αλλά ομολογώ πως αυτό το αστείο Έλληνα stand-up comedian που σε κάνει να γελάς ήταν κάτι τόσο οξύμωρο ώστε έσπευσα στο μεγάλο μου λεξικό της Ακαδημίας Αθηνών για να επιβεβαιώσω αυτό που δεν χρειαζόταν επιβεβαίωση.
Στο λήμμα Αστείο Έλληνα stand-up comedian είχε απλώς ένα κενό.
Διότι πολύ απλά οι Έλληνες stand-up comedians (των οποίων το λήμμα, Έλληνας stand-up comedian, εν αντιθέσει με το Αστείο Έλληνα stand-up comedian, καταλαμβάνει πολύ (και το πολύ είναι understatement) χώρο (όχι απλώς επειδή είναι πολλοί αλλά κυρίως επειδή είναι πολλοί πολύ χοντροί ανάμεσά τους)) δεν μπορούν να πουν κάτι αστείο.
Και εκεί βρίσκεται, άλλωστε, το συγκριτικό τους πλεονέκτημα, όπως θα έλεγε κάποιος Οικονομολόγος, σε σχέση με τους υπόλοιπους, αλλοεθνείς, stand-up comedians – ότι πολύ απλά δεν είναι αστείοι (τουλάχιστον αστείοι με την έννοια που αποδίδεται η έννοια αστείος σε κάποιον που λέει κάτι αστείο). Σε αυτό, ακριβώς, το σημείο βρίσκεται η υπεροχή τους.
Σε αυτό και κυρίως στη φλογερή τους διάθεση να καταγγείλουν οτιδήποτε ελληνικό – πλην βέβαια των ιδίων.
*
Για να γυρίσουμε, όμως, στα της υπόθεσής μας, τα πράγματα είχαν ως ακολούθως.
Η Ε. και ο Κ.Κ. είχαν έναν εκπληκτικό, αψεγάδιαστο γάμο. Οι κοινές, κοσμικές τους εμφανίσεις ήταν τεκμήριο αδιάψευστο. Έμοιαζαν να συμπληρώνουν ο ένας τον άλλον σε βαθμό που δεν θα μπορούσες να φανταστείς κάποιον να μπαίνει ανάμεσά τους.
Πόσο μάλλον όταν αυτός ο κάποιος ήταν Έλληνας stand-up comedian. Και πόσο μάλλον όταν την πέτρα του σκανδάλου αποτελούσε ένα αστείο του.
Όταν, λοιπόν, η Ε. ανακοίνωσε στον Κ.Κ. πως αυτός ο Έλληνας stand-up comedian είχε μπει ανάμεσά τους (διότι περί αυτού ακριβώς επρόκειτο, κάποιος είχε μπει ανάμεσά τους λέγοντας κάτι αστείο), όπως ήταν φυσικό αυτή η ανακοίνωση κλόνισε την αυτοπεποίθηση του σπουδαίου ψυχολόγου φίλου μου που ένιωσε να χάνει το έδαφος κάτω από τα πόδια του.
Είχαν προχωρήσει, άραγε, σε κάποιου είδους σχέση η γυναίκα του με τον άγνωστο Έλληνα stand-up comedian; Αυτό δεν είχε καμία απολύτως σημασία – ο Κ.Κ., αλλά και εγώ, και οποιοσδήποτε άλλος σώφρων άκουγε κάτι τέτοιο, θεώρησε πως δεν θα μπορούσε να υπάρξει μεγαλύτερη βεβήλωση για τη σχέση του με τη γυναίκα του από το να γελάσει αυτή με το αστείο (κάτι που επαναλαμβάνω εξ ορισμού δεν υπάρχει) ενός Έλληνα stand-up comedian.
*
Τι μου ζήτησε να κάνω εγώ – θα έπρεπε να την παρακολουθήσω, όταν εγκατέλειπε τη γεμάτη τάφρους με κροκόδειλους έπαυλή τους στον Διόνυσο, ώστε να διαπιστώσω αν θα κατευθυνόταν πάλι, στον ίδιο προφανώς Έλληνα stand-up comedian με του οποίου το αστείο αυτή είχε γελάσει.
Θα έπρεπε, αφού ανακαλύψω ποιος είναι αυτός – να την παρακολουθήσω έπειτα και να παρατηρήσω αν θα γελούσε και με κάποιο άλλο αστείο του. Διότι το να γελάσεις μία φορά με κάτι το οποίο δεν είναι αστείο είναι οπωσδήποτε μία αστοχία, αλλά το δις εξαμαρτείν, χμ, ου γυναικός σοφής.
