Όλοι γνωρίζουμε ότι νεολογισμοί που φέρουν ως δεύτερο συνθετικό τη λέξη φοβία όπως, ομοφοβία, ξενοφοβία, ισλαμοφοβία, δεν είναι τίποτα άλλο παρά ευφυολογήματα για να μην κάνεις κριτική σε συγκεκριμένες ομάδες ανθρώπων.
Όμως είναι επίσημο: η κριτική στο Black Lives Matter είναι πλέον ένα αδίκημα που μπορεί κάποιος να απολυθεί, ακόμη και αν βρίσκεται, χιλιάδες χιλιόμετρα μακριά από την κοινωνική σύγκρουση που σήμερα πλήττει τις ΗΠΑ. Καθώς οι διαδηλωτές γεμίζουν τους δρόμους ενός βροχερού Λονδίνου το Σάββατο, ως μέρος μιας πλέον διεθνοποιημένης αντίδρασης εναντίον του τρόπου θανάτου του Τζορτζ Φλόιντ από την αστυνομία της Μινεάπολις, αυτοί που τους επικρίνουν το κάνουν με κίνδυνο – όπως ανακάλυψαν πρόσφατα δύο άντρες.
Ο Stu Peters, παρουσιαστής στο Manx Radio, έχει τεθεί σε αναστολή, εν αναμονή έρευνας, για μια ανταλλαγή απόψεων, on-air , με έναν μαύρο ακροατή.
Δεν είπε τίποτα το «ρατσιστικό». Αυτό που έκανε ήταν να αποδομήσει την άποψη περί «λευκών προνομίων»: «Δεν είχα κανένα προνόμιο στη ζωή μου περισσότερο από ό,τι έχετε εσείς ». Και αμφισβήτησε την όλη λογική της διοργάνωσης διαμαρτυρίας στο Isle of Man (Το νησί του Μαν, είναι νησί στην Ιρλανδική θάλασσα. Έχει έκταση 572 τετραγωνικά χιλιόμετρα και πληθυσμό 83.314 κατοίκους) εναντίον δολοφονίας στη Μινεσότα: «Μπορείτε να διαδηλώσετε οπουδήποτε θέλετε, είναι δικαίωμά σας , αλλά δεν έχει νόημα για μένα».
Γι’ αυτόν τον λόγο αμέσως ήρθε παύση της εργασίας του. Το Manx Radio τον είχε παραπέμψει στο αντίστοιχο Ε.Σ.Ρ. για να ελεγχθεί αν έχει παραβιάσει τον κώδικα δεοντολογίας ψυχαγωγικών και επιμορφωτικών εκπομπών.
Και γιατί;
Διότι αντιμετώπισε την ιδέα ότι το χρώμα του δέρματος παρέχει προνόμιο, ως μια τρελή ιδεολογία, της οποίας οι οπαδοί θα πρέπει να κατανοήσουν ότι οι λευκοί άστεγοι στη Βρετανία, που είναι μακράν οι περισσότεροι, δεν απολαμβάνουν.. τα φανταστικά λευκά προνόμια.
Και αναρωτήθηκε στον «αέρα» , αν μια διαμαρτυρία εναντίον αστυνομικών των ΗΠΑ σε ένα μικρό νησί, στη θάλασσα της Ιρλανδίας είναι, λοιπόν, λίγο άσκοπη.
Αλλά δεν είναι το μόνο άτομο που λογοκρίθηκε τις τελευταίες μέρες. Ο Martin Shipton, επικεφαλής δημοσιογράφος της Western Mail, κλήθηκε να παραιτηθεί ως κριτής του διαγωνισμού «Βιβλίο της Χρονιάς», της Ουαλίας, για ορισμένα tweets που δημοσίευσε σχετικά με τις διαμαρτυρίες BLM στο Κάρντιφ. Συγκεκριμένα εξέφρασε ανησυχία για την επίδραση που θα μπορούσαν να έχουν στην εξάπλωση του Covid-19 οι διαδηλώσεις . Επίσης είχε ανταλλαγές απόψεων με ανθρώπους που του είπαν ότι, ως γέρος λευκός, θα έπρεπε απλά να το βουλώσει .
Και είμαστε στην αρχή , πως φτάσαμε ως εδώ; Μέσα σε λίγες μέρες, το Black Lives Matter, οι αρχές και οι υποστηρικτές του έχουν γίνει σχεδόν αναμφισβήτητοι. Βλέπουμε όλους τους απίθανους να ομιλούν για λευκά προνόμια. Οι περισσότεροι θεωρούν πως δεν αξίζει να χάσουν το χρόνο τους διαφωνώντας με φανατικούς . Όμως όσοι τολμούν να ασκήσουν κριτική με λογικά επιχειρήματα, κινδυνεύουν να αντιμετωπίζονται ως αιρετικοί.
Ακόμη και επικρίνοντας αυτές τις μαζικές συγκεντρώσεις για το σπάσιμο του lockdown- θυμηθείτε το βίντεο στη παραλία της Θεσσαλονίκης που το παρουσίαζαν ως ένα αδίκημα – αντιμετωπίζεται ως ανησυχητική απόδειξη μη συμμόρφωσης ή ίσως ακόμη και ρατσισμού.
Όλα αυτά είναι μια απόδειξη ότι η λογοκρισία δεν αφορά αποκλειστικά τις κρατικές καταστολές. Η αναστολή εργασίας του ενός και η απόλυση του άλλου είναι παραδείγματα αυτού που ο Τζον Στιούαρτ Μιλ ονόμασε «τυραννία της επικρατούσας γνώμης και συναισθήματος» – «την τάση της κοινωνίας να επιβάλλει, με άλλα μέσα πλην των αστικών κυρώσεων, τις δικές της ιδέες και πρακτικές ως κανόνες συμπεριφοράς σε εκείνους που διαφωνούν από αυτούς ».
Εάν εκφράζω μια γνώμη, ακόμη και μια τόσο ήπια του τύπου «δεν είμαι σίγουρος ότι αυτές οι διαμαρτυρίες είναι μια υπέροχη ιδέα εν καιρώ πανδημίας”, η αντίδραση που προκύπτει μπορεί να σας κοστίσει τη δουλειά ή την κοινωνική σας κατάσταση.