Διότι το να υποπέσεις μία φορά σε κάτι τόσο ελαφρύ αλλά συγχρόνως τραγικό, το οποίο θα μπορούσε να θέσει σε κίνδυνο τον ίδιο τον γάμο, ίσως είναι συγγνωστό. Αλλά και δεύτερη; Η κατάσταση θύμιζε κάπως το Το ν’ απατάς τον άντρα σου είναι συνηθισμένο, το ν’ απατάς τον εραστή που το έχεις δει γραμμένο; (έστω ομολογώ με έναν αριστοτελικά διεστραμμένο και απέχοντα από την αλήθεια τρόπο).
*
Περίμενα με το άτι μου έξω από την έπαυλη, κρυμμένος στην πυκνή βλάστηση των δέντρων αλλά και των δασύτριχων αρκούδων που λυμαίνονταν την περιοχή κάνοντας παράνομο εμπόριο μελιού.
Είδα τη Chevrolet του K.K. να φεύγει πρώτη. Σκόπευε και ο ίδιος, όπως με είχε ενημερώσει, να πάρει κατά σειρά τα στέκια των Ελλήνων stand-up comedians, μήπως κατορθώσει να βγάλει κάποια άκρη πιάνοντας το νήμα από την άλλη άκρη από την οποία θα το έπιανα εγώ μέσω της παρακολούθησης της Ε.
Καταλαβαίνοντας πως κάτι τέτοιο ήταν παράτολμο (το να εκτεθείς στα χτυπήματα χιούμορ ενός Έλληνα stand-up comedian είναι κάτι επικίνδυνο, αλλά μπορείς να επανέλθεις – το να εκτεθείς όμως στα χτυπήματα χιούμορ πολλών – η κατάσταση θα μπορούσε να ξεφύγει και να οδηγήσει τον αγαπημένο φίλο σε ατραπούς αισθητικής από τις οποίες κανείς δεν θα μπορούσε να τον ανασύρει ολόκληρο) τον είχα εξορκίσει να μην κάνει κάτι τέτοιο.
Ήταν, όμως, αμετάπειστος. Αποφασισμένος να τα ρισκάρει όλα για όλα.
Εγώ, ομολογώ, πως είχα πιο εύκολη αποστολή – θα την ακολουθούσα και θα ρίσκαρα να εκτεθώ στα αστεία (…) ενός.
*
Δεν μπορούσα, ωστόσο, να φανταστώ τι θα επακολουθούσε.
Η Ε., λίγο μετά την αναχώρηση του Κ.Κ., βγήκε με την Alpha Romeo της. Φορούσε γυαλιά ηλίου και ένα μαντήλι με τα ζώδια επάνω και μου θύμισε την Νικόλ Κίντμαν.
Επρόκειτο για μία εντυπωσιακή γυναίκα που είχαμε γνωρίσει στα φοιτητικά μας χρόνια, και εν μέρει είχαμε διεκδικήσει με ίσους όρους με τον Κ.Κ.
Τελικά, η ικανότητά του να ψυχολογεί τη γυναικεία άβυσσο (αλλά, υποπτεύομαι, και η ομοιότητά του με τον Τομ Κρουζ) ήταν αυτό που τον έχρισε νικητή στην άτυπη μονομαχία μας.
Εγώ – είχα μάθει από τη σύγκρουση αυτή με σκληρό τρόπο. Προσπαθούσα εκείνη την εποχή να την κερδίσω με το χιούμορ μου καθώς ονειρευόμουν να γίνω Έλληνας stand-up comedian μη γνωρίζοντας την τραγική αλήθεια που κρύβεται πίσω από αυτή την άτυχη απόφαση οποιουδήποτε συμμετέχει στο συγκεκριμένο όνειρο – πως το μόνο αστείο είναι ο ίδιος και τα όνειρά του.
Ίσως αν είχα αποφασίσει να γίνω Νότιο-Σουδανός stand-up comedian;
Οι πιθανότητές να την κερδίσω θα ήταν σίγουρα περισσότερες, σκέφτηκα βλέποντάς την Alpha Romeo να στρίβει προς την Πεντέλη.
*
Σταμάτησε μπροστά στο Σπήλαιο.
WTF σκέφτηκα.
Κατέβηκε, και κοίταξε γύρω της, αν βλέπει κανένας. Έπειτα προχώρησε προς το Σπήλαιο.
Την ακολουθούσα από απόσταση.
Ήταν αιθέρια. Είχα να τη δω χρόνια, παρά το γεγονός ότι ήταν διάσημο μοντέλο. Είχε εγκαταλείψει τις πασαρέλες όμως για να αφοσιωθεί στον οικογενειακό βίο. Τα παιδιά που είχε κάνει με τον Κ.Κ. δεν της είχαν στερήσει τίποτε από τη χάρη με την οποία κινείτο στον χώρο – θα έλεγα και τον χρόνο καθώς από πάνω της έμοιαζε να μην έχει διαβεί λεπτό.
Το δέρμα της ήταν φρέσκο, το πλούσιο μαλλί της χύθηκε με χάρη καθώς έβγαλε το μαντήλι και βγάζοντας από τη τσάντα μία… μάσκα;! την προσάρμοσε στο πρόσωπό της.
Επρόκειτο για μία μάσκα που είχε το πρόσωπο του FDR.
Πολύ περίεργο, σκέφτηκα.
Χτύπησε τρεις φορές μια μεγάλη χρυσελεφάντινη πόρτα και εκείνη άνοιξε.
Χάθηκε πίσω από αυτή.
Έπρεπε να σκεφτώ γρήγορα.
Κοιτάζοντας τον χώρο, είδα πιο πάνω μία τρύπα. Κατευθύνθηκα γρήγορα προς τα εκεί, και διαπίστωσα πως χωρούσα να περάσω. Σύρθηκα στο σκοτάδι για λίγο, και βγήκα σε έναν χώρο που έβλεπε σαν ένα πανοπτικό το ακριβώς από κάτω επίπεδο.
Σηκώθηκα με απόλυτη ησυχία, και αυτό που αντίκρισα – ήταν απίστευτο.
Στο βάθος είχε στηθεί μία σκηνή. Πάνω στη σκηνή βρισκόταν ο διάσημος Έλληνας stand-up comedian με το ινδιάνικο όνομα Δεν γελάει κανένας. Ένας χαμηλός φωτισμός τον χτυπούσε.
(Άραγε αν υιοθετήσεις όνομα μη ελληνικό αυξάνονται οι πιθανότητές σου να πεις κάτι που θα θεωρηθεί αστείο από οποιονδήποτε σε ακούσει αν τύχει να δηλώνεις Έλληνας stand-up comedian;).
Καθώς η όρασή μου προσαρμοζόταν σταδιακά στο σκοτάδι, διαπίστωσα πως το κοινό του φορούσε μάσκες Προέδρων των Η.Π.Α. – κυρίως μετά την ίδρυση της FED. Επειδή ο κόσμος ήταν πολύς και οι Πρόεδροι λίγοι φορούσαν μάσκες Προέδρων σε διάφορες φάσεις της καριέρας τους. Πολλοί επί παραδείγματι που φορούσαν μάσκα Ομπάμα, φορούσαν στιγμιότυπα της εποχής του ως εξωγήινου.
Το show άρχισε.
Αυτό που έβλεπα να εκτυλίσσεται μπροστά μου ήταν πραγματικά απίστευτο.
Αν μπορούσα να του δώσω έναν τίτλο – θα το αποκαλούσα Χείλη Ερμητικά Ανοιχτά· οι παριστάμενοι κυριολεκτικά δεν έκλειναν το στόμα τους από τα γέλια. Δεν μπορούσαν να σταματήσουν να γελούν. Ήταν απίστευτο πράγματι αυτό που έβλεπα.
Έβλεπα έναν Έλληνα stand-up comedian να κάνει κάποιους να γελάνε – κάτι που μέχρι τότε θεωρούσα απίθανο. Και συνέχιζα, άλλωστε, να θεωρώ, καθώς οι κρυάδες του τύπου ήταν αδιανόητες.
*
Τότε, όμως, ακριβώς εκείνη τη στιγμή που άρχισα να συνειδητοποιώ γιατί συνέβαινε όλο αυτό, την ίδια στιγμή που αντιλήφθηκα ότι πρέπει να βρισκόμουν στο Σπήλαιο του Τροφωνίου, τότε που προσαρμοσμένα στο σκοτάδι του σύγχρονου κόσμου τα μάτια μου έκλειναν διάπλατα βλέποντας την αλήθεια του Clown World·
τότε, ένιωσα το κρύο σίδερο στην πλάτη μου – και γυρνώντας πίσω είδα, κανέναν άλλον παρά τον ίδιο τον Κ.Κ. να βγάζει τη μάσκα του George Bush Jr και να μου λέει
Θα πεθάνεις στα γέλια με το επόμενο αστείο, Λ
